Bron: The Canary, 7 augustus 2019 ====
De nieuwste aflevering van creatieve verhalen over Venezuela is in de vorm van een Yahoo!-Financiën-nieuws-video getiteld ‘Hoe Venezuela ‘de cocaïnecentrum van de wereld’ werd.
Ondertussen lijken de Amerikaanse regering en bedrijfsmedia merkwaardig onbewogen door het nieuws dat de Hondurese president – een belangrijke bondgenoot van de VS in de regio – betrokken is geweest bij een drugszaak van $ 1,5 miljoen.
‘Het cocaïnecentrum van de wereld’?
De valse claim dat Venezuela ‘de cocaïnecentrum van de wereld’ is geworden, is niet uit de lucht gehaald.
Neem de samenzwering Cartel de los Soles (Cartel of the Suns), volgens welke verschillende hooggeplaatste Venezolaanse functionarissen zogenaamd een berucht drugskartel besturen. Ondanks het feit dat het sinds het begin van de jaren negentig actief was, zou het ‘kartel’ nog geen drugsgerelateerde slachtoffers claimen of vanaf 2017 zelfs betrokken zijn bij drugs-uitbraken.
In februari 2017 heeft de regering Donald Trump de toenmalige vice-president Tareck El Aissami van Venezuela gesanctioneerd wegens beschuldigingen van drugshandel op basis van schaars bewijs. Uit een enquête die destijds werd gehouden, bleek dat tweederde van de Venezolanen de aantijgingen verwierp, en 69% vond dat de VS onvoldoende bewijs hadden geleverd.
In 2018 beschuldigde Washington de gekozen regering van president Nicolás Maduro formeel van “profijt van illegale overbrenging van verdovende middelen” en verhoogde de sancties tegen de functionais van de Venezolaanse socialistische partij, Diosdado Cabello. In maart 2019 werd El Aissami opnieuw beschuldigd van drugshandel in de New York Times en had het banden met Hezbollah. Het verhaal bracht de oudere aantijgingen weer in het nieuws met behulp van een nieuw ‘dossier’ dat de Times niet aan zijn lezers vrijgaf. En na een mislukte staatsgreep-poging in februari 2019 beweerde Fox News dat “drugshandel Maduro aan de macht houdt”.
Het verhaal over drugshandel lijkt te zijn gefabriceerd door neoconservatieve denktanks zoals de Foundation for the Defense of Democracies (FDD), waarvan de website beweert dat:
Venezuela is … een van de grootste doorvoerpunten voor cocaïne en heroïne die de Verenigde Staten binnenstromen.
Emanuele Ottolenghi van de FDD wordt vaak geciteerd door Fox die het argument van het ‘transit point’ weergeeft. Elders heeft Ottolenghi de “regionale bondgenoten van Venezuela … aangemoedigd om de daad bij het woord te stellen en te tonen dat ze bereid zijn het risico te nemen om de democratie in Venezuela te herstellen”.
De FDD is een van de machtigste denktanks die het buitenlands beleid van de VS beïnvloedt. De voormalige uitvoerend directeur van FDD, Mark Dubowitz, wordt bijvoorbeeld ‘gecrediteerd voor het helpen ontwerpen van het sanctieregime dat in 2010 werd ingesteld’ tegen Iran. In juli dit jaar nam senior FDD-adviseur John Hannah contact op met de Amerikaanse speciale gezant voor Elliott Abrams, Venezuela om de Amerikaanse strategie en sancties in het land te bespreken. “De drugs komen van Colombia naar Venezuela,” vertelde Abrams aan Hannah, “en dan gaan ze vanuit Venezuela naar het noorden”.
Overigens, de Yahoo! rapportage laat ook Ottolenghi aan het woord; inderdaad, haar brutale claim ‘cocaïnekapitaal’ zou vrijwel onmogelijk zijn geweest zonder de stroom bewijsloze aantijgingen die eraan voorafgingen.
Verre van de waarheid
De enige manier waarop je zou kunnen beweren dat Venezuela het cocaïnekapitaal van de wereld is, is door te beweren dat het het belangrijkste doorvoerland van de wereld is. Dit is het argument in het rapport van Yahoo!
Voormalig hoofd van het Amerikaanse Drug Enforcement Agency (DEA), Mark Vigil, vertelt Yahoo! dat Venezuela “slechter is geworden dan een narco-staat”, waarbij wordt geschat dat “150-200 ton cocaïne per jaar van Colombia naar Venezuela wordt doorgegeven”. Onder verwijzing naar een naamloze Amerikaanse functionaris schat CNN ook dat “240 ton … cocaïne vanuit Colombia naar Venezuela is overgestoken” in 2018. De Washington Post citeerde vervolgens CNN en citeerde een naamloze Amerikaanse functionaris.
Zelfs als, zoals CNN beweert, de schatting van 240 ton ‘conservatief’ is, is het nog steeds niet in de buurt van de 1.400 ton cocaïne die volgens het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken naar schatting [pdf] hetzelfde jaar door Guatemala gesmokkeld werd.
Bovendien zouden Amerikaanse sancties tegen Venezuela logischerwijs gevolgen moeten hebben voor kusthandelroutes, aangezien de Venezolaanse export aanzienlijk verlamd is. Luchtroutes zouden inderdaad niet worden beïnvloed, maar zoals de commandant van de Amerikaanse Southcom Kurt W. Tidd in 2016 analyseerde [pdf]:
luchttransport blijft een dalend percentage (3%) van de totale cocaïnestromen.
Het UN World Drug Report van 2019 suggereert dat deze trend zich voortzet en beweert [pdf]:
mensenhandel per vliegtuig en post is relatief beperkt [in vergelijking tot maritieme handel].
De volgende door de DEA geproduceerde transportkaarten bieden een visuele weergave van cocaïne-routes langs de kust. Cruciaal is dat ze suggereren dat de cocaïnetransit door Venezuela sinds 2013 consequent is afgenomen – toen Maduro voor het eerst werd gekozen:
De hypothese dat de hoeveelheid cocaïne die door Venezuela stroomt feitelijk daalt ten opzichte van andere routes, wordt ondersteund door een recent onderzoek van de Mexicaanse regering, die tussen januari 2018 en februari 2019 10,7 ton cocaïne heeft onderschept – bijna tweederde van het totale van de voorgaande zes jaar. De Mexicaanse regering constateerde een duidelijke toename van onderscheppingen aan de Pacifische kust, wat suggereert dat het leeuwendeel van cocaïne uit Colombia naar het westen verplaatst in plaats van naar het oosten door Venezuela.
Samen tonen de gegevens aan dat Venezuela ver verwijderd is van ‘s werelds cocaïne transport centrum en suggereert dat de hoeveelheid cocaïne die zich sinds 2013 door Venezuela verplaatst, constant is gedaald.
Gezien de duidelijke bezorgdheid van Washington over drugshandel in Venezuela, is het de moeite waard om te kijken naar haar bevriende staten.
De “Narco-staat” van Honduras
Honduras is een belangrijk [pdf] doorvoerpunt voor cocaïne.
Sinds een door de VS gesteunde staatsgreep in Honduras in 2009 is het land naar verluidt verslechterd “van de bananenrepubliek naar een narco-staat” – en werd het herhaaldelijk geconfronteerd met drugsschandalen waarbij regeringsfunctionarissen van hoog niveau betrokken waren.
Toch is geen enkel schandaal zo ernstig geweest als de onthulling op 3 augustus dat de Hondurese president Juan Orlando Hernández betrokken is bij een grote drugzaak. Volgens een lopende rechtszaak in New York gebruikte Hernández $ 1,5 miljoen dollar om politieke campagnes te financieren – met name de presidentsverkiezingen van 2013. Het federale document van 49 pagina’s beweerde dat Hernández samen met zijn broer Tony werkte om “drugshandel te gebruiken om macht en controle te helpen uitoefenen” in het land. Als hij wordt vervolgd, zou de Amerikaanse overheid wettelijk worden betrokken bij het opzetten en steunen van een narco-staat.
Dit zou het Amerikaanse beleid er hypocriet uit kunnen laten zien als het niet al helemaal duidelijk was dat de ‘oorlog tegen drugs’ minder te maken heeft met drugs, dan het beschermen van Amerikaans kapitaal – een onderneming die de VS en haar bondgenoten laat streven om de drugshandel te monopoliseren (in plaats van te vernietigen) .
Organische ondersteuning
In elk Latijns-Amerikaans land in crisis kan een zekere mate van drugsgerelateerde corruptie worden verwacht. En Venezuela is zeker niet vrij van corruptie.
Maar wijd verspreide opvattingen dat Venezuela een volwaardige ‘narco-staat’ of ‘cocaïncentrum’ wordt, worden eenvoudigweg niet ondersteund door de statistieken.
Ondertussen negeert het idee dat een netwerk van drugshandelaren de enige hindernis is om Maduro omver te werpen, op al te bekende wijze de aanzienlijke natuurlijke steun voor de Bolivariaanse revolutie in Venezuela. Nogmaals, deze mensen zijn tot zwijgen gebracht door de bedrijfsmedia.