Bron:  John McEvoy FAIR, 10 maart 2021 
(met onderaan een redactionele toevoeging 
mbt de situatie in Nederland) ~~~ 

Alena Douhan, de speciale VN-rapporteur over de negatieve gevolgen van eenzijdige dwangmaatregelen voor het genot van mensenrechten, publiceerde op 12 februari haar voorlopige rapport over de gevolgen van de Amerikaanse en Europese sancties tegen Venezuela.

Het rapport legt bloot hoe een jarenlange campagne van economische oorlogsvoering de Venezolaanse economie heeft verstikt, waardoor het vermogen van de regering om basisdiensten te verlenen, zowel vóór als tijdens de Covid-19 pandemie, onmogelijk werd gemaakt.

“De inkomsten van de [Venezolaanse] regering zouden met 99% zijn gedaald, en het land leeft momenteel van 1% van zijn inkomsten van voor de sancties”, aldus Douhan, die “het vermogen van Venezuela om te reageren op de Covid-19 noodsituatie” belemmert.

Douhan drong daarom aan bij “de regeringen van het Verenigd Koninkrijk, Portugal en de Verenigde Staten en de overeenkomstige banken om de tegoeden van de Centrale Bank van Venezuela vrij te geven, zodat medicijnen, vaccins, voedsel, medische en andere apparatuur kunnen worden gekocht.”

De campagne om de Venezolaanse regering omver te werpen, voegde Douhan eraan toe, “schendt het beginsel van soevereine gelijkheid van staten en vormt een inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van Venezuela die ook zijn regionale betrekkingen beïnvloedt”.

Douhan’s rapport volgt op een rapport van het Center for Economic and Policy Research (CEPR) dat schatte dat sancties verantwoordelijk waren voor meer dan 40.000 doden in Venezuela in 2017-18 (FAIR.org, 6/14/19). Hoewel sancties niet de enige factor waren die economische ontberingen veroorzaakten, ontdekte CEPR dat ze “Venezuela’s economische crisis verergerden en het bijna onmogelijk maakten om de economie te stabiliseren, wat verder bijdroeg aan onnodige sterfgevallen. Al deze gevolgen troffen de armste en meest kwetsbare Venezolanen onevenredig hard.”

Net als de CEPR studie, is Douhan’s rapport categorisch genegeerd door de gevestigde media.

Door over de verwoestende impact van de sancties te zwijgen, leggen de media de verantwoordelijkheid voor de economische en humanitaire omstandigheden uitsluitend bij de Venezolaanse regering, en gebruiken zij de door de sancties veroorzaakte ellende om het toebrengen van nog meer ellende te rechtvaardigen.

Collective punishment

Amerikaanse en Europese functionarissen hebben al lang toegegeven dat het sanctieregime tegen Venezuela een collectieve straf opzettelijk is. In een toespraak tot de ministers van Buitenlandse Zaken van de G20 in mei 2018, kondigde de toenmalige Britse minister van Buitenlandse Zaken Boris Johnson aan: “Het gevoel dat ik krijg als ik met mijn tegenhangers praat, is dat ze geen alternatief zien voor economische druk – en dat is heel triest, want het nadeel van sancties is natuurlijk dat ze de bevolking kunnen treffen waarvan je niet wilt dat die eronder lijdt. Maar uiteindelijk moet het eerst erger worden voordat het beter wordt, en misschien moeten we Venezuela economisch strakker aanhalen.”

Op 22 maart 2019, schepte een hoge Amerikaanse regeringsfunctionaris op: “Het effect van de sancties [tegen Venezuela] is blijvend en cumulatief. Het is een beetje zoals in Star Wars wanneer Darth Vader iemands keel dichtknijpt, dat is wat we economisch doen met het regime.”

Een jaar later, toen het Covid-19 virus zich wereldwijd verspreidde, verheugde de procureur-generaal van de VS, William Barr dat de pandemie ” .. een goede timing was. De regering [Trump] kiest voor een soort “schop ze tegen de grond” aanpak, schijnbaar met de hoop dat door het opleggen van sancties en andere acties, de regering kan profiteren van het virus in Iran en Venezuela om een grotere publieke oppositie tegen de zittende regeringen aan te moedigen en misschien een regimeverandering.

“Hoewel sancties geen wapens voor fysieke oorlogsvoering lijken te zijn,” merkte de Lancet (3/18/20) op, “zijn ze net zo dodelijk, zo niet dodelijker. Het in gevaar brengen van de gezondheid van bevolkingen voor politieke doeleinden is niet alleen illegaal maar ook barbaars.”

Stilzwijgen van de media

Veel westerse journalisten lijken deze openlijke verklaringen van collectieve bestraffing van de Venezolaanse bevolking echter niet te hebben gezien – een misdaad tegen de menselijkheid volgens artikel 7 van het Statuut van het Internationaal Strafhof, volgens de voormalige VN-deskundige Alfred de Zayas.


Het vervolg, vanaf hoofdstuk “Media Silence”, betreft onderzoek naar de berichtgeving in Engelse en Amerikaanse (The Guardian, NYT, WaPo)
Voor de Nederlandse lezer is mogelijk interessanter wat de Nederlandse kranten er over schreven:

NIETS!

Dat is met name vreemd, omdat Stef Blok, Nederlands minister voor buitenlandse zaken (VVD), in november 2018 initiatiefnemer was van de zgn ‘Europese Magnitsky Wet,’ die in december 2019 is aangenomen, en hij vervolgens aangedrongen heeft om de naam te veranderen, om de in druk te vermijden dat deze wetswijziging alleen voor Europese sancties tegen Rusland gebruikt kan worden. (NB: lidstaten worden verplicht zulke illegale dwangmaatregelen tegen niet-Europese landen na te leven!)

De sancties die de EU op 12 februari afkondigde tegen enkele op 6 december 2020 gekozen parlementsleden en andere Venezolaanse beambten, op basis van deze wetswijziging, waren eveneens het initiatief van minister Stef Blok. Het leidde tot een crisis tussen de EU en Venezuela en is uitgemond in een wederzijds verbreken van diplomatieke betrekkingen en uitzetten van ambassadeurs.

Zondemeer een kwalijke betrokkenheid van een Nederlands Minister bij wetswijziging en decreten die zowel strijdig zijn met de (pseudo-)grondwet van de EU als met internationale verdragen (handvest van de VN en het verdrag van Rome).
Het waren niet de enige agressieve acties in minister Blok’s buitenlands beleid.

Omdat hij Nederland betrekt bij misdadig handelen tegen soevereine staten, en de Nederlandse media hier niet of misleidend over berichtten, hebben we het e.e.a. uitgezocht en gepubliceerd: