Bron: Marco Teruggi, popularresistance 13 september 2019 ---
De Verenigde Staten en elf Latijns-Amerikaanse landen spraken zich uit voor een mogelijke militaire interventie tegen de Venezolaanse regering. Ze deden dat in een vergadering van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) door de activering van het ‘Inter-Amerikaanse Verdrag inzake wederzijdse bijstand‘ (TIAR), een overeenkomst uit 1947 waarin de deelnemende Amerikaanse landen zich verbinden tot wederzijdse verdediging, dat wil zeggen de mogelijkheid om een gewapende coalitie te vormen.
“Dit besluit erkent het feit dat de ernst van de Venezolaanse crisis ons verplicht om een beroep te doen op alle mechanismen,” zei de stafchef van Luis Almagro, secretaris-generaal van de OAS, die in het afgelopen jaar de mogelijkheid van militaire interventie in Venezuela heeft verdedigd.
Mexico, een van de landen die zich ertegen verzetten, publiceerde een communiqué waarin het bevestigde dat het “de oproep van de TIAR om in te grijpen in de binnenlandse aangelegenheden van staten categorisch verwerpt omdat het het onaanvaardbaar acht om een mechanisme te gebruiken dat het gebruik van militaire middelen afdwingt”. Het merkte ook op dat deze stap “ons gevaarlijk dicht bij een point of no return brengt”.
De Venezolaanse regering veroordeelde degenen binnen de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) die de stap namen om TIAR te activeren, inclusief de regeringen van Argentinië, Colombia en Brazilië. In een officieel rapport verklaarde het ministerie van Buitenlandse Zaken: “Het is noodzakelijk om te onthouden dat TIAR door de Verenigde Staten aan ons gebied werd opgelegd in het kader van de Koude Oorlog, en het doel ervan was om militaire interventies in Latijns-Amerika voor ideologische motieven te legitimeren. Dit was het geval in Guatemala in 1954, in Cuba in 1961, in de Dominicaanse Republiek in 1965, in Granada in 1983 en in Panama in 1989 ”.
“De dreiging van het gebruik van TIAR, van het gebruik van impliciet geweld in de TIAR-groep, is volkomen absurd, het druist in tegen alle principes van coëxistentie en vreedzame oplossing van conflicten en zelfbeschikking van de volkeren,” zei Celso Amorín, voormalig minister van Buitenlandse Zaken van Brazilië.
Een onderdeel van de tussen de twaalf landen gesloten overeenkomst, is om tijdens de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, die eind september zal plaatsvindt, bijeen te komen om te beslissen welke maatregelen moeten worden genomen. Ze kwamen ook overeen het TIAR-besluit aan de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties te rapporteren.
De activering van dit mechanisme was al enkele maanden geleden gevraagd door sectoren van de Venezolaanse oppositie, m.n. door María Corina Machado, Antonio Ledezma en de rechtse exilanten verzameld in Miami, die beweren dat de enige manier om politieke macht te verkrijgen is door een buitenlandse militaire interventie, een invasie van een huurlingenleger van buitenaf, of een interne staatsgreep door een sector van de Bolivariaanse nationale strijdkrachten (FANB).
Juan Guaidó, van zijn kant, had geprobeerd een evenwicht tussen de partijen te handhaven en stelde dat alle opties open waren, van dialoog tot TIAR, zolang hij zijn doelstellingen bereikte, samengevat in de formule: beëindiging van de ‘machtsgreep’, overgangsregering, vrije verkiezingen.
Het probleem van Guaidó was dat hij nooit zelf besliste welke stappen te nemen: het leiderschap kwam altijd uit de Verenigde Staten, en, in mindere mate, uit zijn partij Popular Will, waar hij geen leider van was toen hij zichzelf tot president uitriep.
John Bolton is ontslagen als beveiligingsadviseur. Zijn exit vond plaats in een kader van meningsverschillen met Donald Trump over verschillende conflicten, zoals Noord-Korea, Iran, Afghanistan, en met name Venezuela, waar de president verklaarde dat Bolton “de grens had overschreden”.
Het ontslag van Bolton kwam op een moment van grotere spanning tussen Venezuela en Colombia, in een scenario waarin Nicolas Maduro zei dat de regering van Ivan Duque probeert “een vals argument te zoeken om een gewapend conflict tussen de twee landen te creëren” . Bolton, zoals hij verschillende malen uitte, was voor een krachtige oplossing in het geval van Venezuela en leidde de publiciteitsaanval op de dialogen in Barbados, gemedieerd door Noorwegen.
De escalatie van spanning tussen de twee landen werd door Maduro beschreven als het bekende streven van de Verenigde Staten en rechtse krachten in Colombia en Venezola, om een militaire schokscenario te bereiken. Was dat de grens die Bolton overschreed? Trump heeft dat niet gespecificeerd en heeft niet gereageerd op de mogelijkheid om de Venezolaanse president te ontmoeten.
Het beleid tegen Venezuela zal worden voortgezet door mannen zoals Elliot Abrams, Mike Pompeo, samen met de nieuwe waarnemend beveiligingsadviseur, Charles Kupperman, adviseur van de voormalige president Ronald Regan tussen 1981 en 1989 en assisent van Bolton.
Het hoofd van het buitenlands beleid van de Europese Unie, Federica Mogherini, sprak zich uit voor de hervatting van de dialoog tussen de twee landen, tijdens haar reis door Cuba, Mexico en Colombia.
Zij gaf haar verklaringen, terwijl tegelijkertijd TIAR werd geactiveerd, met een foto van de twee krachtlijnen: een die aandringt op een omverwerping door militaire actie, en een die zich inzet voor dialoog met overeenstemming.
De Algemene Vergadering van de VN zal de volgende arena zijn waar de belegeringsdiplomatie tegen Venezuela uitgespeeld wordt. Zowel in de sfeer van TIAR als in de posities van Duque en Maduro, die elkaar zullen confronteren: de eerste om te bevestigen dat Venezuela de Colombiaanse guerrilla’s beschermt, de tweede om erop te wijzen dat Colombia een oorlog wil verzinnen waarvan al ondergrondse acties paaltsvinden, de reden waarom het Venezolaanse leger, de FANB, is gemobiliseerd voor grensoefeningen.