In zijn analyse met de titel “Donald Trump apportera-t-il la paix ?” maakt Thierry Meyssan duidelijk, dat het Pentagon in de oorlogvoering tegen Venezuela niet betrokken zal worden. Donald Trump apportera-t-il la paix ?In onderstaande analyse maakt Thierry Meyssan duidelijk, dat het Pentagon in de oorlogvoering tegen Venezuela niet betrokken zal worden.
Maar Trump is geen vredesduif, zoals de titel van Meyssans publicatie misschien doet vermoeden. Hij is een keiharde exeptionalistisch zakenman. De wurgende financieel-economische blokkade is van Middeleeuwse wreedheid en onbetwist illegaal volgende het Handvest van de VN, de Internationale Wetgeving en de akkoorden van Rome.
De ‘bondgenoot’- staten, die deze internationale verdragen ondertekend hebben, weigeren de agressie van de VS echter te sanctoneren, ergo, ze nemen er zelfs deel aan, omdat de Trump-regering hen daartoe verplicht. Zoals ook tegen Rusland, Iran, Cuba en China. Onze regering is zogezegd een ‘partner-in-crime’. Met burgerakties kunnen we haar helpen met deze gewoonte te breken.
Gaat Donald Trump Vrede Brengen?
Bron: Thierry Meyssan op VoltaireNet, 3 september 2019 ~~~
Na twee en een half jaar aan de macht staat president Donald Trump op het punt zijn visie op te leggen aan het Pentagon. Hij die een einde maakte aan het “Sunnistan” -plan van Daesh, gaat een einde maken aan de Rumsfeld / Cebrowski-doctrine van het vernietigen van staatsstructuren in het bredere Midden-Oosten. Als het lukt, zal de vrede terugkeren naar de regio en naar het Caribische bekken. De volkeren die het militaire imperialisme hebben overleefd, zullen echter nog steeds moeten vechten voor hun economische soevereiniteit.
van Thierry Meyssan
Twee en een half jaar lang hebben de Verenigde Staten twee tegenstrijdige en onverenigbare strategieën gevolgd [1].
Enerzijds de vernietiging van staatsstructuren in grote gebieden – het uitgebreide Midden-Oosten sinds 2001, daarna het Caribische bekken sinds 2018 – ondersteund door het ministerie van Defensie (doctrine Rumsfeld / Cebrowski) [2];
Anderzijds de controle over de wereldwijde energiemarkt (doctrine Trump / Pompeo), ondersteund door het Witte Huis, de CIA en het ministerie van Buitenlandse Zaken [3].
Het lijkt erop dat president Donald Trump op het punt staat zijn gedachten op te leggen aan zijn regering, nog steeds gedomineerd door ambtenaren en militairen uit de Bush- en Obama-tijdperken, en de consequenteis op 24 september aan te kondigen tijdens de 74e Algemene Vergadering van de Verenigde Naties: Vrede in Afghanistan, Irak, Libië, Syrië, Jemen, Venezuela en Nicaragua.
Aangekondigd tijdens zijn verkiezingscampagne in 2016, is de overgang van een oorlogszuchtige logica van verovering naar een andere, vreedzame, economische hegemonie nog steeds niet formeel beslist.
Zelfs na de beleidsbepaling zal zo’n ommekeer niet op een dag plaatsvinden. En het zal met een prijskaartje komen.
Met betrekking tot het huidige belangrijkste conflict, Syrië, zijn de beginselen van een overeenkomst tussen de Verenigde Staten, Iran, Rusland en Turkije onderhandeld.
- We zullen de grenzen van het land niet raken en we zullen geen nieuwe staat creëren (noch de “Sunnistan” van Daesh [4], noch de “Koerdistan” van de PKK). Maar het land zal worden geneutraliseerd: de legale militaire bases van Rusland aan de Middellandse Zeekust zullen worden gecompenseerd door permanente Amerikaanse posten – vooralsnog illegaal – in het noordoosten van het land.
- Geen enkele pijpleiding zal het land doorkruisen, zij het van Qatar of van Iran. Rusland zal koolwaterstoffen exploiteren, maar de Verenigde Staten moeten worden geassocieerd [5]. (maar de Verenigde Staten zullen ze moeten associeren)
- Syrische verzoening zal worden toegestaan in Genève, wanneer een nieuwe grondwet wordt opgesteld door een representatief comité van de verschillende strijdkrachten.
Amerikaanse bedrijven zullen direct of indirect moeten deelnemen aan de wederopbouw van Syrië.
Het voorbereidende proces voor deze overeenkomst staat nog in de kinderschoenen. De afgelopen twee maanden heeft het Syrische Arabische leger toestemming gekregen om het door Al-Qaeda bezette Idleb-gouvernement te heroveren [6] en de Verenigde Staten hebben geholpen door het hoofdkwartier van de terroristische organisatie te bombarderen [7]. Toen begonnen de Verenigde Staten de versterkingen van pseudo-Koerdistan (“Rojava”) [8] te ontmantelen, terwijl ze die van hun illegale militaire bases, waaronder Hassaké, ontwikkelden. Op dit moment is het economische deel van het plan nog niet begonnen. De Verenigde Staten hebben Syrië sinds de herfst van 2017 belegerd en buitenlandse bedrijven gesanctioneerd – met uitzondering van de Emirati – die durfden deel te nemen aan de 61e Internationale Damascus Fair (28 augustus – 6 september 2019). [9] De wederopbouw van het land blijft onmogelijk.
Tegelijkertijd begonnen de onderhandelingen in het Caribisch gebied tussen de Verenigde Staten en Venezuela ongemerkt in juni 2019, [10]. Hoewel Washington nog steeds herhaalt dat de herverkiezing van Nicolás Maduro in mei 2018 ongeldig is, is er geen sprake meer van diplomaten die Chavismo denigreren of “de dictator veroordelen”, maar een uitweg bieden naar “Constitutionele president” [11]. De Verenigde Staten zijn bereid af te zien van hun plannen om staatsstructuren te vernietigen als ze betrokken zijn bij olie-exploitatie en handel.
Het zal voor pseudo-intellectuelen gemakkelijk zijn om uit te leggen dat de Verenigde Staten al deze destabilisaties en oorlogen alleen voor olie hebben gevoerd. Maar deze theorie verklaart niet wat er achttien jaar is gebeurd. De missie van het Pentagon was om de staatsstructuren van deze regio’s te vernietigen. Dat lukte in Afghanistan, Libië en Jemen, deels in Irak en helemaal niet in Syrië. Het is pas vandaag dat de oliekwestie weer op de agenda staat.
De strategie van Trump / Pompeo is een nieuwe ramp voor de olieregio’s, maar het is oneindig veel minder schadelijk dan die van Rumsfeld / Cebrowski, die het wijde Midden-Oosten gedurende twee decennia heeft verwoest met, tienduizenden gemarteld en honderdduizenden vermoord.
[1] “The new Grand Strategy of the United States”, by Thierry Meyssan, Translation Pete Kimberley, Zero Hedge (USA) , Voltaire Network, 26 March 2019.
[2] The Pentagon’s New Map, Thomas P. M. Barnett, Putnam Publishing Group, 2004. “The US military project for the world”, by Thierry Meyssan, Translation Pete Kimberley, Voltaire Network, 22 August 2017.
[3] “Mike Pompeo Address at CERAWeek”, by Mike Pompeo, Voltaire Network, 12 March 2019. “The geopolitics of oil in the Trump era”, by Thierry Meyssan, Translation Pete Kimberley, Voltaire Network, 9 April 2019.
[4] “Imagining a Remapped Middle East”, Robin Wright, The New York Times Sunday Review, September 28, 2013. “Coalition Divided Over Goals”, by Thierry Meyssan, Translation Roger Lagassé, Voltaire Network, 10 November 2014.
[5] « Les États-Unis et Israël vont piller le pétrole de la Syrie occupée », Réseau Voltaire, 16 juillet 2019.
[6] « Libération partielle du gouvernorat d’Idleb », Réseau Voltaire, 21 août 2019.
[7] « Les États-Unis bombardent Al-Qaïda à Idleb », Réseau Voltaire, 1er septembre 2019.
[8] « Des Kurdes détruisent leurs fortications au “Rojava” », Réseau Voltaire, 25 août 2019.
[9] “Parameters and Principles of UN assistance in Syria”, by Jeffrey D. Feltman, Voltaire Network, 15 October 2017. “Russia denounces the diarchy at the heart of the UNO and the USA”, by Thierry Meyssan, Translation Pete Kimberley, Al-Watan (Syria) , Voltaire Network, 28 August 2018. “Russian comment on the US administration’s attempts to disrupt the Damascus International Fair”, Voltaire Network, 27 August 2019.
[10] « Contacts secrets USA-Venezuela », Réseau Voltaire, 21 août 2019.
[11] “U.S. Offers Amnesty to Venezuelan Leader, if He Leaves Power”, Lara Jakes & Anatoly Kurmanaev, The New York Times, August 28, 2019.
Thierry Meyssan Political consultant, President-founder of the Réseau Voltaire (Voltaire Network). Latest work in English – Before Our Very Eyes, Fake Wars and Big Lies: From 9/11 to Donald Trump, Progressive Press, 2019.