Bron: Elijah J. Magnier, ejmagnier.com 8 december 2020 (EN) Vertaald door Francis J. (NL) ~~~
Caracas, Venezuela, door Elijah J. Magnier:
Op de “Escuela Técnica Comercial Manuel Palacio Fajardo De Caracas Venezuela” in een gebied genaamd 23 Enero, kwam de Venezolaanse minister van Buitenlandse Zaken Jorge Arreaza stemmen. De mensen uit de buurt stonden in de rij te wachten op hun beurt nadat ze waren gedesinfecteerd door de sanitaire ambtenaren. Enkele bewakers stonden op de achtergrond en bemoeiden zich niet met de zelforganisatie van de bevolking. Minister Arreaza kreeg later gezelschap van de dochter van commandant Hugo Chávez, Maria Gabriel, die ook kwam stemmen op dezelfde school waar wijlen Chávez stemde.
Het is hier inderdaad een normaal tafereel om mensen van alle rangen en standen te zien stemmen, ook ouderen die zich nauwelijks kunnen verplaatsen en bijgestaan worden door hun familieleden. Het aantal kiezers is niet enorm (slechts 31%), wat zeer begrijpelijk is vanwege de angst die de beperkingen van het coronavirus over de hele wereld hebben opgedrongen. Ook is Latijns-Amerika gewend aan een laag aantal kiezers voor het parlement (Costa Rica met 24%) maar veel hogere aantallen voor het presidentsverkiezingen. Bovendien hadden vier van de grootste oppositiepartijen bij de huidige verkiezingen besloten ze te boycotten. De oppositie die wel deelnam aan de verkiezingen behaalde, zoals officieel is aangekondigd 18% van de zetels gewonnen.
De kwaliteit van de contacten tussen het volk en sommige regeringsfunctionarissen is echter uniek en ongekend. De interactie en het gedrag tussen beide partijen wijzen op een sterke band en verklaren waarom de meerderheid van de bevolking, ondanks de harde sancties van de VS die hen verarmen, nog steeds standvastig blijven en zich niet tot de VS zal wenden.
Nadat hij stemde, liep Jorge Arreaza naar het nabijgelegen café aan de overkant van de straat waar mensen van alle leeftijden hem welkom heetten. Ze zaten allemaal toen hij in zijn zwarte T-shirt (relaxte dresscode) kwam, zonder de nationale televisie om hem heen, wat er op wijst dat hij er niet voor publiciteit en propaganda was. Een paar lijfwachten bleven op afstand om de interactie niet te verstoren. Arreaza begroette elk van hen in het buitencafé en wisselde vuistgroeten met iedereen uit praatte met hen als een buurman die ze gewend waren te zien en regelmatig ontmoeten.
Het is verre van een electoraal manoeuvre, want ze hebben al gestemd: “We zien Jorge en andere leden van de regering hier in deze buurt regelmatig”, zei Diego, een jongeman die daar zat en de minister van Buitenlandse Zaken vroeg om samen een selfie te maken.
“Als mensen horen over corruptie of wanbeleid in welke wijk dan ook, worden we geïnformeerd als we op bezoek komen en direct met hen omgaan, omdat we voor ons land moeten zorgen en we alleen de macht hebben gekregen van de mensen, om namens hen op te treden. Dit is de leer van commandant Hugo Chávez”, zei minister Arreaza.
Het bescheiden gedrag van deze ambtenaren die deel uitmaken van de bevolking (en van wie ze nooit afstand hebben genomen) is verrassend. Het geheim van Venezuela is het feit dat er aan de ene kant politici zijn zoals Juan Guaidó die de supermacht VS om een militaire interventie tegen zijn eigen volk vroeg. Aan de andere kant zijn er politici als president Nicolas Maduro en het grootste deel van zijn team die vinden dat ze deel uitmaken van het volk en dat de macht die ze genieten afkomstig is van de mensen die hen tegen elke vorm van schade beschermen. Wat de Venezolanen aan de kant van de oppositie ook mogen zeggen, ervaren of bekritiseren, het feit dat hun vertegenwoordiger een buitenlands leger heeft opgeroepen om in te grijpen en de aan de macht zijnde oppositieleiders op te leggen, wordt op zijn zachtst gezegd als hoogverraad beschouwd, en volledig tegen de wil van de meeste kiezers, ook tegen de wil van veel andere oppositiepartijen. Het lijkt erop dat de nostalgie van het kolonialisme nog steeds boven Venezuela zweeft. [……………….]
Subscribe to get access
Copyright © https://ejmagnier.com 2020
Aan mijn lezers: Ik kan geen vrije toegang meer tot mijn artikelen aanbieden. De nieuwsindustrie is onder grote druk komen te staan door het neoliberalisme en de COVID lockdown. Helaas rest mij geen andere keuze dan om individuele ondersteuning te vragen. Door je in te schrijven ondersteun je de onderzoeksjournalistiek die nodig is voor een goed begrip van wat er in het Midden-Oosten (en Venezuela) gebeurt. Hartelijke dank aan iedereen die hieraan bijdraagt. – Elijah J. Magnier
De Vertaling is van Francis J.