Bron: afgj.org, 29 april 2019 (Voor het boek: zie onderaan)
Terwijl we hier vandaag staan, op het eenjarige jubileum van de kramp van geweld en verwarring die Nicaragua vorig jaar overspoelde, is het tijd om de waarheid te vertellen en het historische verslag te corrigeren over wat er daadwerkelijk is gebeurd tijdens drie maanden van geweld.
De Alliance for Global Justice [afgj.org], met bijdragen van meer dan 20 co-auteurs plus redacteuren, fotografen, videografen en mensen van die periode, heeft een gratis elektronisch boek geproduceerd dat beschikbaar is in pdf- en Ebook-formaten.
Live vanuit Nicaragua: Opstand of staatsgreep? is een verzamelwerk met zowel originele artikelen als herdrukken van artikelen geschreven in moeilijke tijden.
In 2018 overkwam Nicaragua het ergste politieke geweld en de onrust sinds het einde van de door de VS gesteunde Contra-oorlog van de jaren tachtig. Extreem gepolariseerde controverse blijft bestaan over wat dit conflict heeft veroorzaakt, hoe het zich heeft ontwikkeld en wat het nu betekent voor de mensen in Nicaragua. Dit boek brengt materiaal samen dat volledig is genegeerd door de reguliere verslaggeving van evenementen in Nicaragua. Het boek is geproduceerd door mensen met een onbetwistbare en lang bewezen inzet voor basisdemocratie en gemeenschapsontwikkeling in Nicaragua en de regio op basis van een anti-imperialistische visie op vrede en gerechtigheid voor iedereen. Het boek daagt de mainstream en veel van de alternatieve media-aandacht uit over evenementen in Nicaragua het afgelopen jaar. Het is essentieel voor iedereen die deze gebeurtenissen wil begrijpen.
Het boek is vanaf donderdag 18 april 2019 beschikbaar
Uittreksels uit de proloog van Gabriela Luna
De geografische positie, winning van natuurlijke hulpbronnen, uitbuiting van goedkope arbeid en de mogelijkheid om een inter-oceanisch kanaal te bouwen, zijn de assen van imperialistisch belang in Midden-Amerika geweest. Dit heeft de geschiedenis van de regio overspoeld met bloed en verzet, daarom is de wanhopige migrantenkaravaan uit de noordelijke driehoek van de landengte in feite het nageslacht van het VS-imperialisme.
Sinds 2007 zijn hoop en leven opnieuw gedefinieerd met de terugkeer van het Sandinista Front naar de regering. Het absolute aantal ondervoede mensen in het land is gehalveerd, de toegang tot gratis onderwijs en gezondheidszorg is gegarandeerd voor plattelandsgemeenschappen, moedersterfte is verminderd met 60% en kindersterfte met 52%, terwijl toegang tot elektriciteit is toegenomen van 54% tot 96% van de bevolking van het land.
Nicaragua is het veiligste land in Midden-Amerika en staat wereldwijd op de zesde plaats voor de deelname van vrouwen aan openbare en publieke ruimtes. Het leven op het platteland heeft zijn waardigheid hersteld, dankzij een beleid dat prioriteit geeft aan en waarde hecht aan de familie-economie, waardoor het mogelijk wordt voedselinvoer te verminderen en 100% zelfvoorzienend te worden in bonen, maïs, eieren, melk, fruit, uien, paprika’s, tomaten en rundvlees.
De poging tot staatsgreep was bedoeld om niet alleen het Sandinista Front van de politieke macht in Nicaragua te verwijderen, maar ook om Sandinismo uit het hart en de historische herinnering van het volk te scheuren. De praktijken van het ontheiligen en verbranden van historische locaties van het Sandinista Front, het strippen, slaan, martelen, kidnappen en publiekelijk vermoorden van Sandinistas, of het publiekelijk verbranden van mensen, zijn niet nieuw in de geschiedenis van Nicaragua of Midden-Amerika.
Deze praktijken komen voort uit de Spaanse verovering die publiekelijk inheemse rebellen martelde. Ze werden vervolgens toegepast door Amerikaanse soldaten in militaire interventies, door de Somoza-dictatuur, en maakten deel uit van het Amerikaanse handboek tegen de opstand, toegepast gedurende meer dan 30 jaar in Guatemala en El Salvador om de voortgang van de revoluties van mensen in deze landen te stoppen .
De Contra-legers van de CIA pasten deze praktijken toe in boerengemeenschappen in de jaren tachtig.
De dodelijke wegversperringen van de oppositie waren meestal bemand door sociaal uitgesloten arme mensen die werden betaald om chaos en pijn te creëren. Ze werden politiek ondersteund door jonge studenten uit de hogere middenklasse, die, vanuit het comfort van hun huis in gesloten gemeenschappen, de realiteit van de wegversperringen verkeerd begrepen en de versie van de mainstream media over de crisis consumeerden.
Deze media worden landelijk gedomineerd door de oligarchie. Sociale mediabedrijven in Amerikaanse handen boden platforms voor een strategie die honderden jonge mensen activeerde die eerder door USAID en NED waren getraind om een dominant verhaal te creëren. De media-blitzkrieg tijdens de staatsgreeppoging gebruikte de advertentiepagina’s van Facebook om leugens te verspreiden, haat aan te wakkeren en geweld aan te moedigen – de Sandinisten van het geweld tegen Sandinisten te beschuldigen.
De eerste sector die de psychologische en horrorbelegering doorbrak, was de morele reserve van het Sandinista Front: zijn historische rangorde. In het licht van systematisch geweld tegen de families van Sandinista, was lokale organisatie voor de bescherming van gezinnen, buurten, dorpen en steden de enige optie. Barricades werden gevormd in de buurten en openbare instellingen om brandstichtingaanvallen en moorden te voorkomen.
Deze verdedigingsbarricades, wekenlang opgezet in de steden, dorpen en buurten van Nicaragua, bestonden uit leden van het Sandinista Front van verschillende generaties … maar met één gemeenschappelijke noemer: deze barricades bestonden uit de arbeiders van Nicaragua. In de praktijk leerde iedereen van iedereen en kwamen natuurlijke leiders uit het hart van de wijken die vaak geen deel uitmaakten van een van de officiële structuren van het Sandinista Front.
Dit was politiek onderwijs in de praktijk: jongeren leerden wat het betekent om een Sandinista te zijn, de principes en waarden van de historische strijdbaarheid, de historische last achter hun acties. Deze jonge mensen respecteerden en waardeerden de moed en kennis van de oude garde, terwijl ouderen de sterke punten van de jonge mensen en hun begrip van de impact van sociale media respecteerden. Omdat de snelwegen werden afgesloten door rechtse wegversperringen, organiseerden Sandinista’s in het hele land zich om lokaal geproduceerd voedsel te distribueren.
De elite in Nicaragua heeft lang geloofd dat de mensen onwetend of ‘onschuldig’ zijn, zoals de krant van de oligarchie, La Prensa, stelt. Ze gingen ervan uit dat als Nicaraguanen hun vermogen om normaal en veilig te leven zouden worden ontnomen, ze een nieuwe regering zouden eisen. Het plan mislukte en het Sandinista Front mobiliseerde van april tot september 2018 meer mensen op straat dan in enige andere periode in de geschiedenis.
Gedurende deze periode zagen Nicaraguanen zichzelf in een nieuw licht en werden ze gedwongen rekening te houden met de sterke en zwakke punten van het politieke proces, het leven in een kapitalistisch land met een socialistische regering, in de schaduw van de Verenigde Staten. Bovenal toonden die drie maanden van weerstand duidelijk de immense moed van de mensen in Nicaragua, vooral diegenen zonder land, zonder auto, de arbeiders uit de binnenstedelijke buurten. De geschiedenis heeft opnieuw het vermogen van het Nicaraguaanse volk tot weerstand en overleving, waardigheid en kracht getoond. Het was de wijsheid van de mensen die de staatsgreeppoging versloeg.
Het boek Live from Nicaragua: Uprising or Coup is op de website van afjp.org gratis te verkrijgen, in PDF, Epub en Mobi formaat