Bron: Red AngosturA 11 juli 2019 ====
De drie dagen van het bezoek zijn niet de bron van de desinformatie van de commissaris.
Bachelet kwam, maar zag niet.
In haar aktentas was het script dat voor haar was gemaakt, haar bezoek was een eenvoudig protocol onderdeel, een vereist nummer.
Evenmin overtuigden de interviews haar, noch de gesprekken die ze had met de oppositie en met de vertegenwoordigers van de legitieme en constitutionele regering; Ze komt bevooroordeeld in het land aan, ze is absoluut niet wat je in het jargon een neutrale en onpartijdige diplomaat zou noemen.
Ze schrijft het discriminerende en vooringenomen rapport dat ze presenteert niet zelf: Ze tekent het en levert het gewoon af.
Om oog te hebben voor de consequentie ervan, is een ethiek nodig die de commissaris niet heeft.
Het vechtlustig rapport van Bachelet lijdt aan het kwaad dat desolvido [Red: ontbinding – geheugenverlies] genoemd wordt, niet alleen vanwege haar persoonlijke biografie maar ook vanwege het land waar ze vandaan komt:
Ontwikkeling en modernisering van staatsterrorisme in Latijns-Amerika, was het werk van de regeringen van de AD-Copei (Red: periode met afwisselende regeringen uit de rechts religieuze partijen AD en Copei, gesteund door de CIA):
Meer dan 8.000 vermist en gemarteld, standrechtelijke executies van honderden Venezolanen, vier decennia lang (1958-1998) van criminalisering en gewelddadige repressie van sociaal protest.
Die staat met een praktijk van mensenrechtenschendingen verdwijnt in Venezuela, met de overwinning van Comandante Chavez en de grondwet van 1999, die in artikel 12 de mensenrechten bepaalt als de hoeksteen van de Venezolaanse samenleving en de humanistische revolutie.