Oppositie persoon beschuldigt Guaidó’s functionaris van bedrog, om Venezuela’s meest waardevolle Internationale bezit te liquideren
Bron: Anya Parampil op thegrayzone, 3 september 2019 ~~~
De oppositie van Venezuela beschuldigt de Bolivariaanse regering telkens van corruptie en wanbeheer. Maar met Citgo op het punt van liquidatie, zijn de ambtenaren van Guaidó te incompetent – of te sluw – om het van ondergang te redden.
Op 13 augustus hield Juan Guaidó, de president van de wettelijk opgeheven Nationale Vergadering van Venezuela, een persconferentie in de straten van Caracas om zijn kandidaat aan te kondigen voor de functie van CEO van Citgo Petroleum Corporation.
“We hebben Carlos Jorda geïnterviewd,” kondigde Guaidó aan in een zorgvuldig gerepeteerde intonatie en legde uit dat de kandidaat om toezicht te houden op de voormalige oliemaatschappij in Venezuela, de taak zou krijgen “Citgo te ondersteunen en te helpen [zijn] activa te beschermen.”
Maar er was een ironie achter de focus van Guaidó op de bescherming van activa van Citgo, een die zelfs nabije waarnemers van de politieke crisis van het land hebben gemist.
Guaidó’s benoeming van Jorda was een schending van de bedrijfsprocedure, een van de vele die hij heeft gemaakt sinds de regering van de Verenigde Staten hem in januari als president van Venezuela erkende.
Guaidó zelf was zich misschien niet eens bewust van de overtreding. Maar zijn acties brachten Citgo in extreem gevaar.
Sinds de overleden president Hugo Chávez bijna twintig jaar geleden begon met het socialiseren van de olie-industrie in Venezuela, hebben oppositieleiders de Bolivariaanse regering beschuldigd van corruptie en wanbeheer.
Sinds januari, toen de Donald Trump-administratie Amerikaanse rekeningen van de staatsoliemaatschappij, Petroleum van Venezuela (PDVSA), bevroor, drongen Guaidó-ambtenaren erop aan dat dat nodig was om het bedrijf te beschermen tegen de regering in Caracas en de veronderstelde misdaad.
Maar in een reeks exclusieve interviews met The Grayzone hebben leden van de oppositie in Venezuela de Amerikaanse functionarissen van Guaidó ervan beschuldigd achter de rug van hun landgenoten om te werken, inclusief Guaidó zelf, om de basis te vormen voor de ontbinding van Citgo.
“De weg die we nu afleggen, zegt” Citgo verliezen: 5 kilometer “, waarschuwde ingenieur en financieel expert Jorge Alejandro Rodríguez in een interview met The Grayzone. “Dus als je geen bocht maakt om Citgo te herstellen, zijn we slechts vijf kilometer verwijderd. Vijf kilometer is dichtbij – op loopafstand. ”
In de afgelopen jaren is Citgo het doelwit geweest van meerdere Amerikaanse rechtszaken, ingediend door incassobureaus die aandelen van de raffinaderij, een dochteronderneming van PDVSA, wilden innen als betaling voor geld dat de overheid van Venezuela verschuldigd was.
Op 29 juli oordeelde een Amerikaanse rechtbank in het voordeel van een dergelijk bedrijf, de Canadese mijnbouwonderneming Crystallex, waardoor gevreesd werd dat Citgo binnenkort zou kunnen worden geliquideerd om geïnteresseerde partijen terug te betalen.
Volgens sommige leden van de oppositie van Venezuela lieten de meest vooraanstaande adviseurs van Guaido in de maanden voorafgaand aan deze beslissing toe dat hij verschillende acties ondernam die, misschien onwetend voor de beginnende politicus op dat moment, uiteindelijk de juridische zaak van Crystallex tegen Citgo versterkten.
“Dit is een oplichterij tegen Guaidó en tegen de Nationale Vergadering”, beweerde Rodríguez (NB: geen enkele relatie met de Venezolaanse ministers Jorge Rodríguez of Delcy Rodríguez).
Rodríguez is naar voren gekomen als de stem van de oppositie van Venezuela, die huilt over beslissingen van bepaalde Guaidó-functionarissen. Hij beschuldigt hen van “criminele nalatigheid” voor hun handelen in de Crystallex-zaak.
Het ernstigst betrokken is José Ignacio Hernández, de advocaat die Guaidó heeft benoemd als zijn procureur-generaal. Na de beslissing van de Amerikaanse rechtbank doken nieuwsrapporten op die onthulden dat Hernández tijdens bij zijn aanstelling had nagelaten zijn eerdere getuigenis in de zaak, namens Crystallex, begin dit jaar bekend te maken.
Zo ontstond een potentieel massaal belangenconflict binnen het schaduwregime van Guaidó.
“Hij werd op een frauduleuze manier benoemd,” zei Rodríguez over Hernández. “Waarom heeft hij fraude gepleegd tegen Guaidó en waarom heeft hij fraude gepleegd tegen de Nationale Assemblee?”
Rodríguez en anderen proberen nu exact te publiceren, hoe Hernández de zaak van Crystallex tegen de regering van Venezuela heeft geholpen.
“Het is een spel”, zei hij.
Andere spelers zijn Guaidó’s Amerikaanse gezant Carlos Vecchio en Ricardo Hausmann, de neoliberale Harvard-econoom die dienst doet als de ‘ambassadeur’ van Venezuela bij de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank. Beiden haastten zich om Hernández te verdedigen zodra zijn relatie met Crystallex werd ontmaskerd.
Zelfs zonder hulp bij hun onderzoek door Amerikaanse media, die zich uitsluitend hebben gericht op het aan het licht brengen van gebreken in de regering van president Nicolás Maduro, kunnen deze mannen weken verwijderd zijn van het succesvol overzien van de liquidatie van Citgo, als een overval bij daglicht op het meest waardevolle internationale bezit van Venezuela.
Het gesjoemel met Crystallex
Citgo’s overlevingskansen storten op 29 juli in, toen een Amerikaans federaal hof van beroep de uitspraak bevestigde dat Crystallex, een Canadees goudwinningsbedrijf, voor 1,4 miljard dollar van de aandelen van de raffinaderij in beslag kon nemen. Het bedrag werd beschouwd als een vergoeding voor activa die onteigend werden door de regering van Venezuela onder wijlen president Hugo Chávez.
De Crystallex-uitspraak veroorzaakte angst bij het door Guaidó benoemde bestuur van PDVSA, dat onmiddellijk beloofde dat het “alle wettelijke maatregelen zou nemen die nodig zijn om de beslissing aan te vechten.”
De Amerikaanse advocaat-generaal van Guaidó, José Ignacio Hernández, reageerde op de uitspraak op 31 juli door te tweeten: “Geen enkele schuldeiser kan gerechtelijk executeren op PDVSA-eigendommen, waaronder Citgo.”
Toch begon de interesse van Hernández in de Crystallex-zaak niet toen hij in februari de rol van de overzeese wettelijke vertegenwoordiger van Guaidó op zich nam. Volgens gerechtelijke documenten verscheen hij in 2017 als een getuige-deskundige in de zaak en getuigde namens Crystallex.
Met andere woorden, Hernández had de rechtszaak van Crystallex tegen de regering geholpen die hij nu beweerde te vertegenwoordigen.
Hernández verzuimde de Nationale Assemblee van Venezuela op de hoogte te stellen van deze relatie voordat deze zijn benoeming haastig goedkeurde en hem tot de machtigste wettelijke vertegenwoordiger van het land maakte in de ogen van het Amerikaanse gerechtssysteem.
“Voor mij zijn de daden van de heer Hernández onverklaarbaar,” vertelde Jorge Alejandro Rodríguez, de financiële expert, aan The Grayzone.
Ondanks zijn heftige oppositie tegen de Venezolaanse president Nicolás Maduro, kon Rodríguez het bedrog van Hernández niet over het hoofd zien. Op 5 juni ontmoette hij wetgevers in de Nationale Vergadering van Venezuela om hen te informeren over de banden van Hernández met Crystallex.
“Ik ben 110 procent tegen Maduro en tegen Chávez,” hield hij vol en voegde eraan toe dat “mijn bedoeling was om hier geen schandaal van te maken, maar om een zo privaat mogelijke waarschuwing te maken.”
Rodríguez vertelde The Grayzone dat hij een “sterke aanbeveling” deed, dat de parlementariers Hernández uit zijn machtige positie zouden verwijderen, en waarschuwde hen dat de Amerikaanse vertegenwoordigers van Guaidó klaar waren om Citgo volledig te verkwisten.
Hij beweert dat terwijl Hernández als de hoogste officier van justitie fungeerde, hij verschillende beslissingen nam die uiteindelijk, zo niet volledig verzekerd, de overwinning van Crystallex tegen de regering, waar hij zogenaamd voor werkte, mogelijk maakten.
“Ik zei tegen de wetgevers:” Ik geef deze [zaak] niet meer dan een paar maanden “, zei Rodríguez volgens hem op de bijeenkomst van 5 juni. “Het is niet alsof ik een kristallen bol had of zoiets, maar als je eenmaal de zaak en de dingen ziet die Hernández deed, of de Nationale Vergadering liet doen, kun je zien dat het zo’n voordeel voor Crystallex was, dat het voor de rechters een eenvoudige klus was. “
Het alter ego van Jose Ignacio Hernández
Om zijn rechtszaak tegen de Venezolaanse regering te winnen, moest Crystallex een rechter overtuigen dat hij het recht had om Citgo’s aandelen te grijpen via een juridisch concept dat bekend staat als ‘alter ego’.
In het ondernemingsrecht wordt alter ego beschreven als “het opheffen van de bedrijfssluier” of het bewijzen van de “instrumentaliteit” van een bedrijf. Het is de doctrine waarmee een rechtbank bepaalt dat een particuliere onderneming, zoals Citgo, slechts dient als dekking voor een individu of groep, in dit geval de Venezolaanse regering.
Alleen door “de bedrijfssluier op te heffen” en te bewijzen dat Citgo een “instrument” van de Venezolaanse staat is, kon Crystallex het in beslag nemen van activa van de particuliere, in de VS gevestigde onderneming rechtvaardigen als compensatie voor geld dat de overheid in Caracas verschuldigd was.
In de Crystallex-zaak werd die taak overgelaten aan een 43-jarige Venezolaanse advocaat en hoogleraar bestuursrecht. Hij diende in april 2017 een beëdigde verklaring in bij de Amerikaanse rechtbank, met het argument dat de regering van zijn land de PDVSA, de meerderheidsaandeelhouder van Citgo, had gebruikt “als een politiek instrument om zijn nationale en internationale doelstellingen te bereiken.”
Die getuigenis van een expert werd afgeleverd door niemand minder dan de toekomstige officier van justitie, José Ignacio Hernández.
Ten tijde van Hernández’ getuigenis werd Citgo beschermd tegen beschuldigingen van instrumentaliteit door verschillende lagen van scheiding tussen de regering van Venezuela en het operationel management van het bedrijf.
Volgens de Venezolaanse voorschriften benoemde de president van de republiek alleen het bestuur van PDVSA. Bestuursleden selecteerden op hun beurt het bestuur van de dochteronderneming van de onderneming, PDVSA Holding, die vervolgens het bestuur van Citgo Holding koos. Ten slotte heeft deze dochteronderneming het bestuur van Citgo Petroleum benoemd.
Die hele commandostructuur werd in februari van dit jaar omvergegooid toen de Nationale Assemblee van Venezuela niet alleen een ad-hoc PDVSA-bestuur aanstelde, maar ook de topbestuurders van alle drie de dochterondernemingen.
Onder leiding van Guaidó plaatste de Nationale Assemblee een handrijking in het midden van drie particuliere Amerikaanse bedrijven, wat in wezen het zaak van Crystallex t.a.v. het alter ego voor hen bewees.
Critici als Rodríguez zeggen dat het Hernández’ taak, als de procureur-generaal van Guaidó, was om te voorkomen dat de Nationale Assemblee het bestuur van Citgo zou benoemen en daarmee de verdediging van Venezuela in de Crystallex-zaak in gevaar brengen.
“Het was absoluut onaanvaardbaar voor hem om de benoeming aan te nemen, ongeacht wat de Nationale Vergadering zou hebben gezegd,” betoogde Rodríguez. ‘Je bent de procureur-generaal. Je hebt plichten. Je kunt niet iets doen dat in strijd is met de [regels] van de natie … Als iemand ter wereld wist dat dat verkeerd was, was hij het. “
Crystallex profiteerde van de fout binnen een paar weken en introduceerde een gerechtelijke aanklacht waarin “de door Guaidó geleide Nationale Vergadering van volledige minachting voor bedrijfsformaliteiten bij de herbenoeming van de raden van bestuur van PDVSA’s dochteronderneming werd bekritiseerd” met het argument dat het niet volgen van de procedure “nauwelijks een teken was van onafhankelijkheid [van de dochterondernemingen] van overheidscontrole. “
Door de Nationale Assemblee van Venezuela toe te staan het bestuur van de dochterondernemingen van PDVSA illegaal te benoemen, heeft Hernández geholpen een cruciaal bewijs in van de zaak van Crystallex tegen de Venezolaanse regering te creeren.
“Pas toen Hernández deed wat hij deed, of de Vergadering toestond te doen wat het deed, werd het zo duidelijk voor de rechtbanken van Delaware om te zeggen:” Ok, het heeft geen zin Crystallex te laten wachten, “legde Rodríguez uit.
Op nog een andere leugen betrapt
Na de rechterlijke uitspraak van 29 juli in het voordeel van Crystallex, kwam de eerdere relatie van José Ignacio Hernández met het bedrijf eindelijk aan het licht in de Venezolaanse media.
Op 31 juli kondigde de Venezolaanse procureur-generaal Tarek William Saab een strafrechtelijk onderzoek aan naar Hernández, waarbij hij de advocaat beschuldigde van ‘een belangenconflict dat alle gerechtelijke ethiek schendt’ en ‘verraad jegens zijn medeburgers’.
Hernández verwierp de beschuldigingen later diezelfde dag als ‘vals’ en vertelde TV Venezuela dat hij zich in maart had teruggetrokken uit de Crystallex-zaak.
Toch was Crystallex niet het enige bedrijf dat vocht tegen de regering van Venezuela die zich tot Hernández had gewend voor getuigenissen van deskundigen. Volgens documenten die zijn ingediend bij het arbitragehof van de Wereldbank, behield de Amerikaanse glasblazer Owens-Illinois ook Hernández als getuige-deskundige in zijn zaak tegen de Venezolaanse regering in 2013.
De Wereldbank oordeelde in mei 2015 voor Owens-Illinois en stelde vast dat de regering van Venezuela $ 371 miljoen schuldig was voor de nationalisatie van twee fabrieken van het in Ohio gevestigde bedrijf in 2010.
Net als Crystallex richt Owens-Illinois zich uiteindelijk op Citgo om de betaling te innen.
Op 11 februari 2019 heeft Owens-Illinois een nieuwe rechtszaak aangespannen tegen de regering van Venezuela, PDVSA en haar in de VS gevestigde dochterondernemingen. De kern van haar klacht was bekend: hoewel PDVSA Holding, Citgo Holding en Citgo Petroleum “nominaal Delaware corporations” waren, waren ze in werkelijkheid “alter ego’s en louter instrumenten van Venezuela zelf”.
Twee dagen later kondigde de nationale vergadering van Guaidó benoemingen aan in het bestuur van PDVSA en haar drie dochterondernemingen.
Evenals Crystallex leek Owens-Illinois te profiteren van het verzuim van Hernández om ervoor te zorgen dat de Nationale Assemblee van Venezuela de juiste procedure volgde in het beheer van PDVSA en Citgo.
Hernández werd gevraagd naar zijn getuigenis namens Owens-Illinois in een interview met Hispano Post. “Ik was geen advocaat voor het bedrijf, noch heb ik hun belangen behartigd,” beweerde hij.
Toen Hispano Post de advocaat onder druk zette over een eventuele betaling die hij van het bedrijf zou hebben ontvangen, verwierp Hernández de suggestie als “absoluut vals”. Owens-Illinois “deed een betaling, die niet voor mij was, maar voor het advocatenkantoor waarin ik een partner was op dat moment, ‘hield hij vol.
Uit openbare documenten [pdf] bleek echter dat Owens-Illinois een betaling van $ 163.720 deed voor de juridische expertise die het van Hernández ontving. In het dossier werd geen enkel advocatenkantoor genoemd. In plaats daarvan noemde het specifiek “José Ignacio Hernández” als de ontvanger van het geld.
De openbare verklaringen van Hernández over Owens-Illinois waren niet de enige aspecten van zijn verhaal die rechtstreeks worden tegengesproken door officiële gerechtelijke documenten.
“Ik heb nooit de alter ego stelling noch de verdiensten ervan geanalyseerd,” vertelde Hernández Hispano Post over de aard van zijn Crystallex-getuigenis. Hij beweerde dat hij in zijn rechtbankverklaring zich beperkte tot interpretaties van de Venezolaanse wet.
Toch karakteriseerde Crystallex zijn bijdrage aan de zaak heel anders. In een gerechtelijke procedure van maart 2019 verklaarde het bedrijf dat “voordat hij zijn huidige positie aannam, José Ignacio Hernández – speciale raadsman van de Venezolaanse nationale vergadering belast met de beoordeling van vorderingen van schuldeisers tegen Venezuela – een getuigenis van deskundigheid gaf ter ondersteuning van de alter ego-argumenten van Crystallex.”
Opnieuw werd de hoogste officier van justitie op een leugen betrapt.
Of Hernández een betaling van Crystallex heeft ontvangen in ruil voor zijn getuigenis, blijft onbekend. De gerechtelijke documenten bieden echter ondersteuning aan mensen zoals Jorge Alejandro Rodríguez, die de acties van Hernández hebben omschreven als een ‘reputatieconflict’.
“Als advocaat legde hij verklaringen af die positief waren voor de positie van Crytallex, dus als advocaat kan hij niet van gedachten veranderen”, legt Rodríguez uit aan The Grayzone.
Hoe kon Hernández beweren de juridische belangen van de Venezolaanse regering te vertegenwoordigen als hij eerder haar gezworen vijanden voor de rechtbank had geholpen?
Toen Rodríguez die vraag voorlegde aan de Nationale Vergadering van Venezuela, bevestigden de wetgevers dat ze niet op de hoogte waren gebracht van de twijfelachtige relaties van Hernández tijdens de gehaaste bevestigende hoorzittingen van de advocaat eerder dit jaar.
Volgens het eigen account van Hernández heeft hij de compromitterende informatie zelfs aan één persoon bekendgemaakt. In een interview met Hispano Post op 9 augustus zei Hernández dat hij zijn relatie met Crystallex enkele maanden eerder had onthuld aan een lid van de schaduwadministratie van Guaidó.
“Toen mijn naam begon te zweven als officier van justitie, sprak ik met ambassadeur Carlos Vecchio,” zei Hernández, “en ik bereidde hem een memo voor waarin ik hem meedeelde dat ik tot december 2018 partner was bij een advocatenkantoor, toen ik stopte en vertelde hem over de zaken die ik kende en dat ik een onafhankelijke getuige was geweest in zaken die problematisch waren, zoals die van Crystallex. ‘
Toen het nieuws over de ‘problematische’ transacties van Hernández publiekelijk naar voren kwam, reageerde Vecchio – de advocaat van ExxonMobil die later Venezolaanse oppositieleider werd – plotseling als een van zijn meest prominente verdedigers.
Een groeilab voor de door de VS gesteunde oppositie in Venezuela
Tot zover voorlopig de vertaling. Lees voor het vervolg alvast de originele Engelstalige publicatie op theGrayzone, of kom hier later terug voor het vervolg