Nicaragua |
nov 2022

Interview met ambassadeur Monica Robelo te Rome

Bron: interview van Cumpanis met Monica Robelo,
l'antidiplomatico, 17 november 2022

“Sandinistisch Nicaragua is altijd de gezworen vijand van de Verenigde Staten geweest. De mislukte staatsgreep van 2018 was een terroristische operatie die door de Amerikaanse regering met de steun van de kerkelijke hiërarchieën werd georganiseerd, met de ex-Sandinisten die de handlangers van de Verenigde Staten in Nicaragua zijn geworden. De zogenaamde “politieke gevangenen” in Nicargua waren de pionnen van een internationaal complot dat sinds 2007 wordt voorbereid en in 2018 in gang is gezet”.

Onderstaand, de tekst van het interview van “Cumpanis” met de ambassadeur van Nicaragua in Italie, hare Excellentie Monica Robelo. Onder redactie van Laura Baldelli, Candida Caramanica en Fosco Giannini

Cumpanis: Geachte kameraad Monica Robelo, ambassadeur van Nicaragua in Rome, na onze ontmoeting op de ambassade, willen wij nader ingaan op de onderwerpen die wij in ons gesprek hebben genoemd, te beginnen met de presidentsverkiezingen en de vernieuwing van de Nationale Vergadering in Nicaragua op 7 november 2021, en de herbenoeming tot president van kameraad Daniel Ortega, leider van het Sandinistische Front voor Nationale Bevrijding, met 75,87% van de stemmen. Wij willen u vragen op welke materiële basis deze overwinning met zo’n brede consensus heeft plaatsgevonden, en welke sociale prestaties het Nicaraguaanse volk ervan hebben overtuigd zijn vertrouwen in Ortega te bevestigen.

Monica Robelo: De door president Daniel Ortega verkregen consensus was niets minder dan een herbevestiging van de volledige verbondenheid van de regering van verzoening en nationale eenheid met het volk van Nicaragua, dat zijn solidair economisch en sociaal beleid en een ongekend project voor de modernisering van het land heeft omarmd, hetgeen tot uiting komt in de indexcijfers voor groei, veiligheid en sociale stabiliteit. Als men vandaag over Nicaragua spreekt, erkent men in cijfers en resultaten de democratisering van de economie. De uitbreiding van de sociale rechten is uitgedrukt in de verbeterde kwaliteit van de diensten en de kosteloze verstrekking ervan. Het is gerealiseerd in de vooruitgang van het gezondheids- en onderwijsstelsel, in de radicale transformatie van de infrastructuur, en in de vele sociale programma’s die de waardigheid en het gezag hebben hersteld van een volk dat na twaalf jaar neoliberaal regeringsbeleid in staat is rijkdom te produceren en de sociale ongelijkheden te verminderen.

Cu: Walter Espinosa van de constitutionele liberale partij kreeg 14,33% van de stemmen; Guillermo Osorno van Cammino Cristiano Nicaraguense, 3,26% en Marcelo Montiel van Alleanza Liberale Nicaraguense, 3,11%. Kunt u onze lezers uitleggen wat de politieke en ideologische aard is van deze drie oppositiepartijen tegenover het Sandinistische Front?

MR: Het politieke en ideologische standpunt van deze partijen was er duidelijk een van oppositie en absolute onderwerping aan de Amerikaanse hegemonie. Een beleid dat altijd is gevoed door buitenlandse fondsen, dat in staat is meer (invloed van) NGO’s te maken dan inwoners, dat laster presenteert in plaats van programma’s, dat sancties uit het buitenland eist in plaats van financiering voor sociale programma’s die de bevolking ten goede komen. Interne verdeeldheid en het onvermogen om tot een toekomstvisie te komen leidden tot een onvermijdelijke terugval en teleurstelling bij het conservatieve en liberale electoraat. Dit gebeurde toen, geconfronteerd met een mislukking en het onvermogen van een belangrijke sector van rechts om tot een regeringsprogramma te komen, de weg van chaos, destabilisatie en leugens werd gekozen. Maar de kiezers gaven een klap voor de Frente Sandinista en haar topleider bij de presidentsverkiezingen van 2021, die op 7 november opnieuw werd herhaald bij de gemeenteraadsverkiezingen.

Cu: Een aanzienlijk deel van de Amerikaanse en westerse media presenteerden de verkiezingen in Nicaragua als “schijnverkiezingen, gehouden onder de Sandinistische dictatuur”. De beschuldigingen tegen Ortega bereikten een hoogtepunt in geweld en agressie dat internationaal zelden bij andere verkiezingen werd gezien. Emblematisch waren de standpunten van de Italiaanse on-line krant “Osservatorio Diritti”, die zich presenteert als een magazine “gespecialiseerd in onderzoeken, analyses en diepgaande studies over het onderwerp mensenrechten in Italië en de wereld”, waarvan de directeur Marco Ratti, voorheen medewerker van “L’Espresso” en “Il Sole 24 Ore”, in een artikel vanuit Panama City beweerde: “De eerste gegevens over de presidentsverkiezingen van 7 november in Nicaragua spreken duidelijke taal: de overwinning van Daniel Ortega en de vice-president, zijn vrouw Rosario Murillo, was overweldigend. Achter deze schijnbare volksraadpleging gingen echter talrijke mensenrechtenschendingen, een ongekende repressie, de willekeurige opsluiting sinds mei van 39 mensen die door het regime als tegenstanders werden geïdentificeerd, waaronder zeven presidentskandidaten, en ongerijmde cijfers schuil”. In een ander artikel beweerde dezelfde krant dat de overwinning van Ortega te danken was aan de “verschrikkelijke Sandinistische dictatuur”. In plaats daarvan is bekend dat de CIA tijdens de laatste verkiezingen in Nicaragua een krachtige “coup” heeft georkestreerd, met als doel het land te destabiliseren en Ortega te verslaan. Hoe verklaart u de heftige kritiek van bepaalde westerse pers op het Sandinisme, Ortega en de verkiezingsoverwinning van het Sandinistische Front?

MR: Sandinistisch Nicaragua is altijd de gezworen vijand van de Verenigde Staten geweest. De mislukte staatsgreep van 2018 was een terreuractie op instigatie van de Amerikaanse regering met steun van de kerkelijke hiërarchieën, door de ex-Sandinisten die de leidende rol van de VS in Nicaragua zijn gaan spelen. De zogenaamde “politieke gevangenen” zijn de Nicaraguaanse handlangers van een internationaal complot dat sinds 2007 wordt voorbereid en in 2018 in gang is gezet. Hun organisatorische en financiële banden met de Verenigde Staten en enkele Europese landen met het oog op een staatsgreep zijn gedocumenteerd. Een operatie waarvoor USAID, NED, IRI, IDI, de SOROS-stichting en andere Europese stichtingen ongeveer 100 miljoen dollar hebben betaald, die in de loop der jaren media-structuren hebben gesteund en een paramilitair netwerk hebben opgebouwd voor de staatsgreep die een schadepost van 1800 miljoen dollar, ongeveer 253 doden en meer dan 2000 gewonden heeft opgeleverd. Ze probeerden met geweld te bereiken wat ze met stemmen niet konden bereiken. Maar ze verloren ook op deze grond.

Cu: Wij begrijpen dat een aanzienlijk deel van de katholieke wereld in Nicaragua ook tegen Ortega is. Wij vragen u: is de tegenstelling tussen de Sandinistische revolutie en de katholieke wereld van Nicaragua zo groot? En wat zijn de kritieke punten?

MR: De Bisschoppenconferentie was de ideologische ziel van de staatsgreep in 2018, presenteerde zich aan de tafels als bemiddelaar, bleek gezaghebbend te zijn tijdens het regisseren van de staatsgreep, en bleek leugenachtig tegenover de bevolking en de regering die de dialoog promootte. Jarenlang heeft de Nicaraguaanse katholieke kerk, doof voor sociale noodtoestanden en onwillig om een pastorale rol te spelen, haar steun onder de gelovigen zien afnemen, ondanks een sterk gelovig volk. Zij heeft aan prestige en geloofwaardigheid ingeboet en draagt aan de ene kant de kazuifel en aan de andere kant het politieke belang. Het is geen toeval dat monseigneur Báez, berucht om zijn sleutelrol in het coupplot van 2018 en zijn buitensporige en narcistische politieke blootlegging, in 2019 naar Rome werd teruggeroepen voor een “gedwongen ballingschap” en gedwongen werd – volgens zijn verklaringen – “het besluit met tegenzin te moeten eerbiedigen met liefdevolle gehoorzaamheid aan de paus”. Maar zelfs na de signalen van het Vaticaan ging een deel van de kerkelijke hiërarchieën door met de plundering tegenover de regering. De pastorale missie is veranderd in een campagne tegen het volk, de kansels in een propagandadirectoraat, en de radio en TV in eigendom van de kerk zijn luide microfoons geworden om aan te zetten tot haat en rebellie. Deze opstelling van de CEN wordt niet gedeeld door Rome. Onlangs, tijdens het recente bezoek van kardinaal Brenes aan Rome, nodigde paus Franciscus de Nicaraguaanse pastors uit om boodschappers van verzoening te zijn, en riep hij op tot een dialoog met de regering. Het is onmogelijk om zijn signaal te negeren.

Cu: Nicaragua is een groeiend land met een BBP van 4,5%, de werkloosheid is gedaald tot 5%, grote openbare werken hebben gezorgd voor infrastructuur en elektriciteit en de belangrijkste economische activiteit van het land, de landbouw, is gestimuleerd; hoe is dit mogelijk geweest? Wat zijn de toekomstige ontwikkelingsplannen voor het land, dat ook te maken heeft met hevige klimaatverandering en dat enkele van de meest interessante gebieden heeft die rijk zijn aan biodiversiteit?

MR: In de afgelopen vijftien jaar heeft Nicaragua een ongelooflijke transformatie van zijn sociaal-productieve structuur ondergaan, met een ongekende impact op de levenskwaliteit van zijn burgers. We zijn niet alleen zelfvoorzienend op voedselgebied geworden en produceren 90% van het voedsel dat we consumeren, maar we hebben ook onze export verdrievoudigd. Het interessante feit, naast de groei van het BBP, is dat 56,4 procent van de begroting bestemd is voor sociale uitgaven, naast de bouw van structurele werken zoals wegen, bruggen, scholen, ziekenhuizen en de uitbreiding van het elektriciteits- en energienetwerk, die de economie dynamisch heCu: Wij begrijpen dat een aanzienlijk deel van de katholieke wereld in Nicaragua ook tegen Ortega is. Wij vragen u: is de tegenstelling tussen de Sandinistische revolutie en de katholieke wereld van Nicaragua zo groot? En wat zijn de kritieke punten?bben gemaakt en naar een ongekende groei hebben gestuwd. Zoals u terecht opmerkt, heeft Nicaragua ongeveer 7% van de biodiversiteit in de wereld, met 68 soorten ecosystemen en plantenformaties, die 60% van het totaal in Midden-Amerika vertegenwoordigen. Dit is een long die we proberen te behouden ondanks het feit dat we het slachtoffer zijn van de klimaatverandering die is veroorzaakt door de grote kapitalistische economieën die het land, de lucht en de mensen systematisch hebben vergiftigd. Vandaag toont het kapitalisme de dramatische mislukking van beloften die het niet afleggen tegen het ongebreidelde winstbejag. President Daniel Ortega zei het duidelijk: “De kapitalistische landen, de rijke landen, zijn de moordenaars van het milieu”. Cop 27, waaraan wij deelnemen, wordt de zoveelste farce van cosmetisch multilateralisme en historische ontsporing.

Cu: Wij willen de aandacht vestigen op de volksgezondheid, en wijzen op de grote doeltreffendheid van het volksgezondheidsstelsel van de Sandinistische regering, die de pandemie te lijf ging met territoriale geneeskunde, een teken van grote beschaving dat het Westen daarentegen verwaarloost en afbreekt door privatisering.

MR: Nicaragua reageerde op de pandemie op de enige manier die het kon. Door een eigen model te volgen dat de mens, het gezin en de gemeenschap centraal stelt, door een gratis en kwalitatief gezondheidsbeleid te voeren, met een massale, territoriale, preventieve en educatieve vaccinatiecampagne. Het is geen toeval dat het in de strijd tegen Covid -19 een van de landen was met de grootste organisatorische respons en de beste statistieken op regionaal niveau. Wij spreken echter niet over de gunstige resultaten, want het gaat hier om een pijnlijk voorbeeld is, dat verborgen gehouden moet worden, maar des te heldhaftiger en tekenender is omdat het onder dergelijke omstandigheden is uitgevoerd. In de dagelijkse maalstroom van nieuws, statistieken en vergelijkingen wordt Nicaragua nauwelijks genoemd en zeker niet in de grote media. Vandaag de dag beschikt het over het grootste en beste openbare gezondheidsstelsel van Midden-Amerika, met 73 volledig uitgeruste ziekenhuizen, 143 poliklinieken, 1343 medische klinieken en 5806 opvangcentra. Zij vormen slechts een onderdeel van een decentralisatie van de medische diensten die het hele land bestrijken, met een gemeenschapsnetwerk dat de bevolking bijstaat met meer dan vijftigduizend gecertificeerde en opgeleide medewerkers.

Cu: Tijdens onze ontmoeting sprak u ook over gendergelijkheid, waardoor vrouwen in deze jaren van Sandinistische regering belangrijke posities in de besluitvorming hebben ingenomen: welk beleid is er gevoerd om vrouwen te emanciperen en te bevrijden?

MR: Nicaragua heeft een sterke groei gekend in het beleid gericht op gendergelijkheid; het enige land op het continent dat een specifieke structuur heeft gecreëerd in zijn nationale politie, bestaande uit werkgroepen van agenten die gespecialiseerd zijn in gendergeweld, met uitvoeringsprotocollen en opleiding gericht op gendercultuur. Er zijn verschillende wetten om vrouwen te beschermen, van de wet op de gelijkheid van mannen en vrouwen tot die tegen elke vorm van geweld, fysiek of psychologisch, waaronder zij te lijden hebben. Tegelijkertijd heeft de “empowerment” van vrouwen concrete vorm gekregen door verschillende wetten en bepalingen die kredietverlening aan vrouwen, aangeduid als gezinshoofden, begunstigen.

Cu: Over Latijns-Amerika gesproken, hoe beoordeelt u de revolutionaire processen in Midden- en Zuid-Amerika? 

MR: Ik weet niet op welke revolutionaire processen u doelt. Tot nu toe zijn de twee zegevierende revoluties, met precies twintig jaar verschil, de Cubaanse revolutie en de Sandinistische revolutie in Nicaragua. Dan is er het revolutionaire proces in Venezuela dat begon met de eerste verkiezingsoverwinning van commandant Chávez. De drie revoluties, die veel overeenkomsten vertonen, zij het met verschillende inherente kenmerken, zijn het werk van de algemene transformatie die op het continent leeft. Het verdient de hoogste waardering, gelet ook op de omstandigheden waarin zij zich ontwikkelen, namelijk de duidelijke vijandigheid van de Verenigde Staten, die de drie landen blokkeren, embargo’s opleggen en sancties opleggen, ook om te voorkomen dat hun voorbeeld van nationale soevereiniteit en onafhankelijkheid, samen met dat van goed bestuur, alle andere landen laat zien hoe bevrijding van de VS fundamenteel is voor het zoeken naar een alternatief en levensvatbaar groeimodel voor het subcontinent.

Cu: Wat is de relatie tussen Nicaragua en de Volksrepubliek China?

MR: De Nicaraguaanse regering erkent dat er maar één China is in de wereld en het FSLN heeft altijd solide politieke en vriendschappelijke betrekkingen onderhouden met de Chinese Communistische Partij. Het besluit van Managua om China te erkennen was een natuurlijke diplomatieke evolutie van de steeds nauwere betrekkingen tussen de twee landen, en deze dagen vieren wij een jaar van hervatting van de diplomatieke betrekkingen. Het besluit is ingegeven door de beginselen van het internationaal recht en houdt tegelijkertijd in dat een nieuwe economische horizon wordt geopend, waarbij afhankelijkheid en dreiging van Amerikaanse en Europese sancties, die de nationale soevereiniteit trachten te ondermijnen in ruil voor concessies, worden vermeden. De aansluiting bij het project van de Nieuwe Zijderoute en de projecten op politiek, economisch, sociaal en cultureel gebied tonen aan dat de economische sabotage van de Verenigde Staten aan de belangen van ons land van samenwerking en echte solidariteitsbeginselen ondergeschikt is.

Cu: Hoe waren de betrekkingen tot nu toe met de Italiaanse regeringen?

MR: Met elk Europees land worden de bilaterale betrekkingen in verschillende mate beïnvloed door het bestaan van EU-betrekkingen. Maar historisch gezien zijn de betrekkingen tussen Rome en Managua goed, gekenmerkt door wederzijds begrip en samenwerking op verschillende gebieden. Het is onze bedoeling te werken aan het vergroten van het wederzijds begrip en de voorwaarden te scheppen voor meer samenwerking en uitwisseling.