Bron: Dr. Ramzy Baroud middleeastmonitor (MEMO) 13 november 2019 ~~~
Op 10 november kondigde de Boliviaanse president Evo Morales zijn aftreden aan na wat door zijn plaatsvervanger, Álvaro García Linera, als een militaire staatsgreep werd beschreven.
De 14 jaar dat Morales in functie is, is door velen gezien als een triomf voor de inheemse bevolking van Bolivia; in feite voor de inheemse volkeren overal. Samen met wijlen de Venezolaanse president Hugo Chavez en wijlen de Cubaanse president Fidel Castro, naast andere socialistische of socialistisch gezinde Zuid-Amerikaanse leiders, vertegenwoordigde Morales de hoop van een hele generatie.
Dit alles stortte in na de algemene verkiezingen in het land op 20 oktober. De tegenstanders van Morales, die van oudsher sterk gesteund worden door Washington, beschuldigen het kamp van de president ervan dat hij de verkiezingen vervalst heeft. Na de bekendmaking van de resultaten, die Morales een voorsprong van 10% op zijn rivaal opleverden, startte de oppositie een georkestreerde campagne om de president omver te werpen.
Meer lezen: De VN-afgezant van Bolivia zegt tegen Israël: ‘Je vermoordt kinderen en vrouwen’. (Engels)
Goed bekendgemaakte protesten van de oppositie resulteerden in nationale onrust, politieke onrust en een ultimatum van het leger aan Morales. Uit angst voor verder geweld en chaos in het land, kondigde de president zijn aftreden aan.
Het zou veilig zijn om te stellen dat dit niet het einde is van het Boliviaanse socialisme of de door het volk geleide drang naar rechtvaardigheid en gelijkheid. De volksbeweging in Bolivia is sterk en geworteld, niet alleen in Bolivia zelf, maar in de hele regio en daarbuiten. Dit is een van de redenen waarom Palestijnen van alle achtergronden de ontwikkelingen in Bolivia met veel angst en bezorgdheid gadeslaan.
De Palestijnen zien in Bolivia, hoewel geopolitiek gezien verwijderd van het Midden-Oosten, een echte vriend en een betrouwbare bondgenoot. Aan de andere kant is het aftreden van Morales welkom in Tel Aviv.
Hieronder worden zeven gevallen uitgelicht waarin Bolivia, onder Morales, het soort solidariteit met het Palestijnse volk toonde dat toenderijd ongeëvenaard was in de wereld:
1- Verbreken van banden met Israël:
Nog voordat Bolivia Palestina officieel erkende, op 14 januari 2009, verbrak het de banden met Israël. Later die dag volgde Venezuela. Het Boliviaanse besluit werd genomen als reactie op de vernietigende Israëlische oorlog tegen Gaza, bekend als Operatie Gegoten Lood. Destijds riep Morales op om de Israëlische president Shimon Peres te ontdoen van zijn Nobelprijs voor de Vrede, vanwege zijn steun aan de Israëlische misdaden in de belegerde Gazastrook.
2- Erkennen van Palestina:
Op 22 december volgde Morales zijn besluit om de banden met Israël te verbreken met de officiële erkenning van de staat Palestina als een onafhankelijke en soevereine staat. De Boliviaanse beweging maakte duidelijk deel uit van een gecoördineerde Zuid-Amerikaanse inspanning om meer solidariteit te tonen met het Palestijnse volk, aangezien het meteen opgevolgd werd door een gelijkaardige beslissing van Brazilië en Argentinië.
3 – Steunen van Palestina bij de Verenigde Naties:
Tijdens zijn toespraak van 21 september 2011 in de Algemene Vergadering van de VN in New York zei president Morales: “Bolivia steunt niet alleen de Palestijnse erkenning door de Verenigde Naties, maar ons standpunt is om de Palestijnen in de Verenigde Naties te verwelkomen”. Morales stelde ook Israël aan de kaak wegens “bombardementen, aanvallen, moorden en het innemen van land”, van het inheemse Palestijnse volk. De steun van Bolivia aan Palestina bij de Verenigde Naties is ten minste de afgelopen tien jaar sterk en onwankelbaar gebleven.
4 – Uitroepen van Israël tot een terroristische staat:
Op 30 juli 2014 ging president Morales verder door Israël uit te roepen tot “terroristische staat”, na de meest recente oorlog in de Gazastrook. De verklaring van Morales was niet alleen retorisch, maar ging ook gepaard met concrete stappen om Israël ter verantwoording te roepen voor zijn misdaden tegen de bezette en belegerde Palestijnen. Op die dag classificeerde Bolivia Israël ook als een “groep 3” land, wat betekent dat elke Israëli die Bolivia wil bezoeken een visum nodig heeft dat de goedkeuring van de Nationale Migratiedienst vereist.
5 – Prioriteit voor Palestina:
Toen Bolivia in juni 2017 het voorzitterschap van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties op zich nam, verklaarde het Palestina tot topprioriteit op zijn politieke agenda. “Onze prioriteiten: het conflict in het Midden-Oosten van 50 jaar bezetting van Palestina en de non-proliferatie van chemische en nucleaire wapens”, tweette President Morales destijds.
6 – Voorlezen van de namen van Palestijnse martelaren:
Op 15 mei 2018 registreerde de Boliviaanse ambassadeur bij de Verenigde Naties een van de meest symbolische, maar emotionele gebaren van solidariteit met Palestina die ooit bij internationale instellingen werd getoond. Sacha Llorenti begon zijn toespraak tijdens een noodvergadering van de VN met het opnoemen van alle 61 Palestijnen die door Israël in de grote mars van Gaza zijn gedood. De Palestijnse slachtoffers werden allemaal gedood in niet-gewelddadige volksprotesten die een einde eisten aan de Israëlische belegering van Gaza.
7 – Samenwerking met Palestina:
Op 22 juni 2019 heeft Bolivia zijn solidariteit met het Palestijnse volk bezegeld met de ondertekening van de overeenkomst voor ontwikkelingssamenwerking tussen beide landen. Hoewel vrijhandel en samenwerking tussen beide economieën geen gemakkelijke taak is, als het al mogelijk is, gezien het feit dat Palestina onder volledige Israëlische controle staat, was de overeenkomst een natuurlijke en organische evolutie van de politieke steun en de grassroots solidariteit met Palestina die al vele jaren in de maak is.
Het zou onhoudbaar zijn om de macht van de inheemse beweging van Bolivia buiten beschouwing te laten, ondanks het abrupte aftreden van Morales. Het zou evenzeer verkeerd zijn om te concluderen dat de afwezigheid van Morales automatisch de sterke band zou verbreken die gebaseerd is op de solidariteit van de mensen en de gemeenschappelijke strijd tussen Palestina en Bolivia.
UPDATE: Zie ook Morales’ krachtige toespraak op de algemene vergadering van de VN 24 september 2019, kort voor de staatsgreep. Alhoewel het niet specifiek over Palestina gaat geeft het wel een duidelijk beeld waar de Multiplurale Staat Bolivia voor staat.
Topfoto: Het Nationaal Congres van Bolivia [Rodrigo Achá/Wikipedia]