Bron: Ajamu Baraka and Bahman Azad, Embassy Protectors Defense Committee, op popularresistance.org 15 december 2019 ~~~
Op vrijdag 13 december weigerde rechter Beryl A. Howell, de hoogste rechter van de rechtbank van het Amerikaanse district, de officiële onderzoeksrapporten, gevraagd door de vier ambassadebeschermers die op 16 mei werden gearresteerd, na een verblijf van 37 dagen in de Venezolaanse ambassade in Washington DC om te voorkomen dat deze werd overgedragen aan coup-leiders, in strijd met het Verdrag van Wenen. Deze weigering zal de mogelijkheden ter verdediging in het proces, van Adrienne Pine, David Paul, Margaret Flowers en Kevin Zeese, momenteel gepland voor 11 februari 2020, ernstig beperken. Ze worden geconfronteerd met federale aanklachten en kunnen worden bestraft met maximaal een jaar gevangenisstraf, een boete van $ 100.000 en restitutie aan de overheid voor politietijd en schadevergoeding.
De uitspraak van rechter Howell zal resulteren in een schijnproces waarbij de jury niet zal worden toegestaan de omstreden wettigheid van de erkenning door de regering Trump van het leiderschap van de staatsgreep in Venezuela, en dus de juridische basis van de aanklachten waarmee de verdedigers worden geconfronteerd, te overwegen. Het gebrek aan objectiviteit en begrip van rechter Howell werd onthuld toen ze de beschermers van de ambassade een ‘bende’ noemde en verklaarde dat de feiten hun schuld ondersteunden. Ze maakte duidelijk dat een proces zal resulteren in hun veroordeling en deed al uitspraken die voor die uitkomst zullen zorgen.
Waar waren de ambassadebeschermers naar op zoek?
De ambassadebeschermers hadden toestemming van de gekozen Venezolaanse regering om in de ambassade te zijn. De regering-Trump beweert dat de nep-ambassadeur van Juan Guaido, voormalig olie-exploitant Carlos Vecchio, die Venezuela is ontvlucht omdat hij wordt gezocht voor gewelddadige staatsgreepactiviteiten, de bevoegdheid had de ambassadebeschermers te bevelen te vertrekken. Dit is de kern van de zaak, maar juryleden mogen dit niet weten.
De documenten die de ambassadebeschermers bedoelen, zouden de feitelijke erkenning door de Trump-regering aantonen, van president Maduro, de democratisch gekozen president van Venezuela, erkend door de Verenigde Naties en het grootste deel van de wereld. De regering-Trump was in onderhandeling met de regering-Maduro voor een overeenkomst inzake wederzijdse bescherming van de Amerikaanse ambassade in Caracas en de Venezolaanse ambassade in Washington DC. Dit is een standaardprocedure die wordt gebruikt wanneer diplomatieke relaties tussen landen worden verbroken.
Op 15 mei, een dag voor de arrestatie, hield de Venezolaanse ambassadeur bij de Verenigde Naties Samuel Moncado een persconferentie bij de VN, waar hij verklaarde dat ze in discussie waren over Zwitserland als beschermer van de Amerikaanse ambassade in Venezuela en Turkije als de beschermer van de Venezolaanse ambassade in de Verenigde Staten. De beschermers van de ambassade vertelden de politie op 13 mei dat ze de ambassade zouden verlaten als deze onderhandelingen waren afgerond. Over de beschermensovereenkomst werd niet onderhandeld met Juan Guaido, de zelfbenoemde ‘president’, omdat Guaido niet het mandaat heeft om een dergelijke overeenkomst uit te voeren.
Elliot Abrams, de speciale vertegenwoordiger van Trump voor Venezuela, zei op 25 januari 2019 dat de termijn van Guaido niet zou beginnen voordat president Nicolas Maduro zijn ambt zou verlaten. Op 2 augustus werd Abrams geïnterviewd door het ‘American Enterprise Institute‘, waar hij zijn frustratie uitte dat Maduro nog steeds in functie was. De jury zal niet weten dat de persoon die verantwoordelijk is voor het Venezolaanse beleid voor de VS, publiekelijk erkende dat Maduro nog steeds de president is, omdat rechter Howell verklaarde dat dit niet relevant is voor de zaak.
Een ander onderzoeksdetail dat door de door Obama aangestelde rechter Howell werd geweigerd, was dat het ministerie van Buitenlandse Zaken de ambassade niet had beschermd. Een pro-coup-menigte, die samenwerkte met de Trump-regering, omsingelde de ambassade 17 dagen lang. Ambassade beschermers deden meerdere keren een beroep op de geheime dienst om de ambassade te beschermen toen de pro-coup-menigte deze vernietigde. Toen een lid van de menigte de ramen ingooide om de ambassade binnen te gaan, wachtte de politie, terwijl de ambassadebeschermers toestemming kregen van de gekozen Venezolaanse regering om hem te verwijderen. Bij een andere gelegenheid belden honderden mensen de geheime dienst om te eisen dat ze de ambassade zouden beschermden toen de pro-coup-menigte deze beschadigde, maar de geheime dienst weigerde in te grijpen.
De pro-coup-menigte die deuren en ramen vernietigde, de ambassade beschadigde en in het gebouw inbrak, werkte in feite samen met de geheime dienst en het ministerie van Buitenlandse Zaken om ambassadebeschermers te terroriseren, voedselleveringen te blokkeren en mensen buiten de ambassade aan te vallen. De rechter gaat de jury niet toestaan deze getuigen te horen.
De acties van rechter Howell maken van Trump’s vervolging van de ambassadebeschermers een charade, waarbij zij en hun advocaten geen toestemming krijgen om zich te verdedigen. Dit is weer een voorbeeld van hoe het rechtssysteem is ontworpen om gerechtigheid te ontkennen.
Onze verantwoordelijkheid als burgers van het Amerikaanse rijk
Naast de juridische en politieke implicaties van deze zaak, is er het menselijke element. De ambassadebeschermers worden geconfronteerd met de reële mogelijkheid van gevangenisstraf en hoge boetes voor de misdaad van het nakomen van hun verantwoordelijkheden als burgers van het Amerikaanse rijk. De beschermers, meer dan 70 personen, gedurende 37 dagen, sliepen in de ambassade, niet om publiciteit te zoeken omdat ze wisten dat de gevestigde media niet over hen zouden schrijven, of omdat ze ervan genoten om niet te kunnen eten, toen de rechtse boeven met de hulp van de Trump-regering het voedsel en water niet zou binnen laten, of omdat ze in het donker wilden leven nadat de regering de elektriciteit had afgesloten, maar ze zetten hun levenop het spel en gaven hun tijd in solidariteit met de bevolking van Venezuela.
Het lijden dat ze hebben doorstaan om de ambassade te beschermen, was een microkosmos van het lijden van het Venezolaanse volk dat gebrek heeft aan voedsel, medicijnen en elektriciteit vanwege illegale unilaterale dwangmaatregelen van de Amerikaanse economische oorlog, die probeert Venezuela te dwingen om voor Amerikaanse marionettenregering te kiezen.
De ambassadebeschermers vertegenwoordigden al die burgers van het Amerikaanse imperium, die hun weg niet konden vinden naar Washington D.C. om hun verantwoordelijkheid te nemen om de Amerikaanse wetteloosheid te weerstaan. We moeten samenwerken om te eisen dat de aanklachten tegen de beschermers van de ambassade worden afgewezen.
Voer hier actie om te eisen dat alle kosten worden ingetrokken. Geef wat je kunt aan de verdediging van de ambassade voor hun juridische kosten. Doneer hier. Toon uw solidariteit met ons voor rechtvaardigheid, mensenrechten en internationaal recht, evenals voor gemeenschappelijk menselijk fatsoen. Doe, net als de beschermers, mee aan de strijd voor een nieuwe wereld omdat er een alternatief is!
Ajamu Baraka en Bahman Azad zijn co-voorzitters van het ‘Embassy Protectors Defense Committee’. Baraka is de nationale organisator van de ‘Black Alliance for Peace’ en het secretariaat van de ‘American Peace Council’. Azad is coördinator van de ‘Coalition Against U.S. Foreign Military Base’ en de uitvoerend secretaris van de ‘U.S. Peace Council’.
Topfoto: Ambassade-beschermers met supporters voor het strafhof