Bolivia,Venezuela |
jul 2020

Bron: Brasil Wire – 27 juli 2020 ~~~

De voormalige president van Brazilië, Lula da Silva, heeft zijn bezorgdheid geuit over de dreiging van een gewapend conflict waarbij Brazilië betrokken is, en heeft vraagtekens geplaatst bij het nieuwe nationale defensiebeleid dat de door het leger gedomineerde regering van Bolsonaro aangekondigde.

In dit nieuwe defensiebeleid-document wordt gewezen op de mogelijkheid dat de spanningen op het Zuid-Amerikaanse continent toenemen, waardoor Brazilië het leger zou kunnen mobiliseren om “nationale belangen” te garanderen en voor mogelijke conflicten met buurlanden . Dit wordt geïnterpreteerd als een verwijzing naar Venezuela.

Het geherdefinieerde beleid komt te midden van een enorme verhoging van het federale budget voor de Braziliaanse strijdkrachten, de donatie van Amerikaans militair materieel aan Brazilië sinds de verkiezing van Bolsonaro, en de gezamenlijke oefeningen met de Amerikaanse en Colombiaanse strijdkrachten in de buurt van de Venezolaanse grens vanaf 2017.

Lula publiceerde op vrijdag 17 juli een korte verklaring: “Ik heb met bezorgdheid de rapporten gelezen over de nieuwe editie van de National Defense Policy. Onze regeringen hebben destijds geprobeerd om van de PND en de Nationale Defensiestrategie instrumenten te maken voor vrede, soevereiniteit en autonome ontwikkeling”.

Het nieuwe Nationaal Defensiebeleid is echter de antithese van dat van de de Lula regering. Analist Marcelo Zero schrijft dat “in 2005 het nieuwe Nationaal Defensiebeleid (PDN) werd gelanceerd, waarin speciale nadruk werd gelegd op training in de productie van materialen en apparatuur met een hoge toegevoegde waarde in technologie, met het oog op het verminderen van de externe afhankelijkheid van het land op dit strategische gebied. Daarnaast zijn een aantal strategische projecten zoals de nucleaire onderzeeër en de nieuwe straaljagers in het leven geroepen of versterkt om de strategische afschrikking in alle scenario’s te bevorderen. De Nationale Defensiestrategie (NDT), gelanceerd in 2008, heeft op haar beurt de “revitalisering van de defensie-industrie” als een van de drie pijlers van de nationale defensie vastgesteld, naast de reorganisatie van de strijdkrachten en het samenstellingsbeleid… Het buitenlands beleid en het defensiebeleid wezen daardoor in dezelfde richting: de opbouw van een onafhankelijke natie met eigen geopolitieke en geostrategische belangen.

Nu illustreert het defensiebeleid, samen met het slechte buitenlandse beleid van de Bolsonaro, duidelijk de verzwakking en verdieping van de economische, politieke en technologische afhankelijkheid van het land”.

De voormalige president, die op weg was om de presidentsverkiezingen van 2018 te winnen voordat hij gevangen werd gezet door de gezamenlijke Amerikaans-Braziliaanse “anti-corruptie” operatie ‘Lava Jato‘, bracht het schrikbeeld van de Braziliaanse betrokkenheid bij militaire conflicten naar voren in dienst van de belangen van andere landen: “Het is alarmerend om te beseffen dat oude theorieën over rivaliteit met de buren nieuw leven wordt ingeblazen en dat onze strijdkrachten gebruikt kunnen worden voor acties die onverenigbaar zijn met de grondwettelijke beginselen van non-interventie en zelfbeschikking van de volkeren.” zei Lula.

Lula ging verder met een verwijzing naar een recente uitzending van de Amerikaanse president Donald Trump en de generaals van het Amerikaanse Southern Command (SOUTHCOM). Door hen te vergelijken met leden van een honkbalteam, schepte commandant admiraal Craig S. Faller op dat de Colombiaanse brigadegeneraal Juan Carlos Correa en de Braziliaanse generaal-majoor David door Colombia en Brazilië worden betaald “om voor mij te werken”.

Zo’n schaamteloze publieke vertoning van Colombia en Brazilië schokte de waarnemers, niet in het minst omdat de twee buren de meest waarschijnlijke militaire bondgenoten zouden zijn in een bedreigde aanval van de VS op Venezuela.

Lula klaagde over het opgeven van de soevereiniteit van het land: “De bezorgdheid wordt nog groter als we zien dat de automatische afstemming en onderwerping wordt geïllustreerd door de beschamende video van een Braziliaanse generaal die wordt behandeld als werknemer van het hoofd van het zuidelijk commando van de VS, dezelfde organisatie die verantwoordelijk is voor mogelijke gewapende acties tegen Latijns-Amerikaanse landen.”

De verklaring van voormalig president Lula werd afgesloten met: “Brazilië moet dringend zijn nationale soevereiniteit terugkrijgen. En dat moet het doel zijn van een nieuwe editie van het Nationale Defensiebeleid.”

Braziliaanse betrokkenheid bij een mogelijke Amerikaanse militaire confrontatie met Venezuela is een mogelijkheid sinds Bolsonaro aan de macht kwam.

Terwijl de top van de Braziliaanse strijdkrachten wordt verondersteld zich te verzetten tegen betrokkenheid bij elk conflict in Venezuela, met Trumps dreigend militair ingrijpen sinds 2018, wordt gevreesd dat wat er ook gebeurt, Brazilië er bij betrokken zal zijn. De aan Trump geallieerde Bolsonaro en het openbare anti-Venezuela-sentiment van zijn extreemrechtse kabinet hebben deze angsten verward, evenals het opzetten door de media van een “humanitaire” interventie-plaatje in het olierijke land.

Bolsonaro bezocht het hoofdkwartier van het Southern Command in Florida op 8 maart 2020: “Dit is de eerste keer dat een Braziliaanse president een bezoek brengt aan het Amerikaanse Southern Command. De Braziliaanse president Jair Bolsonaro zal er een ontmoeting hebben met admiraal Craig Faller van de Amerikaanse marine en andere commandanten om het groeiende samenwerkingsverband tussen Brazilië en de Verenigde Staten op het gebied van defensie te bespreken. Tijdens het bezoek zullen de VS en Brazilië een bilaterale overeenkomst inzake onderzoeks-, test- en evaluatieprojecten ondertekenen die de mogelijkheden voor beide landen om samen te werken en informatie te delen over de ontwikkeling van nieuwe defensiemogelijkheden zal uitbreiden”, legt een persbericht van Southcom uit.

De voormalige minister van Buitenlandse Zaken en Defensie Celso Amorim waarschuwde dat Brazilië een Amerikaanse invasie van zijn noordelijke buurland zou kunnen ondersteunen, en merkte op dat Ernesto Araújo, de minister van Buitenlandse Zaken van Bolsonaro, al “het plan van Pompeo voor de overgang van Venezuela heeft gesteund”.

Voor Amorim is de oorlogsdreiging reëel. “Ze zullen waarschijnlijk hetzelfde doen met de Venezolaanse president Nicolás Maduro als met Manuel Noriega in Panama in 1989”. “Het zou de eerste Amerikaanse invasie in Zuid-Amerika zijn in 100 jaar,”

“De VS hebben het drugsscenario opgezet omdat ze niet kunnen zeggen dat Maduro massavernietigingswapens heeft.” merkte de voormalige minister van Defensie op.

Amorim werd in augustus 2011 door Dilma Rousseff benoemd tot minister van Defensie, nadat haar regering zich had verzet tegen de interventie van de VS en de NAVO in Libië, waardoor de spanningen met de regering-Obama toenamen.

Rousseff heeft sindsdien gesproken over buitenlandse acteurs die Zuid-Amerika in een oorlogstheater willen veranderen.

oorlogsvloot diplomatie

De uitbreiding van Southcom en de politieke desintegratie van Brazilië in het afgelopen decennium gaan hand in hand.

Als reactie op de zogenaamde ‘Pink-Tide’ van progressieve regeringen in Latijns-Amerika, en bedreigd door autonome regionale en internationale integratieprojecten, en beledigd door de afwijzing van de vrijhandelsovereenkomst, was de FTAA, die de regio weer stevig in de haar invloedssfeer zou brengen, Washingtons prioriteit voor het buitenlands beleid geworden. Terwijl het conflict met het Venezuela van Chavez de krantenkoppen haalde, was geen enkel land zo belangrijk voor deze strategie als Brazilië.

Admiraal Faller bracht op 26 juni 2020 een bezoek aan het Southern Command (USNAVSO)/hoofdkwartier van de Amerikaanse 4e Vloot in Naval Station Mayport, Florida. In het publiciteitsmateriaal van Southcom wordt beschreven hoe “het Southern Command van de U.S. Naval Forces/U.S. 4th Fleet de gezamenlijke en gecombineerde militaire operaties van de U.S. Southern Command ondersteunt, door maritieme strijdkrachten in te zetten in gezamelijke maritieme veiligheidsoperaties om de toegang te behouden, de interoperabiliteit te verbeteren en duurzame partnerschappen op te bouwen om de regionale veiligheid te verbeteren en vrede, stabiliteit en welvaart in het Caribisch gebied en de Centraal- en Zuid-Amerikaanse regio te bevorderen”.

De vierde vloot, die sinds 1950 inactief is, werd in juli 2008 opnieuw in gebruik genomen, hetgeen woedende kritiek uitlokte van toenmalige president Lula da Silva, wiens regering nog steeds de ontdekking van enorme nieuwe offshore-olievoorraden, subzout of pre-sall-reserves vierde, waarvan de staatscontrole wettelijk beschermd was, en dat Brazilie zou omvormen tot een belangrijke producent.

Terwijl Lula persoonlijk woedend was, stemden het Mercosul-parlement van Brazilië en zijn buurlanden ook tegen het herstel van de vloot.

Een geclassificeerde kabel van het US-statesdepartement van 10 juli 2008 die door Wikileaks werd vrijgegeven, reageerde op de Braziliaanse verdenking en de boosheid.

“Samenvatting: Tijdens de Mercosul-top in Argentinië bekritiseerde president Lula samen met andere Zuid-Amerikaanse leiders, zoals de Boliviaanse president Evo Morales en de Venezolaanse president Chavez, het herstel van de Vierde Vloot Chavez, met Lula aan zijn zijde, en noemde het een “bedreiging” voor de regio en een poging om de natuurlijke hulpbronnen van de regio te grijpen…”.

De kabel lijkt de nadruk te leggen op de bezorgdheid van de ambassade over de berichten in de Braziliaanse media over de vierde vloot, in plaats van de reactie van de regering van Lula: “De 2 juli edities van de dagbladen O Globo, Folha de Sao Paulo en Valor Economico, die tot de meest gelezen nationale kranten behoren, bevatten artikelen met onnauwkeurige feiten over de oprichting van de Vierde Vloot en meldden kritiek op deze vloot door Venezolaanse president Hugo Chavez en de Braziliaanse president Lula tijdens de Mercosul-top in Argentinië… President Lula suggereerde dat de reactivering ervan te wijten was aan de recente olievondsten op zee in Brazilië en verklaarde dat hij minister van Buitenlandse Zaken Amorim al had geïnstrueerd om uitleg te vragen aan minister Rice”.

De minister van Defensie Nelson Jobim wordt in de kabel geciteerd omdat hij de verslaggevers dat heeft verteld: “Brazilië zal de Vierde Vloot niet toestaan om binnen de grenzen van de (Braziliaanse) territoriale zee te komen en te opereren. Dit is geen opschepperij, maar een waarschuwing. Als het de territoriale wateren binnenkomt, heeft Brazilië het volste recht om te protesteren en willen de VS geen diplomatiek incident. Hoe dan ook, de reactivering toont een dringende noodzaak om de Braziliaanse marine opnieuw uit te rusten en te moderniseren…”

Intrigerend genoeg onthult de kabel ook dat Vice President José Alencar, die net als zijn opvolger Michel Temer tot een andere, centrumrechtse politieke partij behoorde dan de president, een rechtstreeks kanaal had naar de Amerikaanse ambassadeur Sobel, en de gevoelens van president Lula tegensprak. Alencar riep de VS op om te reageren: “Alencar, die net onverwachte en uitbundige publieke opmerkingen had gemaakt ter ondersteuning van onze bilaterale relatie, vertelde de ambassadeur dat “niets het partnerschap tussen de VS en Brazilië in de weg mag staan.” Alencar adviseerde Secretaris Rice een oproep te doen aan President Lula om het doel van de Vierde Vloot uit te leggen en hoe het eigenlijk een positief vehikel is voor betere betrekkingen.“

Toenmalig minister van Buitenlandse Zaken, Celso Amorim, zag het niet in termen van verbeterde relaties en eiste een ontmoeting met de Amerikaanse ambassadeur Sobel; de kabel noteert: “Echoing Lula’s opmerkingen, die de Vierde Vloot linken aan olievondsten langs de Braziliaanse kust, maakte Amorim zich zorgen over de opmerkingen, die volgens hem van VS-ambtenaren kwam, en suggereerden dat een van de doelen van de Vloot was om strategische bronnen in de regio te beschermen, “waaronder de olie”. (Note: Wij zijn niet op de hoogte van het feit dat Amerikaanse overheidsambtenaren dergelijke opmerkingen hebben gemaakt. End Note).”

De mededeling van het ministerie van Buitenlandse Zaken geeft toe dat de Braziliaanse strijdkrachten door de Verenigde Staten zijn geïnformeerd over de oprichting van de nieuwe vierde vloot, maar dat het Braziliaanse ministerie van Buitenlandse Zaken niet op de hoogte is gebracht: “Amorim benadrukte dat dit een politiek gevoelige kwestie was, en op basis van vriendschappelijke en open relaties was hij verbaasd dat hij geen mededeling over deze kwestie had ontvangen van het ministerie van Buitenlandse Zaken. Toen hem gevraagd werd naar de Vierde Vloot tijdens Mercosul, wendde president Lula zich tot Amorim om hem om raad te vragen, die gedwongen was te antwoorden dat hij alleen wist wat er in de pers was verschenen. De ambassadeur merkte op dat admiraal Moura Neto en het Braziliaanse leger door admiraal Stavridis over de Vierde Vloot was ingelicht, maar erkende dat we hadden nagelaten het ministerie van Buitenlandse Zaken te informeren”. Het omzeilen van het Braziliaanse ministerie van Buitenlandse Zaken door de Verenigde Staten zou jaren later een kenmerk van ‘operatie Lava Jato’ worden.

De kabel klaagde ook dat de “sensationalistische” media berichten die de vierde vloot als een carrier aanvalsgroep aanduiden: “Bovendien wordt in sommige persartikelen onnauwkeurig gemeld dat de USS George Washington en 11 andere schepen de vloot zullen vormen, en Braziliaanse militaire analisten beweren dat dit een Amerikaanse stap is om Latijns-Amerika opnieuw onder zijn invloedssfeer te krijgen, en om te reageren op de Braziliaanse inspanningen om een Zuid-Amerikaanse Defensieraad op te richten die buiten de Amerikaanse invloedsfeer zou staan.“

Het is in ieder geval een wrede historische bijzonderheid dat het Nimitz-klasse vliegdekschip USS George Washington op 24 november 2015 aankwam op een onaangekondigde stop in Rio de Janeiro’s Guanabara baai. Nauwelijks een week later, op 2 december, accepteerde congrespresident Eduardo Cunha een petitie voor de afzettingsprocedure van president Dilma Rousseff, waardoor een proces op gang kwam dat resulteerde in het presidentschap van Jair Bolsonaro en de onderwerping van de Braziliaanse regering aan de Verenigde Staten, de goedkope privatisering van de Braziliaanse offshore olierijkdommen en de decimering van het door de staat gecontroleerde oliebedrijf Petrobras, zoals tien jaar eerder door de Brazilianen werd gevreesd.

Na vier opeenvolgende verkiezingsoverwinningen werd de nederlaag van de populaire linkse regering van de Braziliaanse Arbeiderspartij uiteindelijk beloond met juridische oorlogsstrategieën die werden ontwikkeld door het ministerie van Justitie, terwijl alle ogen waren gericht op de vierde vloot, die volgens het ministerie van Buitenlandse Zaken in antwoord op Amorim vraag, een “vloot zonder schepen” zou worden.

Maar precies twaalf jaar na de heringebruikname heeft de vloot 6 tot 7 schepen van de Amerikaanse marine ingezet, is ze actief voor de Venezolaanse kust en na een mislukte staatsgreep en een poging tot invasie door huurlingen uit Colombia beweert president Trump dat er binnenkort “iets zal gebeuren” in het land.

“Een probleem” voor de Verenigde Staten

Toen hij zijn functie in december 2010 verliet, was een van Lula’s laatste handelingen als president het publiekelijk en enthousiast goedkeuren van de wikileaks-vrijgave van deze geclassificeerde diplomatieke kabels. Dit was een vernedering voor Hilary Clinton’s State Department. Naast de publieke schijn van vriendschappelijke relaties met zowel George Bush Jr als Barack Obama, werd Lula beschouwd als een probleem voor de Verenigde Staten.

In juli 2019 gaf de opvolger van Sobel, Ambassadeur Tom Shannon Jr, toe dat Brazilië onder Lula & Dilma de Amerikaanse plannen voor Zuid-Amerika verstoorde. Shannon onthulde dat de Verenigde Staten geloofden dat Brazilië op weg was naar de opbouw van een samenhangend internationaal blok van progressieve en linkse oriëntatie. Dit zou een obstakel vormen voor de reanimatie van de vrijhandelszone van Amerika.

Ten tijde van de heringebruikname van de vierde vloot was er nog een andere controverse aan de gang. Op 30 oktober 2009 werd een overeenkomst ondertekend tussen de Verenigde Staten en Colombia die het mogelijk zou maken dat het Amerikaanse leger gebruik zou maken van 7 bestaande bases in Colombia: Twee marinebases in Cartagena en Tolemaida, drie luchtmachtbases in Malambo, Palanquero en Apiay en twee legerbases in Larandia en Tolemaida.

De documenten die de overeenkomst schetsen werden vrijgegeven ondanks dat President Obama ontkende dat het werd onderhandeld, terwijl de stenografen van de V.S. het nieuws als een public-relationsblunder, een misverstand, of een mythe verwierpen.

In de overeenkomst werd gesproken over de “mogelijkheid om full-spectrum operaties uit te voeren in heel Zuid-Amerika”, met inbegrip van de bedreiging van “anti-Amerikaanse regeringen”.

Lula uitte zijn bezorgdheid over de militaire expansie van de VS in Colombia, maar zou later zeggen dat hij Obama en president Alvaro Uribe’s instemmende beweringen, dat het gebruik van de bases alleen bedoeld was voor Colombiaanse “interne zaken”, accepteerde.

Ondertussen had Rafael Correa in Ecuador, een andere zittende president van de Pink Tide, een einde gemaakt aan de tien jaar durende huurvrije huur van de luchtmachtbasis Manta door de Verenigde Staten. De Amerikaanse strijdkrachten hebben Manta een maand voor het Colombia-pact officieel ontruimd, tijdens een overdrachtsceremonie in september 2009, die minister van Buitenlandse Zaken Fander Falconi “een triomf voor de nationale soevereiniteit” noemde. Correa, die in ballingschap leeft, wordt nu zelf geconfronteerd met een rechtszaak, vergelijkbaar met die waarmee Lula bij de verkiezingen van 2018 te maken kreeg, zodat hij het niet kon opnemen tegen Jair Bolsonaro.

De Verenigde Staten hadden geen militaire bases meer in Brazilië sinds het einde van de tweede wereldoorlog. Dit begon te veranderen met de afzettingsprocedure van Dilma Rousseff op valse gronden in 2016, die stilzwijgend werd gesteund door de Amerikaanse regering en gesteund door het bedrijfsleven.

Voormalig minister van Buitenlandse Zaken Samuel Pinheiro schreef in 2017: “Het belangrijkste doel van de Amerikanen is om een militaire basis op Braziliaans grondgebied te hebben waarmee ze hun soevereiniteit kunnen uitoefenen, buiten de wetten van de Braziliaanse autoriteiten om, waaronder militaire wetten, en waar ze alle soorten militaire activiteiten kunnen ontwikkelen. De ligging van Alcantara in het Braziliaanse noordoosten tegenover West-Afrika is ideaal voor de Verenigde Staten voor hun politieke en militaire operaties in Zuid-Amerika en Afrika en hun wereldstrategie om de confrontatie met Rusland en China aan te gaan“.

Het plan om Alcantâra aan de VS te verhuren is versneld sinds Bolsonaro aan de macht kwam. Rutger’s University associate professor Sean T. Mitchell schreef dat op 20 augustus 2019, ‘Brazilië’s House Committee on Foreign Relations and National Defense’ de ‘Technology Safeguards Agreement” goedkeurde dat de Verenigde Staten zou toelaten om het Alcântara Launch Center in Maranhão te gebruiken, wat de controversiële overeenkomst dichter bij een mogelijke ratificatie door het Braziliaanse Congres zou brengen. President Jair Bolsonaro vierde de stemming door te tweeten: “20 jaar lang hebben we gewacht op een overeenkomst die ons in de selecte groep van landen in de ruimtevaart zou kunnen plaatsen”. Dit was een vreemde ommezwaai, omdat Bolsonaro zich krachtig had verzet tegen een soortgelijk akkoord, toen hij bijna 20 jaar eerder congreslid was.

Een belangrijk maar over het hoofd gezien detail in Southcom’s verhoogde relatie met Brazilië is dat zijn civiele plaatsvervanger bij de Commandant en Buitenlandse Beleidsadviseur niemand minder is dan Lilana Ayalde, die ambassadeur van de VS was in Brazilië van 2013-17, in het bijzonder tijdens het wegwerken van President Dilma Rousseff. Voorafgaand aan de Braziliaanse post waar ze Tom Shannon Jr. opvolgde, en twee jaar als plaatsvervangend staatssecretaris voor Westelijk Halfrond zaken in het ministerie van Buitenlandse Zaken, was Liliana Ayalde van 2008-2011 ambassadeur in Paraguay.

Ayalde verliet Paraguay onder een schandaal, na de publicatie van gelekte kabels van het ministerie van Buitenlandse Zaken die haar communicatie over een omstreden toekomstige staatsgreep tegen de verkozen president Fernando Lugo, enkele jaren voordat die uitgevoerd werd, lieten zien.

Voorafgaand aan Paraguay, was Ayalde van 1999-2008 hoofd van de USAID in Bolivia, en daarna Colombia. Samen met de toenmalige ambassadeur in Bolivia, Philip Goldberg, werd USAID in 2007 uit het land verdreven na de onthulling van hun poging om de democratisch gekozen Evo Morales omver te werpen. Juan Ramon Quintana, Bolivia’s minister, benadrukte de directe rol van de Amerikaanse ambassade in Bolivia in een complot om Morales te vermoorden: “In 2007 installeerde de ambassade van de Verenigde Staten een Operatiecentrum om een burgerlijk-prefecturele staatsgreep uit te voeren om plan A toe te passen, wat de staatsgreep was, en plan B, wat de moordaanslag was.“

Morales verdreef ook agenten van de Amerikaanse Drug Enforcement Administration uit Bolivia en beschuldigde de DEA van het ophisten van de separistische oppositie in de oostelijke provincies. (In 2015 zou de DEA ook een nieuw Braziliaans kantoor openen in Rio de Janeiro).

Bolivia’s Morales zou uiteindelijk worden verwijderd via een gewelddadige staatsgreep in november 2019. Het werd gesteund door zowel de Verenigde Staten als de nieuwe extreemrechtse regering van Brazilië, Jair Bolsonaro. De aanwezigheid van Bolivia’s presidentiële privejet in Brazilië op de dag van de staatsgreep, en de frequente reizen naar het land sindsdien, hebben het vermoeden gewekt dat de hand van Brazilië in de staatsgreep misschien groter was dan eerder werd gedacht.

Ayalde’s ambtstermijn in Brazilië viel ook samen met de gezamenlijke Amerikaans-Braziliaanse “anti-corruptie” operatie, ‘Lava Jato‘, t.w. de initiatie ervan en de drukste, meest destructieve fase. Nieuwe onthullingen van het Amerikaanse ministerie van Justitie en de illegale samenwerking, begeleiding en financiering van de ‘Lava Jato’ task force, die in de woorden van de FBI zelf de Braziliaanse presidenten Dilma Rousseff en Lula da Silva “omvergeworpen” hebben, betekenen dat Ayalde en voorganger Tom Shannon serieus onder de loep moeten worden genomen.

Na het verlaten van de post van ambassadeur van Brazilië op 11 januari 2017, met Michel Temer aan de macht en Brazilië al aan het verschuiven naar de Amerikaanse strategische en economische afstemming, nam Ayalde slechts tien dagen later haar nieuwe rol bij Southcom op zich.

Deze heroriëntatie op het Southern Command van de Verenigde Staten wordt beschreven door de UNESP-onderzoeker Héctor Luís Saint-Pierre. “Het zou paradoxaal genoeg kunnen worden geconcludeerd dat we strijdkrachten hebben om de belangen van de VS te verdedigen, waaronder de deregulering van de nationale economie en de toe-eigening van de Braziliaanse rijkdom”.

Ondanks zijn holle nationalistische houding, is Jair Bolsonaro de meest openlijk onderdanige Braziliaanse president in de geschiedenis. Naast het salueren voor de Amerikaanse vlag en het bezoeken van National Security Adviser John Bolton, was hij de eerste die ooit het CIA-hoofdkwartier in Langley, Virginia, bezocht.

Celso Amorim merkte op: “Geen enkele Braziliaanse president heeft ooit tevoren een bezoek gebracht aan de CIA, Dit is een expliciet onderdanige positie. Niets is vergelijkbaar met dit.”

Lula’s taalgebruik over de Amerikaanse inmenging is geïntensiveerd sinds zijn politiek gemotiveerde gevangenschap, die de vrucht was van de nu in diskrediet gebrachte Amerikaans-Braziliaanse operatie ‘Lava Jato’. Onlangs vertelde hij Al Jazeera dat de Verenigde Staten “altijd achter de machtsovernames (regime-changes)” in Latijns-Amerika zit.

In een eerder interview met Brasil Wire en wijlen Michael Brooks merkte Lula op: “Nu is Brazilië een eiland, ondergeschikt aan de belangen van Trump en vraagt Trump om gunsten. Feit is dat geen enkele regering gunsten verleent aan een andere regering. We hebben een staatsbeleid voor de betrekkingen met andere staten, dat moet worden gerespecteerd. Dus dat is het, mijn liefste. Brazilië respecteert zichzelf niet. Brazilië is teruggekeerd naar de tijd van de kolonisatie.”

Na de weigering om Braziliaanse troepen in te zetten voor de Irakese invasie, en tegen de NAVO-interventie in Libië, kan er geen duidelijkere bevestiging van de herkolonisatie van Brazilië zijn, dan de deelname aan de nieuwe militaire avonturen van de Verenigde Staten.