Bron: Francisco Dominguez, Public Reading Rooms 13 mei 2020 ~~~
Francisco Dominguez,
Op 3 mei probeerde een stel huurlingen, onder leiding van Rambo-stijl Amerikaanse gelukszoekers, van boord te gaan in de kustplaats Macuto in de staat La Guaira aan de Caraïbische kust van Venezuela, in een zogenaamde Operatie Gedeon.
Hun leider, ‘aannemer’ Jordan Goudreau, CEO van het Amerikaanse ‘beveiligingsbedrijf’ SilverCorp, legde in een interview met de in Miami gevestigde extreemrechtse Venezolaanse oppositiejournaliste Patricia Poleo openhartig uit dat het doel van hun militaire invasie tegen de Zuid-Amerikaanse natie was: het presidentiële paleis aanvallen om de regering van president Nicolas Maduro omver te werpen en een de facto door Guaidó geleide regering te installeren. Goudreau beweerde een huurlingenmacht van 300 man te hebben ingezet om de militaire ‘missie’ uit te voeren.
De huurlingen kregen een opleiding in ten minste drie kampen in Riohacha, Colombia, en kregen de volledige steun van de Colombiaanse regering, die expliciet heeft verklaard de regering van president Maduro ten val te willen brengen. Allerlei van hun logistieke behoeften werden opgelost door de bekende narcohandelaar en paramilitair, Elkin Javier López Torres, alias ‘Doble Rueda'[1], vooraanstaand lid van het drugskartel La Guajira, die zijn eigen ranch aanbood om de huurlingen te huisvesten en alle voorbereidingsuitgaven van Gedeon financierde. Het zou onmogelijk zijn voor Doble Rueda of een andere Colombiaanse pionnen om zich kommerloos in te zetten en deel te nemen aan zo’n zwaar politiek avontuur zonder dat de Colombiaanse regering dit goedkeurt, steunt en er mee samenwerkt. Dat is niet verwonderlijk: Het was het Colombiaanse drugskartel Los Rastrojos die Juan Guaidó gewapende bescherming gaf nadat hij illegaal de grens was overgestoken om het door Branson geleide Cucuta-concert in februari 2020 bij te wonen. Nadat Los Rastrojos foto’s van zichzelf had gemaakt met Guaidó, droeg hij hem over aan de presidentiële garde van Colombia die hem meenam naar de presidentiële helikopter die hem naar het concert zou vliegen.
Uiterst verbazingwekkend was dat Goudreau voor de camera het contract voor zijn diensten liet zien waarvoor hij 212 miljoen dollar zou krijgen, “plus andere uitgaven” (meer hierover later), ondertekend door hemzelf, door ‘zelfverklaarde interim-president’ Juan Guaidó, door Juan Jose Rendon, door Sergio Vergara, en tenslotte door Manuel Retureta als getuige. Dat wil zeggen dat Juan Guaidó en belangrijke leden van zijn kabinet bij contract de diensten van een huurlingenbedrijf hebben gekocht om een militaire aanval op het presidentiële paleis in Caracas uit te voeren, president Maduro te ontvoeren en/of te vermoorden, andere belangrijke leden van de Bolivariaanse regering vermoorden, zoals de voorzitter van de Nationale Grondwetgevende Vergadering en de leider van de PSUV, Diosdado Cabello; Vladimir Padrino López, opperbevelhebber van de strijdkrachten; Delcy Rodriguez, vice-president van Venezuela en andere hoge ambtenaren en politieke leiders van Chavista.
De Venezolaanse extreemrechtse JJ Rendon, specialist in zwarte propaganda, is adviseur geweest van presidentskandidaat Henrique Capriles; van de Colombiaanse presidenten Alvaro Uribe en Juan Manuel Santos; van Enrique Peña Nieto (Mexico), en enkele andere hooggeplaatste rechtse politici. Rendon tekende het contract in zijn hoedanigheid van Hoge Presidentiële Commissaris voor Algemene Strategie en Crisisbeheersing.
Vergara, lid van de extreemrechtse partij Voluntad Popular. de rechterhand van Guaidó en leider van zijn spookkabinet, ondertekende als Hoge Presidentiële Commissaris voor Crisisbeheersing.
Retureta, de getuige, is verdedigingsadvocaat geweest voor de Colombiaanse paramilitaire leider, Salvatore Mancuso; van Dámaso Lopez, de rechterhand van de Sinaloa-kartelleider, Chapo Guzman; van Tony Hernandez, broer van de Hondurese president Juan Orlando Hernandez, veroordeeld door een Amerikaanse federale rechter voor grootschalige drugshandel; en van Fabio Lobo, zoon van de voormalige Hondurese president, Lobo, die veroordeeld is tot 24 jaar gevangenisstraf in de VS voor drugshandel (Retureta staat bekend als de ‘drugshandelaars-advocaat’). Hij is de persoonlijke advocaat van JJ Rendon.
De huurlingenaanval
Een strategisch doel van de huurlingeninvasie was, het creëren van afleiding om het leger en de politie van Venezuela te verspreiden en daarmee de uiteindelijke plannen te vergemakkelijken: In verschillende SUV’s met machinegeweren van hoog kaliber op de daken (a la ISIS) een 1 uur durende reis naar het centrum van Caracas te maken om zowel het presidentiële paleis aan te vallen alsook de luchthaven Simon Bolivar in Maiqueitía veilig te stellen.
Als afleiding werd een nepconfrontatie georganiseerd tussen criminele bendes in de arme en dichtbevolkte Petare-barrière, om cruciale militaire en politiemachten af te leiden van de kustgebieden. Dit werd op video bekend gemaakt door José Alberto Socorro Hernandez, alias ‘Pepero’, een Venezolaanse drugshandelaar die op video bekende dat hij een DEA-agent was en zei: “De DEA vroeg me om chaos te veroorzaken in verschillende arme gebieden van Caracas. De DEA vroeg me contact op te nemen met drugshandelaren en hen te bedreigen, zodat ze hieraan meewerkten”. Pepero gaat verder met te zeggen dat hij Petare bendehoofd ‘Wilexis’ heeft ingehuurd om de gewapende confrontatie tussen bendes met oorlogswapens in scene te zetten, maar geen slachtoffers te maken. Als iemand sterke banden heeft met drugshandelaren is het de DEA. President Maduro kwam terecht tot de conclusie dat de DEA de leiding leek te hebben over de operationele en logistieke aspecten van Gedeon [2]
Als klap op de vuurpijl is gebleken dat Goudreau’s bedrijf veiligheidsdiensten heeft uitgevoerd als onderdeel van de persoonlijke bewaking van President Donald Trump zelf. Goudreau “was voorgesteld aan Keith Schiller, de oude lijfwacht van president Trump, en vergezelde hem naar een bijeenkomst in Miami met vertegenwoordigers van de Venezolaanse oppositiefiguur Juan Guaidó in mei 2019”.[3] En Goudreau had de leiding over de veiligheid van het door Branson geleide ‘concert’ in Cucuta, februari 2019, gericht op het met militair geweld binnenbrengen van zogenaamde ‘humanitaire hulp’ in Venezuela, op zoek naar een militaire confrontatie om een externe (Amerikaanse militaire) interventie te rechtvaardigen.
De volledige complexheid en het spinnenweb van de banden en connecties van de huurlingeninvasie werd langzaam duidelijk zichtbaar. Aangezien alle sporen van de samenzwering naar Bogota leidden en steevast in Washington DC terechtkomen, heeft president Nicolas Maduro de Amerikaanse en Colombiaanse regering ervan beschuldigd achter de huurlingeninvasie te zitten. Zoals verwacht ontkenden president Trump en president Duque met kracht elke betrokkenheid. [Red. Alle Nederlandse media schoten hen hierbij met een opvallend persberichtje te hulp]
In een televisie-interview gaf Rendon toe dat hij het contract had ondertekend, dat hij als ‘verkennend’ karakteriseerde, maar ontkende dat Guaidó het had ondertekend. Guaidó heeft zelf ontkend het contract te hebben ondertekend, ook al heeft de hele wereld het contract met zijn handtekening gezien.[4]
Drie kanonboten met grote hoeveelheden zware munitie van de Colombiaanse marine die zondermeer door huurlingen op de vlucht zijn achtergelaten, kwamen in Venezuela terecht. Ze werden in beslag genomen door de Venezolaanse militaire autoriteiten. De Colombiaanse marine gaf een verklaring af waarin ze ‘uitleg’ gaven over de kanonboten die in de territoriale wateren van Venezuela waren terechtgekomen omdat ze daar door de waterstromen waren heengesleept.[5] President Maduro heeft in het openbaar gezegd dat zodra de Colombiaanse regering daar formeel om vraagt, zijn regering ze onmiddellijk zou teruggeven.
Op 29 april kondigde Pompeo aan dat James Story, de Amerikaanse ambassadeur in Venezuela, en al zijn medewerkers die vanuit Bogota een virtuele Amerikaanse ambassade voor Venezuela runnen, “binnenkort naar Caracas zullen verhuizen”. De volgende dag (30 april) kwam oorlogsmisdadiger Elliott Abrams, speciale gezant van de VS voor Venezuela, met de woorden “Transition in Venezuela is coming” (Overname in Venezuela komt eraan). En de beruchte John Bolton kondigde in een twitterbericht (30 april) aan: “Morning is coming to Venezuela – again.” (De ochtend komt eraan in Venezuela – opnieuw). Soortgelijke twitterberichten werden gepost door prominente oppositieleden zoals Ivan Simonovis, door Guaidó aangesteld in het Witte Huis over verdedigingskwesties: “Wat er komt is onvermijdelijk en niet te stoppen.” Dit was een of twee dagen voor de huurlingenaanval. De VS was er duidelijk van op de hoogte.
Zoals alom is gemeld, mislukte de huurlingenaanval op 3 mei, omdat deze werd tegengehouden door de Bolivariaanse strijdkrachten die een confrontatie hadden met een contingent huurlingen in een van de boten in het kleine kustplaatsje Macuto, waardoor alle 8 werden uitgeschakeld (Red. 6 gedood, 2 gevangen). Op 5 mei werden nog eens 8 huurlingen gevangen genomen door de inwoners van Chuao, een klein vissersdorpje in de staat Aragua. Het beeld van een zwarte visser uit Chuao op blote voeten, lid van de volksmilitie, met een geweer in zijn rechterhand, gesteund door de gemeenschap en enkele gemeentelijke politieagenten, die de huurlingen opdroegen met de wapens in overgave opgeheven achter hun hoofd, was inderdaad symbolisch. In Chuao werden de gevangengenomen huurlingen, waaronder twee Amerikaanse huurlingen, Luke Denman en Airan Berry, naast elkaar vastgebonden. Het symboliseert op schrijnende wijze de strijd van Venezuela tegen een machtige maar immorele wereldmacht. Zowel Denman als Berry zijn op videobeelden verschenen die de belangrijkste kenmerken van Operatie Gedeon bevestigen, waaronder het beveiligen van het vliegveld om te wachten op de komst van een vliegtuig om de ontvoerde president Maduro over te brengen naar de Verenigde Staten. Berry zei dat een van de taken was om president Maduro te vermoorden.[6] Toen Denman werd gevraagd van wie hij de orders kreeg, zei hij: ‘Jordan Goudreau’ en toen hem werd gevraagd wie de orders aan Goudreau gaf, was zijn antwoord: ‘President Donald Trump’.
De laatste dagen worden er meer voortvluchtige huurlingen opgepakt door Venezolaanse veiligheidstroepen, de milities of gemeenschappen in een nationale mobilisatie van alertheid en, hoewel God weet wat Trump en Co nog meer in petto hebben voor Venezuela, is Operatie Gedeon verslagen en verpletterd door wat president Maduro de ‘Bolivariaanse furie’ noemt.
Wie zit hier echt achter?
Het zou onmogelijk zijn, om zonder kennis en instemming van de regering, trainingskampen op te zetten voor zo’n aantal huurlingen in Colombia, en nog minder als dat gebeurt met de medewerking van machtige drugskoning, waarvoor de kennis en connecties die de DEA in Colombia en elders heeft, erg handig zijn.
Ondanks de massale Amerikaanse militaire aanwezigheid (ten minste 10 militaire bases die in 2009 expliciet zijn opgericht met de taak om de drugshandel te bestrijden) zou de training plaatsgevonden hebben, zonder dat deze werd opgemerkt.
Bovendien zou de DEA niet IN DEZE MATE hebben samengewerkt, als staatssecretaris Pompeo en president Trump niet hadden ingestemd met de uitvoering van Operatie Gedeon.
Guaidó en zijn corrupte entourage volgen de orders op van de Yankee paymaster die ze niet alleen financiert, maar ook bezit.[7]
Het lijkt er dus op dat de commandostructuur van alle uit Colombia afkomstige terroristische operaties tegen Bolivariaans Venezuela, die de bestaande hiërarchieën doorbreekt, terug te voeren is op de vier ruiters van de Apocalyps: Abrams, Pompeo, Pence en Trump, zoals ook het geval moet zijn geweest met Gedeon. Bovendien is het onmogelijk voor Guaidó om zo’n enorme financiële verbintenis met SilverCorp aan te gaan zonder overleg en de specifieke toestemming van de VS , met name van Steven Mnuchin, de Amerikaanse minister van Financiën, die alle illegaal geconfisqueerde gelden van Venezuela beheert.
Het ogenschijnlijk raadselachtige kenmerk van Operatie Gedeon is de inzet van ongeveer 60-70 huurlingen die naar verwachting de plannen – als men de volledige details van de uit te voeren taken volgt in het geval dat Gedeon succesvol was – onmogelijk met zo’n klein aantal hadden kunnen uitvoeren; namelijk, de confrontatie aangaan met goed bewapende, goed getrainde, goed uitgeruste en volledig waakzame en gemobiliseerde Bolivariaanse strijdkrachten en politie, aangevuld met een volksmilitie van ongeveer 3,5 miljoen burgers. Deze scepsis geldt ook als het aantal huurlingen 300 zou bedragen, zoals Goudreau beweert.
Dit heeft de wereldmedia in staat gesteld om Operatie Gedeon te presenteren als de narcistische gril en geldambitie van één gekke persoon, Jordan Goudreau. In dit opzicht was de meest extreme publicatie, een AP stuk van journalist Joshua Goodman, die in een zeer lang verslag van de hele saga, wanhopig streeft naar zowel het ‘aantonen’ van geen enkele connectie met Duque en Trump als ons overtuigen dat Guaidó en Co, na het aangaan van ‘verkennende’ gesprekken en zelfs het tekenen van een ‘ontwerpcontract’, het project met Goudreau hadden opgegeven. Goodman beweert dat “de afgezanten van Guaidó, waaronder Toledo, het contact met Goudreau na de bijeenkomst in Bogota hadden beëindigd, omdat het volgens drie mensen die dicht bij de oppositieleider stonden, een zelfmoordmissie was”.[8]
The Guardian’s Julian Birger, Joe Daniel Parkin en Chris McGreal kopieerden dat verhaal en verdedigden Guaidó, die zij aanhaalden met “als de Venezolaanse president de operatie in die wetenschap zou laten doorgaan, hij bloed aan zijn handen zou hebben”.[9]
En de BBC meldde met klem dat “de heer Guaidó ontkende iets met de heer Goudreau te maken te hebben”. In een verklaring zou hij gezegd hebben dat hij “geen enkele relatie of verantwoordelijkheid had voor enige actie” van de Amerikaanse oorlogsveteraan “[10] In plaats van dat deze twee ‘bastions’ van de strijd voor democratie een criminele en illegale huurlingenaanval op een soevereine natie veroordelen, eindigen ze – zij het op slinkse wijze – aan de kant van de misdadigers.
De meeste bedrijfsmedia hebben aldus bijna monolithisch hetzelfde verhaal opgepompt. Het was een grote inspanning om de internationale publieke opinie weg te krijgen van de focus op Trump, Duque, de DEA en, indien mogelijk, Guaidó. Het voelt alsof de wereldwijde reguliere media zich enorm aan de regels houden, als het gaat om communicatieve verhalen die al dan niet expliciet door het ministerie van Buitenlandse Zaken worden geëist.
De haalbaarheid van Operatie Gedeon krijgt een heel andere beeld, indien er rekening wordt gehouden met andere contextuele factoren. Ten eerste ligt niet alleen La Guaira op 1 uur rijden van Caracas (het door de huurlingen te beveiligen vliegveld ligt nog dichterbij), maar is Juan Guaidó in de Nationale Assemblee gekozen als vertegenwoordiger van de staat Vargas, waar La Guaira toevallig deel van uitmaakt.[11]
Na de aanval op het paleis en de ontvoering (of moord) op president Maduro, zouden de huurlingen de controle over Macuto in handen krijgen en een door Juan Guaidó geleide Patriottische Restauratieregering-Junta, zou het uitroepen tot “bevrijd gebied”, met het verzoek aan de “internationale gemeenschap” om het te erkennen, wat gevolgd zou worden met de onmiddellijke erkenning door de Amerikaanse regering en al haar vazallen in Latijns-Amerika, te beginnen in Colombia en waarschijnlijk ook in de Europese Unie.
Dit zou vrijwel zeker worden opgevolgd door een bedwelmende mediawaanzin die de val van Maduro “rapporteert” en de uitzendingen vult met beelden van confrontaties, lijken, bloed en “heroïsch verzet van vrijheidsstrijders”, waarin Guaidó een hartstochtelijke oproep doet om te reageren, in eerste instantie waarschijnlijk naar de door de VS geleide lucht- en zeevloot die onlangs door Trump in de Caribische Zee is ingezet (met onder meer oorlogsschepen uit Nederland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk). [12] Ten derde: Waar zou het vliegtuig, om president Maduro naar de VS te brengen, vandaag komen? De VS heeft niet alleen 10 militaire bases in Colombia, maar ook militaire faciliteiten op Aruba, Curacao, en recentelijk hebben ze de controle verkregen over de militaire basis Alcántara in Brazilië en hebben ook de controle gekregen over de militaire faciliteiten op de Galapagos eilanden, Ecuador, plus nog veel meer in de Kleine Antillen. In aanvulling op de NAVO-bases in de regio is Venezuela volledig omringd door vijandige militaire installaties. De door de VS geleide lucht-zeevloot, die werd ingezet met het valse uitgangspunt om “de banden tussen de Venezolaanse regering en de drugshandelaars te verbreken”, werd gevolgd na een aanklacht van de Amerikaanse procureur-generaal, Bill Warren[13] , tegen president Maduro en zijn regering op beschuldiging van drugshandel en terrorisme, om doelbewust een scenario te creëren, waarbij elke poging om president Maduro en andere aangeklaagde hoge ambtenaren in de Bolivariaanse regering gevangen te nemen, werd gelegitimeerd en ruimhartig beloond, zoals in 1989 in Panama met Manuel Noriega.[14]
Het Departement van Justitie hield een mediashow met president Trump als leider, en beschuldigde president Maduro en 14 hooggeplaatste Venezolaanse functionarissen van “allegedly Partnered With the FARC to Use Cocaine as a Weapon to “Flood” the United States “(vermoedelijk samenwerken met de FARC, om Cocaine als een wapen in de VS te laten stromen)[15]. Hoe ongelooflijk het ook klinkt, tijdens de hele mediashow werd Colombia niet één keer genoemd, met allerlei sprekers, waaronder president Trump en Barr zelf, die met vurige retoriek de drugshandel aan de kaak stelden. Het uitvaardigen van de aanklacht door Warren vond plaats amper een maand voordat de huurlingen op Venezuela werden losgelaten. De VS hadden in de stijl van het Wilde Westen, een beloning van 15 miljoen dollar aangeboden voor alle informatie die leidde tot de gevangenneming van Nicolas Maduro.
De Amerikaanse kwalificatie van Venezuela als ‘narco-staat’ (door delen van de media tot vervelens toe herhaald ) is niet alleen vals, maar staat ook haaks op de eigen rapporten van de DEA, wiens eigen gegevens tot de conclusie leiden, dat “92% van de in beslag genomen cocaïne in de VS afkomstig is uit Colombia”.[16] Erger nog, sinds 2009, het jaar van de installatie van de 7 extra Amerikaanse militaire bases in Colombia ter bestrijding van de cocaïneproductie en -handel, zijn beide problemen enorm toegenomen, volgens informatie van de DEA zelf. De gegevens van DEA tonen ook aan dat 82% van de in Colombia geproduceerde cocaïne de VS bereikt via de Stille Oceaan.[17] Deze cijfers en trends komen in grote lijnen overeen met die van het officiële VN-Bureau voor drugs- en misdaadbestrijding.
Het moet vermeld, dat Venezuela geen geografische toegang tot de Stille Oceaan heeft.
De intimidatie, agressie en strafrechtelijke sancties van de VS tegen Venezuela zijn tijdens de pandemie toegenomen omdat Amerikaanse strategen denken dat de complicaties, extra uitgaven, lockdown en ontwrichting die Covid-19 met zich meebrengt, waarschijnlijk bevorderlijk zijn voor het uitvoeren van succesvolle ‘regime change’ schurkenoperaties. Daarnaast moet er rekening mee worden gehouden dat Venezuela internationale erkenning heeft gekregen voor zijn efficiënte programma om de pandemie onder controle te krijgen (zie het artikel van Francisco Dominguez hierover in Transform Nº8), iets wat Washington onverdraaglijk vindt en daarom niet wordt gemeld in de wereldwijde bedrijfsmedia.
Zo werd een coalitie gevormd om de huurlingenaanval uit te voeren, die een OK van Washington moet hebben gehad met de DEA die verantwoordelijk is voor haar operationele en logistieke functies, waarbij hoge niveaus van besluitvorming in de VS, de Colombiaanse regering en haar parastatale outfits betrokken waren, waaronder bekende paramilitaire drugshandelaren (Doble Rueda), SilverCorp, Guaidó, zijn naaste omgeving (JJ Rendon e.a.), en kleine criminelen in Caracas die door lokale DEA-agenten werden gedwongen. Allemaal van boven naar beneden doorkruist door enorme sommen die afkomstig zijn uit de cocaïnehandel in Colombia.[18]
Wat waren de politieke doelstellingen?
De speculatie over de centrale rol die grote buitenlandse strijdkrachten zouden spelen om de huurlingenaanval te ondersteunen, is relevant en geldig als men kijkt naar het volledige plan van ‘regimewisseling’ in het contract tussen Guaidó en Goudreau, met name omdat het juridische en politieke kader voor een militaire aanval op president Maduro was gecreëerd door het Departement van Justitie. Toen de bijlagen van het Guaidó-Goudreau-contract eenmaal waren gepubliceerd, waren de taken die door een succesvolle staatsgreep moesten worden uitgevoerd zo enorm en zo veelzijdig dat ze niet konden worden volbracht, tenzij de coupplegers een massale invasiemacht tot hun beschikking hadden. Het plan komt neer op de volledige en volledige ontmanteling van de Venezolaanse staat, steen voor steen, tot aan de totale vernietiging ervan. Gezien de omvang en de inzet van Chavismo in al zijn duizenden lokale comités, basisorganisaties, vakbonden, vrouwenorganisaties, de 3,5 miljoen sterke volksmilitie, de strijdkrachten, enzovoort, vereist de ontmanteling van de Bolivariaanse staat een gigantische sociale en politieke zuivering met massamoorden tot een niveau dat Pinochet tot een ondeugende schooljongen zou maken. De volledige 41 pagina’s tellende bijlagen van het Guaidó-Goudreau-contract[19] bepalen onder meer dat de militairen die het bevel voeren – Goudreau – na de succesvolle ‘regimewisseling’ een voorlopige periode van 450 dagen, anderhalf jaar, zouden blijven, die kan worden verlengd afhankelijk van de ontwikkeling van de situatie in het land. Kortom, de Amerikaanse plannen voor Venezuela zijn een totale en grondige afbraak van de Bolivariaanse staat en waarvoor Goudreau, om te beginnen, 212 miljoen dollar zou worden betaald.
In de bijlage (pagina 3) wordt een Investors’ Group genoemd, die de 212 miljoen dollar zou samenstellen, maar omdat zo’n bedrag niet direct beschikbaar was, zou Goudreau een banklening aanvragen om de voorbereidende operaties te financieren en waarvoor Guaidó zijn regering verplicht om het terug te betalen met een rente van 55%. Als de missie is volbracht, zou Goudreau bovendien een extra bonus van ongeveer 10 miljoen dollar ontvangen.
De militaire huurlingenmacht zou zelf deel uitmaken van een militaire taskforce die onder het directe bevel van Guaidó zou staan, maar zij zou het militaire gezag uitoefenen over alle bestaande militaire en politiemachten en over de gehele civiele dienst. Op grond van het Guaidó-Goudreau-contract wordt deze laatste dus het machtigste orgaan van het land.
De Task Force zou bepaalde strijdkrachten (militair, marine, luchtmacht, politie, enz. zowel conventioneel als niet-conventioneel) die met de V-republiek geassocieerd zijn (pagina 8) en die zijn ontstaan en geëvolueerd met de grondwet van 1999 en de Bolivariaanse Revolutie vijandig verklaren. Zij moeten “geneutraliseerd” worden, d.w.z. vermoord. Bovendien moet elke militaire kracht die loyaal is aan Maduro in het geval van verzet, worden geëlimineerd (sic). Onder de sleutelfiguren die geëlimineerd moeten worden zijn Diosdado Cabello, en krachten die loyaal zijn aan hem en aan Maduro zouden vijandig worden verklaard en ook geëlimineerd (pag. 9).
Bij besluit van Guaidó (blz. 9), zoals bepaald in het contract, geeft Goudreau toestemming om elke militaire aanval te bevelen en goed te keuren en om alle vijandelijkheden te beginnen die hij nodig acht, tegen groepen zoals niet-conventionele troepen, over alle particuliere of openbare gebouwen, wapenopslagplaatsen, wegen, snelwegen, alle media, en kan hij aanvallen bevelen op gebouwen die verbonden zijn met de regering van de V-republiek en die vijandig zijn verklaard (blz. 7). Zo kan bijvoorbeeld een gebouw van het huisvestingsprogramma waar een lokaal cultureel comité actief is, vijandig worden verklaard en worden aangevallen om te worden geëlimineerd. Hetzelfde geldt voor duizenden van dergelijke gebouwen in het hele land waar vakbonden, gemeenteraden, lokale comités, coöperaties en dergelijke zijn gevestigd. Dat wil zeggen, op grond van het contract van Guaidó-Goudreau kan de hele Chavista-beweging of alles wat daarop lijkt, voor het bevooroordeelde en racistische oog van een gringo-huurling in Rambo-stijl, een militair doelwit zijn voor de eliminatie. Men kan zich voorstellen dat extreemrechtse gewapende Venezolanen leden van de Task Force ‘begeleiden’ bij het aanvallen van zowat elk doelwit, zoals ze zelf zo vaak hebben gedaan tijdens hun guarimbas: scholen van gezondheidscentra, universiteiten, huizen van de Huisvestingsmissie, kinderdagverblijven en donkere mensen in levenden lijve verbranden. Guaidó, geeft de Task Force bovendien toestemming om elk dodelijk wapen te gebruiken, inclusief persoonlijke of andere mijnen.
Pagina 15 geeft de Task Force toestemming om uit veiligheidsoverwegingen elke burger te arresteren “die betrokken is bij een criminele activiteit”, die botst met elke militaire missie van de Task Force, of die op een lijst van te arresteren personen staat. Dit betekent dat zelfs priesters gearresteerd kunnen worden.
Op pagina 20 van het contract wordt bevestigd hoeveel de Amerikaanse neocon-mentaliteit het gewenste resultaat beïnvloedt, aangezien “elke persoon die steun verleent aan of lid is van de volgende internationale terroristische organisaties, of elke groep/cellen/faciliteiten die daarmee verbonden zijn”: ELN, FARC, Drugskartels, Al-Qaida, Hezbollah, Hamas, Taliban en een tiental andere organisaties in het Midden-Oosten, als vijandige krachten worden beschouwd en daarom doelwit voor de Task Force zijn.(blz. 20).
Elke vorm van ongeregeldheden, demonstraties, marsen, enz. zou met geweld als volgt worden aangepakt: eerst een oproep om te stoppen, dan de inzet van wapens waaruit de intentie blijkt om het te gebruiken, een schot wordt afgevuurd als waarschuwing en als er geen gehoor aan wordt gegeven, dan wordt de dreiging of de ongeregeldheid geëlimineerd. Elke burger kan worden gearresteerd en gevangen gehouden zonder wettelijke rechten. Het contract bepaalt dat de Task Force te allen tijde gebruik kan maken van geweld, zelfs dodelijk geweld. De Task Force zou ook de rol van veiligheid voor Guaidó en zijn entourage, assistenten en de regering van coupplegers op zich nemen.
Bovendien, (blz. 21), verleent het contract op voorhand, bij het plegen van de aangekondigde militaire aanvallen van de troepenmacht, “alle voorrechten, vrijstellingen en immuniteiten” van vervolging voor het gebruik van dodelijk geweld, zoals dat “voor de veiligheidsdienst van elk land” geldt. Het contract geeft de Force en haar leden ook de mogelijkheid om het land in en uit te gaan zonder paspoort en zijn vrijgesteld van visumprotocollen. Het enige wat ze nodig hebben is het tonen van hun SilverCorp stafkaart en voor het reizen zouden ze alleen een schriftelijke toestemming van Goudreau nodig hebben (pagina 24). En SilverCorp is niet verantwoordelijk voor de vernietiging of het verlies van levens bij de uitvoering van de missie die in het contract is opgenomen en bij rechtzaken met de VS, Venezuela of enige andere bron, zou de “Venezolaanse staat Guaidó” alle kosten dekken en als de juridische procedures verloren zouden worden, zou Guaidó hen financieel schadeloos stellen (blz. 38).
Als een lid van de Task Group gewond raakt, gedood of gearresteerd wordt, verplicht Guaidó zich om hen te verzekeren door US$450.000 te betalen aan hun naaste verwant, dit betekent dat omdat Berry en Denman gevangen zijn genomen, Guaidó al US$900.000 verschuldigd is aan Goudreau’s SilverCorp. En als een lid van de Task Group tijdens de uitvoering van de missie een ledemaat of gezichtsvermogen verliest, krijgen zij US$250.000 betaald (pagina 28).
De commandostructuur in de geplande regering van couppleger Guaidó zou er als volgt uitzien: Juan Guaidó, opperbevelhebber; algemene projectleider, Sergio Vergara; hoofdstrateeg, Juan Jose Rendon; commandant ter plaatse, nader te bepalen. Dat wil zeggen dat het democratische institutionele apparaat van de Bolivariaanse Republiek eenvoudigweg verpulverd zou zijn door een de facto schurkenregering die militair gesteund wordt door een stel schurkenachtige huurlingen uit de VS, waarschijnlijk met de medewerking van uitgenodigde ‘bevriende’ strijdkrachten uit ten minste de VS en Colombia.
Een bende van 300 huurlingen heeft geen enkele kans om zo’n gigantische taak als de ontmanteling van het Bolivariaanse staatsapparaat uit te voeren. Net als bij de korte staatsgreep van april 2002 tegen Hugo Chavez zouden alle staatsinstellingen (Nationale Vergadering, Hooggerechtshof, Nationale Kiesraad, alle ministeries, de Ombudsman, de regering, de grondwet, de nationale soevereiniteit enzovoort), eenvoudigweg worden ontbonden. Het verschil met 2002 is dat de ontbinding deze keer met militair geweld zou zijn uitgevoerd, gevolgd door een massale eliminatie van Chavistas.
Bolivarisme versus barbarij
President Maduro en de Bolivariaanse regering hebben op de zoveelste door de VS geïnspireerde en waarschijnlijk door de VS gefinancierde huurlingenaanval gereageerd met politieke kalmte en militaire efficiëntie. Terwijl we dit schrijven, melden sociale netwerken dat meer dan 37 huurlingen zijn opgepakt, terwijl er een intense zoektocht door het hele land, maar vooral rond de gebieden La Guaira, Aragua en de hele Caribische kust, die centimeter voor centimeter wordt uitgekamd, gaande is, en dat de grens met Colombia strak beveiligd is. Ze hebben ook gereageerd door de waarheid te vertellen en hun volk en de wereld volledig te informeren via verschillende persconferenties op de nationale televisie, ten overstaan van journalisten uit de hele wereld. President Maduro zelf heeft het waarheidsoordeel geleid en het is duidelijk dat, ongeacht het niveau van gewetenloos cynisme van Trump, Pompeo, Abrams e.a., er geen twijfel over bestaat dat zij niet zo’n snel resultaat hebben verwacht dat gunstig is voor Maduro. Waarschijnlijk verwachtten ze ook niet zo’n verpletterende en vernederende nederlaag voor de Amerikaanse huurlingen. De Bolivariaanse regering heeft al een formele aanklacht bij het Internationaal Strafhof (ICC) in Den Haag tegen de VS ingediend, voor al haar agressie, sancties en bedreigingen. Op de nationale televisie heeft president Maduro aan Jorge Arreaza, minister van Buitenlandse Zaken, de opdracht gegeven om de aanklacht in verband met de betrokkenheid van de Amerikaanse regering bij de recente huurlingenaanval toe te voegen. Een andere aanklacht tegen het Internationaal Strafhof zal door de Venezolaanse regering worden ingediend tegen president Duque en zijn regering wegens zijn onmiskenbare deelname aan het criminele avontuur van Goudreau in Rambo. (Zie hier de Persconferentie van Jorge Arreaza, na het openen van de strafzaak bij het ICC in Den Haag, februari 2020)
Dit is essentieel omdat de bekwame diplomatie van de Bolivariaanse regering heeft geleid tot een interessante en vruchtbare samenwerking met verschillende VN-organen, waaronder de UNHRC Michelle Bachelet, maar ook met het Internationale Rode Kruis, de WHO, plus machtige internationale stemmen zoals de Niet-Gebonden Beweging, verschillende Latijns-Amerikaanse landen, Rusland, China en tal van andere. Daarnaast geniet Venezuela wereldwijd de steun van internationale vakbondsfederaties, massapolitieke partijen overal, vooral in Latijns-Amerika, sociale bewegingen, intellectuelen en solidariteitsorganen. In de paar dagen na de huurlingenaanval kwamen er letterlijk honderden steunbetuigingen uit de hele wereld.
Uiterst walgelijk is het ziekmakende stilzwijgen van de Europese Unie die zich de afgelopen tien jaar bemoeid heeft met alles van en rondom Bolivariaans Venezuela, waarbij het in ieder geval een zeer negatieve houding heeft aangenomen en zich heeft laten leiden door de standpunten van Washington en het buitenlands beleid ten aanzien van Venezuela. Ze namen in volle bewustzijn een bedrieglijk standpunt, op de gewelddadige pogingen van de door de VS geleide extreemrechtse krachten om de democratische regering van Venezuela in 2014 en 2017 af te zetten. De EU deed alsof zij Guaidó niet zag samenwerken met criminele bendes van Colombiaanse narcoparamilitairen in februari van dit jaar om het door Branson geleide concert in Cucuta bij te wonen. Erger nog, de EU heeft de poging tot staatsgreep onder leiding van Juan Guaidó en Leopoldo op 30 april van dit jaar niet veroordeeld en deden alsof er niets gebeurd was. Tegen die tijd waren de geloofsbrieven van Guaidó echter al twijfelachtig, aangezien hij nooit is gekozen en hij zich zelfs niet als presidentskandidaat heeft aangemeld, maar toch erkennen de meeste Europese regeringen zijn door en door ongrondwettelijke zelfverklaring als “interim-president”, die voor de Europese regeringen voldoende had moeten zijn om die erkenning in te trekken. En nu neemt Guaidó huurlingen aan met het expliciete en schriftelijke doel een staatshoofd te ontvoeren en te vermoorden als opmaat naar een de facto schurkenstaat met als doel een hele politieke stroming uit te schakelen door het gebruik van dodelijk geweld dat in het internationaal recht als genocide wordt beschouwd, maar de Europese regeringen blijven hem erkennen als “interim-president van Venezuela” en zwijgen over de huurlingenaanval. Is de EU niet alleen in politiek opzicht aan het ontbinden, maar ook aan het uiteenvallen?
Conclusie
De VS gaan met gewelddadige middelen door met hun machtsovername-beleid tegen Venezuela, maar blijven falen. De aanval van de huurlingen heeft duidelijk een lange draagtijd gekost, aangezien de aanklacht van de Amerikaanse justitie tegen president Maduro en hoge ambtenaren van zijn regering van drugshandel en narcoterrorisme er deel van uitmaakte, om zo in Panama-stijl voorwaarden te scheppen voor een militaire interventie van de VS. Zij weten echter dat Venezuela niet Panama is en dat de VS in 2020 steeds meer een schaduw van zichzelf wordt. Toch zal het Amerikaanse imperialisme blijven volhouden, omdat het wanhopig zijn klauwen moet leggen op de grootste olie- en goudvoorraden van de planeet, maar wat nog belangrijker is, is dat het verzet van Venezuela een belangrijk obstakel vormt in zijn pogingen om zijn regionale hegemonie opnieuw te bevestigen, waardoor het land een betere positie zal krijgen om de geduchte uitdaging van China het hoofd te bieden.
Daarom moet onze solidariteit met het heroïsche Venezolaanse volk worden verdubbeld en moeten we, in navolging van internationale stemmen zoals die van de secretaris-generaal van de VN, Antonio Guterres, en paus Francis I, eisen dat de Amerikaanse sancties tegen Venezuela tijdens de periode van de pandemie onmiddellijk worden opgeschort, zodat Venezuela financiële transacties kan aangaan om voedsel, medicijnen en nodige gezondheidsmiddelen te kopen, wat essentieel is om de pandemie te bestrijden en tienduizenden mensenlevens te blijven redden.
De internationale arbeidersbeweging zou de VS moeten oproepen zich niet langer te bemoeien met de interne aangelegenheden van Venezuela, een volledig soevereine en trotse natie, en de onmiddellijke en onvoorwaardelijke teruggave moeten eisen van alle activa en middelen van de Venezolaanse staat, die illegaal door de Trump-regering zijn geconfisqueerd. Op 12 mei 2020 zijn in de VS ongeveer 1,4 miljoen mensen besmet met Covid-19, met meer dan 80.000 doden, meer dan de Amerikaanse mariniers tijdens de hele Vietnamoorlog, terwijl Venezuela daarentegen 422 gevallen van besmetting heeft, met 10 doden. Een reden voor de VS om zijn verkwistende en criminele “regimewissel” inspanningen tegen Venezuela op te geven en zich in plaats daarvan te concentreren op het redden van Amerikaanse levens en Venezuela de adempauze te gunnen om door te gaan met het redden van Venezolaanse levens.
Dit geldt ook voor Europa, waar banken en financiële instellingen de Venezolaanse activa voor een bedrag van meer dan 5 miljard dollar illegaal vasthouden (met name het Venezolaanse goud bij de Bank of England), en deze onmiddellijk en onvoorwaardelijk moeten teruggeven aan de legitieme eigenaar, de staat en de bevolking van Venezuela.
Er is geen enkele juridische of politieke rechtvaardiging voor de EU om haar onhoudbare beleid van erkenning van Juan Guaidó als “interim-president” van Venezuela voort te zetten, met name nu zijn criminele geloofwaardigheid werderom overtuigend bewezen is
Hands Off Venezuela!
Vecht tegen de pandemie, niet tegen Venezuela!
Voetnoten
1 Doble Rueda is een nauwe verwant van Martha Gonzalez, de vrouw van de Venezolaanse militaire deserteur Cliver Alcalá Cordones.
In een interview met Colombiaanse radiostations en in een video bekende Alcalá dat hij een dergelijke aanval voorbereidde, door huurlingen te trainen en tevergeefs te proberen grote hoeveelheden wapens naar Venezuela te smokkelen; hij gaf zich over aan de DEA en staat nu onder hun bescherming in de VS; Alcalá wordt beschuldigd van terrorisme en drugshandel, maar toen hij betrapt werd in een poging wapens naar Venezuela te smokkelen, werd hij niet gearresteerd of berecht door de Colombiaanse autoriteiten.
2 https://actualidad.rt.com/actualidad/352332-agente-dea-bandas-petare-caracas-venezuela; er is een vrij grote hoeveelheid academisch en ander onderzoek dat aanhoudend sterke banden laat zien tussen delen van de Amerikaanse veiligheidsdiensen (CIA, NSC, DEA, enz.) met drugssmokkelaars, niet alleen in Colombia. De meest beruchte zaak, de Iran-Contra-affaire, toen deze veiligheidsdiensten probeerden de paramilitaire contra’s tegen Sandinista Nicaragua illegaal te financieren, waren hoge VS-functionarissen en -agentschappen in deze samenwerking met drugssmokkelaars betrokken; vrijgegeven “documenten tonen aan dat met officiëel op de hoogte was van drugoperaties, en samenwerking met en bescherming van bekende drugssmokkelaars”. “The Contras, Cocaine, and Covert Operations National Security Archive Electronic Briefing” Book No. 2 (https://nsarchive2.gwu.edu//NSAEBB/NSAEBB2/index.html).
4 https://albaciudad.org/2020/05/contrato-silvercorp-41-paginas-guaido-rendon-goudreau-pdf/
6 Zie de video van zijn ondervraging waarin hij toegeeft dat het doden van Maduro een van de taken is die zou worden uitgevoerd (minuut 6:05′) – https://www.youtube.com/watch?v=V3eOrNHfoRQ
7 Hoewel de regering van de Verenigde Staten de steun aan Guaidó ritueel heeft voortgezet, is hij een DHA: Disposable Human Asset.
8 Joshua Goodman, “Ex-Green Beret leidde een mislukte poging om Venezuela’s Maduro af te zetten”, AP, 1 mei 2020 (https://apnews.com/79346b4e428676424c0e5669c80fc310).
9 ‘Zijn hoofd was niet in de wereld van de werkelijkheid’: hoe het complot om Venezuela binnen te vallen uiteen viel, The Guardian, 8 mei 2020 (https://www.theguardian.com/world/2020/may/08/his-head-wasnt-in-the-world-of-reality-how-the-plot-to-invade-venezuela-fell-apart).
10 Venezuela: Trump ontkent een rol in de verspeelde invasie, BBC, 8 mei 2020 (https://www.bbc.co.uk/news/world-latin-america-52592824).
11 Bij de verkiezingen voor de Nationale Vergadering in 2015 werd Guaidó met 97.492 stemmen verkozen tot vertegenwoordiger voor de staat Vargas; zijn mandaat zal eindigen bij de komende verkiezingen voor de Nationale Vergadering die dit jaar zijn gepland.
12 RFA Argus, Dixmunde zijn de oorlogsschepen die respectievelijk vanuit het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk zijn gestuurd om Trump te helpen bij de inspanningen om “de banden tussen de narcoverkopers en de Maduro-regering te verbreken”; https://www.infobae.com/america/america-latina/2020/04/03/el-reino-unido-anuncio-el-envio-de-un-buque-de-guerra-al-caribe/
13 Barr is al lange tijd voorstander van de unitaire executieve theorie van bijna ongelimiteerd presidentieel gezag over de uitvoerende macht van de Amerikaanse regering.[1][2][3] In 1989 rechtvaardigde Barr, als hoofd van de OLC, de Amerikaanse invasie van Panama om Manuel Noriega te arresteren. Als plaatsvervangend procureur-generaal gaf Barr in 1991 toestemming voor een FBI-operatie waarbij gijzelaars in de federale gevangenis van Talladega werden vrijgelaten. Bar, een invloedrijke pleitbezorger voor een harder strafrechtbeleid, schreef als procureur-generaal in 1992 het rapport ‘The Case for More Incarceration’, waarin hij pleitte voor een verhoging van het aantal gevangenen in de Verenigde Staten.[4] Op advies van Barr verleende President George H. W. Bush in 1992 gratie aan zes functionarissen die betrokken waren bij de Iran-Contra-affaire.
14 In december 1989 landden 27.000 troepen in Panama om de sterke man Manuel Noriega te arresteren; Mariniers doodden minstens 5.000 Panamanen; zie de volledige details in de uitstekende documentaire The Panama Deception, Barbara Trent en schrijver/redacteur David Kasper, https://topdocumentaryfilms.com/the-panama-deception/.
16 https://colombiareports.com/92-cocaine-seized-us-comes-colombia-dea/
17 DEA Intelligence Brief, Colombian Cocaine Production Expansion Contributes to Rise in Supply in the United States, Aug 2017 (https://www.dea.gov/sites/default/files/2018-07/DIB-014-17%20Colombian%20Cocaine%20Production%20Expansion_1.pdf).
18 In augustus 2019 kondigde president Duque in het openbaar de beslissing aan om Doble Rueda te arresteren voor drugshandel; in december 2019 verzocht de DEA om zijn uitlevering aan de VS; toch is hij nog vrij en heeft hij de leiding over grote terroristische operaties onder leiding van de VS tegen Venezuela.
19 Zie bijlagen bij de Algemene Dienstenovereenkomst tussen de Venezolaanse oppositie en Silvercorp, Washington Post, 7 mei 2020.
https://www.washingtonpost.com/context/read-the-attachments-to-the-general-services-agreement-between-the-venezuelan-opposition-and-silvercorp/e67f401f-8730-4f66-af53-6a9549b88f94/
Dank hiervoor. Onderzoeksjournalistiek zoals je nog zelden ziet.