Nicaragua |
okt 2020
Bron: Edwin N. Montes,  
TelesurTV, 13 octubre 2020 (SP), 
Internationalist 360° 14 oktober 2020 (EN) ~~~

In de afgelopen dagen is Nicaragua het voorwerp geweest van willekeurige inmenging door de Verenigde Staten en het Europees Parlement bij de toepassing van nieuwe politieke en economische sancties, die een valse “bezorgdheid” tonen voor het voorstel van de Nicaraguaanse regering van enkele wetsvoorstellen, waarvan – volgens deze westerse organisaties en regeringen – de intentie is om “de vrijheid van meningsuiting te censureren” en “de internationale samenwerking te beperken”.

Met het oog op deze nieuwe bemoeizuchtige positie is het van essentieel belang om de volgende opmerkingen te maken:

  1. Zowel de Bijzondere Wet op de Cybercriminaliteit als de Wet op de Regulering van Buitenlandse Agenten, gepresenteerd door de Sandinistische zijde van de Nationale Assemblee, vormen twee juridische instrumenten ten gunste van de versterking van Nicaragua’s Nationale Strategie voor de verdediging van haar Soevereiniteit en voor Nationale Veiligheid.
  2. 2. Ten aanzien van de ontwikkeling van nieuwe communicatie- en informatietechnologieën is op grote schaal aangetoond dat de soevereiniteit en de informatiesystemen van de staten zo kwetsbaar zijn en blootgesteld zijn aan elke cyberaanval en verspreiding van vals nieuws op sociale netwerken, dat ze niet alleen de stabiliteit en de veiligheid van de staten maar ook die van hun eigen burgers bedreigen.

Dezelfde staten van de Europese Unie en de Verenigde Staten hebben zich in zulke omstandigheden bevonden dat ze voor dergelijke doeleinden juridische en institutionele verdedigingsmechanismen moeten invoeren, dat het daarom ironisch en absurd is dat er sancties worden opgelegd aan Nicaragua voor maatregelen, vergelijkbaar die ze zelf binnen hun nationale rechtssystemen hebben ingesteld.

  1. 3. Cybersecurity is een kwestie van “gedeelde verantwoordelijkheid”, niet alleen voor de regeringen, maar ook voor de sociale organisaties en de burgers van het grondgebied van een staat. De Wet op Cybercriminaliteit of Cyberbeveiliging rationaliseert en verhoogt het bewustzijn van verantwoordelijk gedrag bij burgers door na te denken over de impact van het genereren en delen van vals nieuws, en dringt er bij hen op aan de bron of oorsprong van de informatie die ze willen verspreiden te onderzoeken en zich bewust te zijn van het effect dat hun handelen kan hebben op de integriteit van anderen of van zichzelf.
  2. Wat de wet op de reglementering van buitenlandse agenten betreft, had Nicaragua bepaalde leemten in de reglementering van de werking en de financiering van externe agenten die op het nationale grondgebied aanwezig zijn. Wet 147 (General Law on Non-Profit Legal Entities, 1992) is een verordening die is goedgekeurd door de neoliberale regeringen die speciale voorrechten verleent aan buitenlandse agenten die in Nicaragua werken, ###ondanks dat veel van deze organisaties geen rekenschap geven van de herkomst of het gebruik van hun inkomsten, geen rapporten opstellen over hun activiteiten en jaarlijkse boekhoudkundige periodes, of de manier waarop hun raden van bestuur zijn georganiseerd (die in veel gevallen fantomen zijn). In Europa en andere ontwikkelde landen is het ondenkbaar dat een organisatie niet voldoet aan de bovenstaande eisen en zou onmiddellijk onderworpen zijn aan sancties van de overheid.

In ontwikkelingslanden is het echter een trend of praktijk geworden dat veel van deze organisaties fungeren als politieke satellieten van het wereldrijk, die in plaats van de financiële middelen die zij verkrijgen toe te wijzen aan nobele doelen van armoedebestrijding en het bevorderen van ontwikkeling, een verkeerde voorstelling geven van hun humanitaire werk ten gunste van kleine externe politieke belangen of nationale bedrijfsgroepen.

Om die reden vult de huidige wet op de regulering van buitenlandse agenten, die door de Sandinistische partij in de Nationale Vergadering is gepresenteerd, de lacunes van de wet van 1992, met betrekking tot het toezicht op de financiering en het gedrag van externe organisaties – voornamelijk NGO’s – binnen het nationale grondgebied.

Sancties op hulp, samenwerking en internationale handel zijn niet alleen in strijd gebleken met de doelstellingen ter bevordering van ontwikkeling en het bereiken van vrede in naties, maar zijn ook ineffectief wanneer ze bedoeld zijn om via deze mechanismen het beleid te veranderen die het gedrag van de betreffende landen sturen, waarbij de eenvoudige werkende bevolking het meest wordt getroffen.

Met de aangenomen resolutie en politieke sancties doet het Europees Parlement – in neokoloniaal vertoon – alsof de staten waaruit het bestaat de grote ondersteuners en promotors zijn geweest van de ontwikkeling die Nicaragua in de afgelopen dertien jarige regeringsperiode heeft bereikt, zich beroemend op verdiensten die niet de hunnen zijn, en dat het lijkt alsof het land sterk afhankelijk is van hun economische steun en dat hun sancties daarom legitiem zijn; Het is echter belangrijk om het volgende te zeggen over de resolutie die het Europees Parlement heeft aangenomen, namelijk dat veel van zijn lidstaten en speciale agentschappen sinds 2007 op bilateraal niveau hun sociale projecten op het nationale grondgebied hebben teruggeschroefd en het grootste deel van hun middelen hebben toegewezen aan de particuliere sector en projecten die niets te maken hebben met de sociale zaak van de Nicaraguaanse bevolking.

Sinds 2007 heeft de regering van Nicaragua de bronnen van externe financiering gediversifieerd en nieuwe strategische allianties van samenwerking en broederschap bereikt met alternatieve instanties die hun betrokkenheid bij de sociale ontwikkeling van het land hebben aangetoond. Men hoeft maar te kijken naar elk van de sociale programma’s en projecten die door de Sandinistische regering worden gepromoot om te weten wie de landen die zich werkelijk inzetten voor de strategieën van de strijd tegen de armoede in Nicaragua zijn, en tegelijkertijd zult u zich realiseren dat het niet de Europese landen zijn die in de voorhoede van de sociale vooruitgang van de Nicaraguaanse bevolking hebben gestaan.

Dezelfde IDB en andere internationale financiële organisaties, evenals ECLAC, erkennen dat de regering van Nicaragua verantwoordelijk is geweest in haar verplichtingen om buitenlandse kredietleveraars te betalen, met een houdbare schuldenbalans.

De Verenigde Staten en hun bondgenoten hebben de traditionele mechanismen van de conventionele oorlogsvoering terzijde geschoven om gebruik te maken van hun “soft power” (manipulatie van de media, politieke en economische sancties, en financiële invloed) om te proberen regeringen ten val te brengen die tegen hun belangen indruisen.

Kortom, ze praten zoveel en passen zoveel wettelijke voorschriften, conventies en internationale sancties toe, dat ze door zich zo te bemoeien met de zaken van Nicaragua, Cuba of Venezuela een rookgordijn proberen te creëren en de aandacht afleiden van hun eigen interne problemen, en van andere staten die op dit moment sociale problemen en crises presenteren (zoals het geval is in Costa Rica, Bolivia, Haïti, de Verenigde Staten zelf, en zelfs verschillende staten in recessie in de Europese Unie), waardoor op internationaal niveau een valse realiteit wordt gecreëerd van wat er in Nicaragua gebeurt, waar een aantal smerige organisaties en kleine groeperingen van een bijna onbestaande oppositie beweren “vaderlandslievend en burgerlijk” te zijn.

Edwin N. Montes staat aan het hoofd van de afdeling Filosofie en coördineert de afdeling Politieke Wetenschap en Internationale Betrekkingen van UNAN-Managua, Nicaragua.
Noot van de Redaktie: Handsoffvnezuela was in e aanloop van de staatsgreeppoging in april 2018 in diverse delen van Nicaragua en kan bovenstaande analyse volledig beamen. De schimmige buitenlandse agente waren werkelijk oeral zchtbaar in die periode an de aanloop naar ongeregeldheden. Het is niet anders dan volkomen terrecht, dat de Nicaraguaanse regering, die meer het volk vertegenwoordigt dan welke regering ook, er uit voorzorg een eind aan wil maken.Met name omdat ze weten dat zij na de aanstaande tweede staatsgreep in Bolivia, de aanval op hen gericht zal zijn.

Lees ook: De opkomst en teloorgang van ‘Mensenrechten Organisaties’ in Nicaragua – John Perry op Alliance for Global Justice, 21 augustus 2019

Nicaraguaanse ‘mensenrechten’ directeur is door het personeel beschuldigd van massale diefstal van Amerikaans belastinggeld, en opdrijven van dodentallen – Nan McCurdy, Nica Notes op the Grayzone 30 juli 2019

eerdere berichten hierover in dit archief: