Bron: Saheli Chowdhury, Gabriel Martínez Saldívar, Steve Lalla - 14 juni 2021, Speciaal voor Orinoco Tribune 16 juni 2021 ~~~
Sinds de verkiezing van Hugo Chávez in 1998 is Venezuela het slachtoffer geworden van een campagne van hybride oorlogsvoering door toedoen van de VS en haar bondgenoten. In die periode heeft de Bolivariaanse Republiek zes pogingen tot staatsgreep doorstaan, waaronder een poging tot moord op haar president, een invasie van huurlingen door voormalige groene baretten, en een economische blokkade die meer dan 100.000 van haar burgers het leven heeft gekost. Een nieuw boek van Joe Emersberger en Justin Podur, Extraordinary Threat: The US Empire, the Media, and Twenty Years of Coup Attempts in Venezuela, dat deze maand verschijnt bij Monthly Review Press, werpt enig licht op deze misdaden.
Naast hun gedetailleerde analyse van elke couppoging sinds 2002 en de “gefabriceerde instemming” die door de media wordt gebruikt om ze te rechtvaardigen, geven Emersberger en Podur een overzicht van belangrijke gebeurtenissen in Venezuela die teruggaan tot de Caracazo tragedie van 1989. Bijzondere aandacht wordt besteed aan de informatieoorlog die wordt gevoerd door Amerikaanse, Britse en Venezolaanse media, zowel in particuliere handen als in handen van de staat. De publikatie biedt een integrale studie, niet alleen van de mediatactiek en de illegale “sancties” waaruit de Amerikaanse campagne bestaat om Venezuela te wurgen, maar ook van de politieke en ideologische misleidingen achter het begrip democratie in geïndustrialiseerde kapitalistische samenlevingen. In deze recensie geven drie medewerkers van de Orinoco Tribune hun indrukken weer.
Hoe de media doden in naam van de democratie
Saheli Chowdhury
Een belangrijk aspect van de hybride oorlog van het Imperium tegen Venezuela is het mediaverhaal dat de democratisch gekozen regering van het land afschildert als een “dictatuur”, om in de Verenigde Staten en bij haar bondgenoten instemming te kweken voor de moorddadige blokkade van Venezuela en de lopende operatie om het regime te veranderen. Emersberger en Podur geven niet alleen een gedetailleerde beschrijving van alle sancties, dreigementen en couppogingen die Venezuela heeft ondergaan en nog steeds ondergaat, maar beschrijven ook hoe het mediaverhaal ter ondersteuning daarvan is opgebouwd door middel van verdraaiingen, halve waarheden, regelrechte onwaarheden, leugens door weglating, en vaak door het kritiekloos en slaafs herhalen van de propaganda van de Amerikaanse regering.
Om uit te leggen hoe de #slogan “Venezuela is een dictatuur” aan het publiek wordt verkocht, bespreken de auteurs de rol van de traditionele media en mensenrechten NGO’s, vooral die die zich voordoen als liberaal of zelfs links, maar in werkelijkheid de belangen van het machtrijk dienen. Uitgevers als de New York Times, NPR, The Guardian, Reuters, en rechtengroepen als Human Rights Watch (HRW) en Amnesty International hebben allemaal hun uiterste best gedaan om de wrede sancties tegen Venezuela te normaliseren als een “niet-dodelijk” alternatief voor een militaire invasie om “democratie” in het land te brengen, of om ze helemaal onzichtbaar te maken. In het hoofdstuk “Buitengewoon bedrog” bespreken de auteurs het geval van Rory Carroll van The Guardian als een bijzonder voorbeeld van een ogenschijnlijk linkse bron die zich met deze taak bezighield, en die jarenlang in Caracas woonde en Chávez en zijn regering demoniseerde door middel van zijn vijandige berichtgeving, terwijl hij nooit melding maakte van de sociale en economische prestaties van de regering, of van de enorme uitdagingen waarvoor de Bolivariaanse Revolutie zich gesteld ziet. Carroll nam zelfs zijn toevlucht tot het toejuichen van racistische aanvallen op Chávez en Chavistas door de oppositie, iets wat onverenigbaar zou moeten zijn met de progressieve waarden die The Guardian beweert aan te hangen.
Op het gebied van de rechten heeft HRW voortdurend zowel Chávez als Maduro aangeklaagd wegens vermeende schendingen van de mensenrechten op basis van weinig of geen bewijs, en Chávez’ internationalisme en verzet tegen de agressie van de VS in landen over de hele wereld gebrandmerkt als “omhelzing van onrechtmatige regeringen”; terwijl Amnesty International herhaaldelijk heeft geweigerd de door de VS opgelegde sancties aan de kaak te stellen wegens de voedselschaarste in Venezuela, en in plaats daarvan van mening is dat het de verantwoordelijkheid van de regering-Maduro is om de crisis op te lossen. De auteurs leggen ook de dubbele moraal bloot van deze groepen en utgevers die werkelijk wrede agressieve regimes zoals die van Saoedi-Arabië of Colombia hebben geprezen – of soms slechts zwakjes hebben bekritiseerd. Bovendien hebben “leden van links”, waaronder progressieve politici van de Amerikaanse Democratische Partij en de Britse Labourpartij, verder bijgedragen aan het anti-Venezuela verhaal door het “autoritarisme” in Venezuela te veroordelen, gebaseerd op propagandistische rapporten van deze invloedrijke mensenrechtengroepen die zij als “betrouwbare bronnen” beschouwen. Volgens de auteurs heeft de demonisering van Venezuela door middel van verdraaide berichtgeving en leugens #door weglating en #medeplichigheid, terwijl Venezuela de meeste vooruitgang boekte, de Amerikaanse regering in staat gesteld om de hybride oorlog jaren later te laten escaleren met nauwelijks oppositie.
De allesomvattende economische en financiële blokkade tegen Venezuela heeft al meer dan 100.000 levens geëist in de Caribische natie, door het onthouden van basale zaken als voedsel en medicijnen, zaken die als vanzelfsprekend worden beschouwd in de Westerse wereld waartoe de sanctionerende landen behoren. De auteurs waarschuwen dat als deze landen ooit een conventionele oorlog beginnen in de naam van een “humanitaire interventie” in Venezuela, de publieke steun daarvoor al zal zijn gefabriceerd door twintig jaar en meer leugens waarin het land in kwestie wordt gedemoniseerd, een strategie die al werd toegepast tegen Haïti, Irak, Libië en Syrië, en momenteel wordt gebruikt tegen China, Rusland, Nicaragua, en Iran – Saheli Chowdhury
Deconstructing myths
Gabriel Martínez Saldívar
Naast de uitgebreide analyse van de verschillende couppogingen die in Venezuela zijn uitgevoerd, en de rol die de Westerse media hebben gespeeld in het produceren van instemming en berusting ten gunste van een mogelijke verdere escalatie, leggen Emersberger en Podur een belangrijke nadruk op het direct aanpakken van de verhalen en mythen over Venezuela die door het Amerikaanse interventionisme worden gepusht.
Extraordinary Threat begint met het aanpakken van de mythe van een eens welvarend olieproducerend Venezuela dat door Chavismo arm is gemaakt en eindigt met een andere mythe: dat Venezuela nu beter af zou zijn als het maar had toegegeven aan de couppogingen – dat zou tenminste de wrede sancties van de rug hebben gehaald. Ook dit is een mythe die ontkracht moet worden, want zij onderstreept een dreigend gevaar.
Emersberger en Podur nemen Haïti en vooral Venezuela’s buurland Colombia als voorbeeld om de zaak duidelijk te maken, en wijzen erop dat als Venezuela zou zwichten voor de bedoelingen van de VS, het van een staat van voortdurende staatsgrepen zou veranderen in een staat van permanente burgeroorlog van “lage intensiteit”; tot een “VS-laboratorium voor contra-insurgency” zoals Colombia, met zijn paramilitaire en staatsgeweld tegen zwarte en inheemse bevolkingsgroepen, zijn valse positieven en drugshandelroutes. Venezuela zou ook het slachtoffer kunnen worden van buitengerechtelijk geweld, zoals tegen aanhangers van Jean-Bertrand Aristide in de arme buurten van Port-au-Prince na de staatsgreep van 2004 in Haïti. Het geweld en de repressie gaan door in Haïti onder de regering van Jovenel Moïse, en in Colombia, zoals blijkt uit Duque’s gewelddadige reactie op de paro nacional.
Extraordinary Threat vermeldt een anekdote van de top van de Amerika’s in 2009, waar Hugo Chávez aan Barack Obama een exemplaar gaf van Eduardo Galeano’s ‘Open Veins of Latin America’. Je hoeft maar naar de pagina’s over Venezuela in Galeano’s boek-essay te kijken om te beseffen dat de mythe van een welvarend olierijk Venezuela dat al was – een mythe – in de jaren ’70, en dat de gloednieuwe auto’s, airconditioning en buitenlandse luxegoederen in schril contrast stonden met de armoede in de heuvels rond Caracas, en de troosteloosheid in de oliebronnen van het Meer van Maracaibo. Net als Galeano’s Open Veins laat Extraordinary Threat op minutieuze wijze zien dat de imperiale mythes van het verleden en het heden de realiteit en de toekomst van Venezuela en Latijns-Amerika beïnvloeden. – Gabriel Martínez Saldívar
Een evenwichtig perspectief
Steve Lalla
In Engelstalige media en publicaties zijn de meningen over Venezuela – net als over andere landen die voortdurend het doelwit zijn geweest van desinformatiecampagnes – sterk gepolariseerd. Ideologie neemt vaak de plaats in van objectiviteit. Om deze redenen is het de strategie van de auteurs om de verhalen in de media te ontleden en te vergelijken met de feiten ter plaatse, waarbij in de meeste gevallen beide kanten van het verhaal belicht worden, verfrissend en broodnodig. Hoewel de auteurs het onderwerp benaderen als anti-imperialisten, beperkt hun scherpzinnige perceptie zich niet tot een kritiek op het imperium. De auteurs wijken af van dogmatisme en aarzelen niet om bijvoorbeeld de mislukkingen van Venezuela’s economie voorafgaand aan de Amerikaanse “sancties” in detail te beschrijven, en geven een evenwichtige en vaak kritische beoordeling van het beleid van Venezuela onder zijn socialistische leiders Hugo Chávez en Nicolás Maduro, vooral op economisch gebied. In “Hoofdstuk 6: Tweede poging tot staatsgreep: Oil Strike, December 2002-Februari 2003” stellen Emersberger en Podur de vaste wisselkoers ter discussie die in 2003 in de plaats kwam van de zwevende wisselkoers die Chávez een jaar eerder had opgelegd. De mislukkingen van Venezuela worden afgezet tegen – misschien onterecht – het economische succesverhaal van Evo Morales’ Bolivia.
De auteurs geven een welkom verslag van Maduro’s besluit van mei 2017 om een grondwetgevende vergadering bijeen te roepen, procureur-generaal Luisa Ortega Díaz te ontslaan en de vijfde couppoging te verijdelen. Het kluwen van juridische kwesties en politieke beslissingen, de uitdaging om te navigeren in de talloze nieuwsberichten en korte artikelen die aan deze intrige zijn gewijd, worden in detail samengevat en gecontextualiseerd. Dit zorgvuldig onderzochte boek is onmisbare lectuur voor wie zich een evenwichtig beeld wil vormen van de nationale en internationale dynamiek die in het spel is in dit belangrijke slagveld voor de Amerikaanse hegemonie – Steve Lalla.
Solidariteit met Venezuela
Hoewel de publicatie niet geheel een lofzang is op de Bolivariaanse Revolutie – de auteurs leveren gedetailleerde kritiek waar kritiek op zijn plaats is – benadrukt het boek over het geheel genomen het belang voor mensen met een goed geweten om het voorbeeld van Venezuela te verdedigen. Door middel van democratie aan de basis en participatie van het volk probeert Venezuela een onafhankelijke koers uit te stippelen en eeuwen van imperialistische overheersing te overwinnen, een heldhaftig verzet tegen de “buitengewone dreiging” van het machtigste imperium van de moderne tijd.
Op vrijdag 18 juni zal Orinoco Tribune een live discussie organiseren met Joe Emersberger en Justin Podur, auteurs van de nieuwe publicatie Extraordinary Threat: The US Empire, the Media, and 20 Years of Coup Attempts in Venezuela, dat binnenkort verschijnt bij Monthly Review Press (22 juni, 2021).
Emersberger is een schrijver met Ecuadoriaanse wortels die in Canada woont. Hij is ingenieur van beroep en lid van de Canadese vakbond UNIFOR, en heeft geschreven voor FAIR, Telesur English, ZNet, CounterPunch, en vele anderen. Podur is schrijver in Toronto en de auteur van America’s Wars on Democracy in Rwanda and the DR Congo, en Haiti’s New Dictatorship, naast drie romans. Hij is universitair hoofddocent aan de faculteit voor milieu en stedelijke verandering van York University en een fellow van het Globetrotter-project van het Independent Media Institute. Podur heeft verslag gedaan vanuit India, Afghanistan, Palestina, Haïti, de Democratische Republiek Congo, Colombia en Venezuela voor TeleSUR, rabble.ca, Ricochet, en andere kanalen.
De paneldiscussie begint vrijdagavond om 20.30 uur Caracas tijd en EST, ( zaterdagochtend 02:30 Lokale tijd) en wordt geleid door Orinoco Tribune medewerkers Saheli Chowdhury, Gabriel Martínez, Steve Lalla, en Orinoco Tribune redacteur Jesús Rodríguez-Espinoza.
Het panel zal live worden uitgezonden op Facebook en op Zoom. Om u te registreren op Zoom, klik hier. Klik hier om de Facebook-pagina te bekijken.
Aanbevolen afbeelding: Boekomslag voor de binnenkort te verschijnen publicatie Extraordinary Threat: The US Empire, the Media, and 20 Years of Coup Attempts in Venezuela, bewerkt door Orinoco Tribune.