Tijdens de ‘noodhulp’ interventie van 23 februari en de staatsgreep poging van 30 april in Venezuela, en in de aanloop daartoe, hebben de gevestigde media in Nederland op schandalige wijze de kant van de gewelddadige agressors gekozen. Woorden als “eindelijk gerechtigheid” en “gaat het deze keer lukken?” werden gebruikt om het lezersvolk de suggestie te geven dat er een goede zaak gaande was. Daarbij verhullend dat de agressors uit extreem rechtse hoek komen, door de VS gestuurd, getraind, gefinancierd en politiek gesteund worden, in ruil voor de deal met de westerse buitenwereld, met name aan de neoconservatieven in de VS en enkele transnationale ondernemingen, voor volledige privatisering van gemeenschappelijke ondernemingen en diensten.
De staatsgreep poging is mislukt, gelukkig geen tweede Chili 1973-1990 of zoals nu in Honduras (sinds de door de VS geleide staatsgreep van 2009), en werd gevolgd door een opvallende media stilte. Dezelfde stilte voor de storm was kenmerkend voor de berichtgeving in andere NATO landen.
Omdat er niets te melden was? Ach nee. Er waren veel onthullingen, rapporten, analyses, getuigenissen, verklaringen (zoals: ‘ocean of lies’) van de speciale VN mensenrechten rapporteurs Alfred de Vayas en Iddris Jazairy, en meldingen door de Bolivariaanse regering van illegale daden van agressie, waaronder een volledig historisch overzicht van de economische oorlogsvoering tegen het land. Ook was er keiharde informatie over de coupplegers en de betrokken partijen in de aanloop. En lopende voorbereidingen van een tweede coup, waarbij o.a. zowel Madura als Quaido vermoord zouden worden, is recentelijk verijdeld
Deze informatie van betrokken en ter zake deskundige personen was publiekelijk beschikbaar, en gaf een vollediger beeld van de zgn. crisis in Venezuela, dan het beeld dat de agressors en haar bondgenoten schetsten. Maar door de gevestigde media in alle bondgenoot-staten is aan die overvloed aan informatie helaas geen enkele aandacht besteed .
Daarover was dus in kranten en periodieken helemaal niets te lezen, en ook niets erover op de radio en TV ….. Schokkend!
En nadat de aandacht alweer voldoende is afgeleid met niet ter zake doende man-bijt-hond berichten, zullen velen alweer vergeten zijn wat er voor de bedreigde Venezolaanse bevolking op het spel stond, en hoe dat had kunnen aflopen. Het Bolivariaanse leger heeft zich wonderwel staande gehouden en het volk behoed tegen rechts-extreme repressie, neo-liberale uitverkoop en het einde van het sociale Bolivariaanse tijdperk
En toen kwam er ineens dat rapport van Michelle Bachelet, de Chileense ex-presidente die in september vorig jaar voorgedragen en gekozen werd als voorzitter van de mensenrechten organisatie OHCHR.
Michelle Bachelet had eerder al haar partijdigheid getoond, door in haar verklaring van 20 maart geen enkele vermelding te maken van de buitenlandse agressie, zoals
- Destabilisering, opzetten tot geweld, staatsgreep-pogingen sinds de democratische keuze van het volk voor het Bolivariaans beleid van Chavez en Maduro.
- Het halveren van de Olieprijs door de VS+Saudisch Koningshuis+OPEC in 2014.
- De agressieve bedreigingen met sabotage en geweld door de VS en lokale oppositie (elite, voormalige oligargie)
- De illegale en moorddadige sancties van de VS+bondgenoten (timo-groep, EU) tegen Venezuela, die anderen, inclusief haar collega’s omschrijven als ‘”economische oorlogsvoering” en “wapens van massa verhongering” en “vergelijkbaar met middeleeuwse belegeringen”
Het handvest van de verenigde Naties is hierbij stelselmatig geschonden, maar de VN is zwak en besluiteloos geweest. De Verenigde Staten en een aantal van haar bondgenoten (GB, FR) zijn vaste leden van de Security Councel, UNSC, en hebben elke corrigerende actie van de VN in de kiem kunnen tegenhouden. Is het in dit geval niet meer dan gerechtigd voor de Venezolaanse staat, om zich tegen deze daden van agressie te verdedigen? Aangezien deze daden samen met lokale oppositiegroepen voorbereid en uitgevoerd worden, zal de staat met het oog op de nationale veiligheid deze groepen in de gaten moeten houden en kan hen niet ongestraft hun gang laten gaan.
De Venezolaanse staat en lokale organisaties hebben welwillend meegewerkt aan het onderzoek van OHCHR, in de verwachting dat het een eerlijk onderzoek zou zijn en de bedoeling had om tot een oplossing te komen. Lopende dit onderzoek kwamen er ook veelbelovende berichten naar buiten.
Maar de VN heeft voor de zoveelste maal partij gekozen voor de westerse alliantie en een onverhuld partijdig rapport gepresenteerd, waarin de daden van agressie verzwegen worden en de sociale Bolivariaanse regering van Venezuela alle klappen krijgt.
Ook teleurstellend is, hoe alle kranten, radio- en televisie-programmas, met hun oorlogstrommels achter de westerse troepen aanlopen. Met name ook in Nederland [zie hier een beknopt overzicht].
Evenals de inmiddels daarom beruchte NGO’s, zoals Amnesty Internatinal