bron: strategic-culture.org, 8 febr 2019
Het is komisch ironisch.
Frankrijk heeft zijn ambassadeur uit Rome teruggeroepen in een escalatie over de vermeende “inmenging” van Italië in de interne politieke aangelegenheden van Frankrijk. Dit speelt in dezelfde tijd tegelijker tijd dat Frankrijk en andere Europese staten meedoen in een brutale campagne van de Verenigde Staten om de gekozen president van Venezuela, Nicolas Maduro, omver te werpen. Zulke Ironie kom je niet vaak tegen.
De ruzie tussen Frankrijk en Italië is slechts de laatste in een langlopend conflict tussen de Franse president Emmanuel Macron en de pas verkozen coalitieregering in Rome. De Italiaanse regering is een onwaarschijnlijke coalitie tussen de linkse Five Star Movement (5SM) en een rechtse partij, La Lega (The League).
Beide partijen zijn zeer kritisch over de stellingname van de EU en het neoliberale kapitalistische beleid dat de voormalige Rothschild-bankier-president-president Macron belichaamt.
Rome heeft Frankrijk ook verweten verantwoordelijkheid te zijn voor het ontstaan van massale immigratieproblemen voor Europa en Italië, met name door de criminele militaire interventies van Parijs, samen met de VS en andere NAVO-mogendheden in het Midden-Oosten en Noord-Afrika.
Deze week kwam het tot een hoogtepunt toen bleek dat de Italiaanse vice-premier Luigi Di Maio (en 5SM-leider) leden van de protestbeweging Yellow Vest in Frankrijk had ontmoet. De Yellow Vest-beweging heeft gedurende de afgelopen twaalf weken landelijke demonstraties gehouden om te protesteren tegen Macron’s economische beleid en wat zij zijn elitaire stijl van regeren noemen. Di Maio en de andere Italiaanse vice-premier Matteo Salvini (leider van The League) ondersteunen openlijk de Franse demonstranten, met wie ze zich identificeren als onderdeel van een volksopstand in Europa tegen neoliberale versobering.
Reagerend op berichten van Italiaans overheidscontact met de Franse demonstranten, zei de Franse minister van Buitenlandse Zaken Jean-Yves Le Drian dat het “buitensporige inmenging” was in de binnenlandse aangelegenheden van zijn land. Het is verder geëscaleerd nadat Frankrijk zijn ambassadeur uit Rome heeft teruggeroepen. De laatste keer dat dat gebeurde was in 1940 tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit is een grote uitsplitsing in de betrekkingen tussen twee van de stichtende leden van de EU.
Hier wordt de ironie farce: Frankrijk brult van woede over de vermeende bemoeizucht van Italië in zijn soevereine zaken, terwijl de Franse regering tegelijkertijd partij is bij een internationale inspanning onder leiding van de VS om regimeverandering in Venezuela teweeg te brengen. De hypocriete arrogantie ten top.
Deze week hebben Frankrijk en verschillende andere EU-leden, waaronder Duitsland, Groot-Brittannië, Spanje en Nederland, aangekondigd dat zij een zelfbenoemde president in Venezuela “erkennen”. Marginale oppositiefiguur Juan Guaido verklaarde zichzelf op 23 januari de ‘interim-president’ van het Zuid-Amerikaanse land. Er zijn goed gedocumenteerde banden tussen Guaido en zijn extreem-rechtse oppositiepartij met de Amerikaanse CIA. De stap naar het delegitimeren van de gekozen president, Nicolas Maduro, is georkestreerd door de Trump-administratie. Het is een flagrante illegale regime-change manoeuvre die het VN-handvest en het internationale recht schendt. Maduro’s socialistische regering en de natuurlijke olie-rijkdom van de natie – de grootste bekende reserves op de planeet – zijn duidelijke doelen voor Washington en het Europa kapitaal.
Rusland, China, Iran, Turkije, evenals enkele Latijns-Amerikaanse landen, waaronder Mexico, Nicaragua, Bolivia en Cuba, hebben terecht de inmenging in de soevereine zaken van Venezuela aangeklaagd. De eis van Washington aan Maduro om af te treden onder de dreiging van een Amerikaanse militaire invasie, is een onthutsend bewijs van imperialistische agressie. Maar het internationale gangsterisme wordt toegejuicht door bepaalde Europese staten, voornamelijk Frankrijk, die een vernis van legitimiteit schenken aan de hele schandelijke onderneming.
Italië is een van de weinige EU-landen die heeft geweigerd mee te doen aan de door de VS geleide criminele campagne voor regimeverandering in Venezuela. De Italiaanse regering heeft naar verluidt de EU geblokkeerd om een gezamenlijke beleidsverklaring af te geven waarin wordt opgeroepen Guaido als ‘president’ te erkennen in plaats van Maduro. Die Europese machten die betrokken zijn bij de schending door Venezuela van Venezuela doen dit op hun eigen medeplichtigheid, niet in naam van de EU.
De principiële stellingname van Italië, samen met Rusland en China, ter verdediging van de soevereiniteit van Venezuela is een lovenswaardige naleving van het internationale recht. Door de EU niet toe te staan om geassocieerd te worden met de Amerikaanse truuk, is dat een belangrijke tegenslag voor de machinaties van Washington.
Zo heeft de Italiaanse regering de EU gered van het afdalen naar een totaal diskrediet. Het is al erg genoeg dat bepaalde leden, zoals Frankrijk, betrokken zijn bij het door de VS geleide gangsterisme tegen Venezuela, maar de blokkerende actie van Italië heeft de EU als blok verhinderd medeplichtig te zijn.
Als het fundamentele beginsel van niet-inmenging in de soevereine zaken van natiestaten niet wordt gerespecteerd, ontrafelt het hele systeem van internationaal recht. Het principe is de afgelopen jaren vele malen geschonden, met name met illegale oorlogen die zijn gevoerd door de VS en haar NAVO-partners in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Maar de laatste aflevering van de regimewijziging in Venezuela is misschien nog wel de meest gedurfde. Washington en zijn Europese lakeien zijn van plan om het democratische mandaat van president Maduro en de uitspraak van het Supreme Court in Venezuela af te schaffen.
Washington en zijn zielige Europese handlangers openen een Pandora Box met wereldwijde wetteloosheid als ze wegkomen met deze criminele inmenging in Venezuela.
Rusland, China, Italië en andere landen trekken in wezen de grens tussen een situatie van orde en ongebreidelde chaos.
We kunnen het contact van de Italiaanse vice-premier met Franse demonstranten beschouwen als een onverstandige politiek. Maar welke fout Italië in dat verband ook heeft gemaakt, het is verwaarloosbaar in vergelijking met de verbazingwekkende arrogantie en criminaliteit van Frankrijk en andere Europese staten in hun schending van de soevereiniteit van Venezuela. De arrogantie van de reactie van Frankrijk op de vermeende inmenging van Italië deze week is een spektakel om te aanschouwen.
Italië verdient in ieder geval applaus en respect voor het blootleggen van de hypocrisie van Frankrijk en andere Europese zogenaamde neokolonialisten.
Een bitter aspect van de ironie is dit: de Franse president en anderen verachten de democratie en het internationaal recht, niet alleen in Venezuela, maar tegenover hun eigen volk.
Original English publication: strategic-culture.org, 8 febr 2019 - Italy Saves Europe’s Dignity over US Bullying of Venezuela