Nicaragua |
mei 2021
Bron: Rick Sterling
Globalresearch 21 mei 2021 ~~~

Het buitenlands beleid van de VS wordt in toenemende mate bevorderd door stichtingen die door miljardairs worden gefinancierd. Het neoliberale tijdperk heeft individuen met ongelooflijke rijkdom gecreëerd en door “filantropie” kunnen zij hun invloed aanwenden en zich tegelijkertijd goed voelen. Hoewel deze filantropen op sommige punten liberaal kunnen zijn, steunen zij over het algemeen het buitenlands beleid van de VS en de “vrije markt”. Omdat veel van deze superrijken hun rijkdom verkregen door investeringen en speculatie, houden de meesten niet van een planeconomie, gesocialiseerde diensten buiten de particuliere sector of meer overheidscontrole.

Deze mega-rijken, en de mensen die hun stichtingen leiden, zijn vaak nauw verbonden met het establishment van de Amerikaanse buitenlandse politiek. Subsidies worden gegeven aan projecten, campagnes en organisaties die op één lijn liggen met hun lange-termijn doelstellingen. Op deze directe manier worden zogenaamd onafhankelijke denktanks en NGO’s beïnvloed, zo niet gecontroleerd. Er schuilt veel waarheid in het oude gezegde: “Wie betaalt, bepaalt”.

Onafhankelijk Nicaragua

Nicaragua is een goed voorbeeld. Om historische en hedendaagse redenen staat Washington vijandig tegenover de Nicaraguaanse regering. Het Sandinistisch Front verjoeg de door de VS gesteunde dictator in 1979 en regeerde tot 1990. Na een decennium van door de VS gesteunde “Contra”-oorlog en economische sancties werden de Sandinisten uit hun ambt gestemd. Na 16 jaar neoliberale regeringen stemde het Nicaraguaanse volk in 2006 voor een terugkeer van de Sandinisten aan de macht. Sindsdien won het Sandinistisch Front (FSLN) de verkiezingen met meer steun in 2011 en opnieuw meer, 73%, in 2016.

Nicaragua heeft een kapitalistische economie, maar de regering biedt veel sociale diensten, waaronder gezondheidszorg en onderwijs, samen met community-based politiewerk en een indrukwekkende 90% zelfvoorziening op voedselgebied. Nicaragua voert een onafhankelijk buitenlands beleid dat soms op één lijn ligt met Cuba, Venezuela en andere onafhankelijke bewegingen in Latijns-Amerika.

Nicaragua heeft plannen gemaakt voor een trans-oceanisch kanaal. Omdat dit zou concurreren met het Panamakanaal en onafhankelijk zou zijn van sterke invloed van de V.S., keuren de Verenigde Staten dit niet goed. Door de financiële ineenstorting van de Chinese investeerder in het kanaal zijn de plannen opgeschort of zelfs geannuleerd. Ongeacht of het plan wordt uitgevoerd, het establishment van de Amerikaanse buitenlandse politiek en de daarmee verbonden media staan vijandig tegenover de Nicaraguaanse regering omdat zij het heeft aangedurfd dit project te plannen.

VS richt zich op Nicaragua

De Amerikaanse inmenging in Nicaragua is dun versluierd achter de door de VS gefinancierde “civil society”, een “nieuwe generatie van democratische leiders” en een “ecosysteem van onafhankelijke media”. In september 2016 vertelde een hoge USAID-functionaris aan de Commissie Buitenlandse Zaken van het Huis dat 2.200 jongeren een leiderschapstraining hadden gekregen.

De hypocrisie van de Amerikaanse overheid is ronduit verbijsterend. Stel je voor dat Nicaragua (of Rusland of een ander land) duizenden Amerikaanse activisten zou opleiden om “de democratie te bevorderen” in de VS.

In december 2018 heeft de VS de “Nicaragua Human Rights and Anticorruption Act” geratificeerd, die sancties oplegt en de VS verplicht om te voorkomen dat Nicaragua een lening, financiële of technische bijstand ontvangt van door de VS gedomineerde financiële instellingen.

In augustus 2020 berichtte journalist Ben Norton van de Grayzone over details van een nieuwe “task order” van de Amerikaanse AID, genaamd Responsive Assistance in Nicaragua (RAIN). Het document “schetst plannen voor een VS-regime-veranderingsplan tegen Nicaragua’s gekozen linkse regering”. Kortom, Washington is niet alleen vijandig maar probeert ook actief de Sandinistische regering te ondermijnen, te destabiliseren en te vervangen.

Het Buitenlands Beleid Establishment, Nicaragua en Elliott Abrams

Een belangrijke instelling van het buitenlands beleid is de Raad voor buitenlandse betrekkingen (CFR). De rol en het belang ervan worden geanalyseerd in het boek “Wall Street’s Thinktank”. De evenementen en publicaties van de CFR, waaronder het tijdschrift “Foreign Affairs”, geven een goed beeld van de belangrijkste prioriteiten en debatten op het gebied van het buitenlands beleid.

Vijandigheid jegens de regering van Nicaragua komt tot uiting in CFR-rapporten en -publicaties.

Een belangrijk voorbeeld is een artikel van Elliott Abrams. Abrams is al veertig jaar een belangrijke functionaris op het gebied van buitenlands beleid. Hij werd veroordeeld voor het liegen tegen het Congres en toch is hij Senior Fellow bij de Council on Foreign Relations (CFR). In september 2015 schreef hij een artikel gepubliceerd bij CFR met de titel “The Sandinistas Attack the Miskito Indians – Again”. Hij eindigt het artikel met een oproep aan milieu- of mensenrechtengroeperingen:

“De open vraag is of iemand – groepen die het milieu verdedigen, of die opkomen voor de rechten van de Indianen of de mensenrechten meer in het algemeen, of die strijden tegen Sandinistische onderdrukking – hen zal helpen.”

Schijnbaar in reactie op de suggestie van Elliott Abrams hebben verschillende grote stichtingen berichtgeving over Nicaragua gefinancierd waarin de nadruk wordt gelegd op conflicten en spanningen in de inheemse Miskitu-zone.

In maart 2017 beschreef een Guardian-artikel, gefinancierd door de Bill and Melinda Gates Foundation, “Lush Heartlands of Nicaragua’s Miskito people spark deadly land disputes”.

In het najaar van 2018 ontving het Oakland Institute een subsidie van $ 237.294 voor “Land Dispute Project – Nicaragua” van de Howard G Buffett Foundation. Dit jaar publiceerde Oakland Institute “Nicaragua’s Failed Revolution.” De ondertitel van het rapport is “The Indigenous Struggle for Saneamiento”, waarbij “saneamiento” de laatste stap is in het proces naar het herwinnen van inheemse rechten.

De financiering van deze rapporten was afkomstig van stichtingen waarvan de hoofdrolspelers banden hebben met het establishment van de buitenlandse politiek. Howard W. Buffett, de voormalige uitvoerend directeur van de Howard G. Buffett Foundation, is bijvoorbeeld lid van CFR. Melinda Gates, medevoorzitter van de Bill and Melinda Gates Foundation (BMGF), is schrijfster voor CFR-publicaties en spreker op CFR-evenementen.

We weten niet of zij beïnvloed zijn door de oproep van Elliott Abrams, maar de anti-Sandinistische boodschap is waarschijnlijk op de een of andere manier gehoord. Landgeschillen waarbij inheemse groepen betrokken zijn, zijn wijdverbreid in Amerika, ook in Noord-Amerika. Over bijna elk land zou onderzoek kunnen worden gedaan en verslag kunnen worden gedaan. Maar in plaats van onderzoek te doen naar en verslag uit te brengen over inheemse landconflicten in Colombia of Honduras of Brits Columbia, financierden de miljardairstichtingen verslagen over Nicaragua.

De inheemse Miskitu in Nicaragua zijn niet nieuw in conflicten. In de jaren ’80 manipuleerde de CIA hen om hun Contra-leger vooruit te helpen. Veel Nicaraguanen stierven als gevolg daarvan. Nu, 35 jaar later, proberen mensen als Elliott Abrams de Miskitu opnieuw te gebruiken. De Miskitu kunnen geldige problemen en klachten hebben. Maar zijn de voorstanders op zoek naar een oplossing of proberen ze het conflict te verergeren? Er is een groot verschil.

Economische oorlogsvoering en “Conflict Beef”

De Verenigde Staten maken steeds meer gebruik van sancties en economische oorlogsvoering om regeringen die als “tegenstanders” worden beschouwd te treffen. Sommige rechtse adviseurs op het gebied van buitenlands beleid zouden de economische schade aan Nicaragua willen vergroten. Sommigen zouden willen voorkomen dat de VS rundvlees uit Nicaragua importeert.

Veehouderij is een belangrijk deel van de economie in Nicaragua. Voorheen exporteerde Nicaragua veel rundvlees naar Venezuela. Maar door de extreme economische problemen, is de export afgenomen. Nicaragua heeft het gat helpen opvullen door grotere hoeveelheden rundvlees van hoge kwaliteit naar de VS te exporteren.

Op 21 oktober toonde PBS Newshour een 9 minuten durende video over “Conflict Beef”. In de documentaire werd gezegd dat de toename van de Nicaraguaanse export “hoge kosten met zich meebrengt voor inheemse gemeenschappen die van hun land worden verdreven om plaats te maken voor veeboerderijen”. Deze beschuldiging, en de suggestie dat Nicaraguaans rundvlees misschien niet zou moeten worden ingevoerd, was een kernboodschap van de video waarin journalistiek en activisme samenkwamen.

Uit later onderzoek, waaronder interviews met inheemse leiders uit het gebied, blijkt dat de reportage van PBS Newshour fundamenteel onjuist is. Journalist John Perry, gevestigd in Nicaragua, geeft details in het artikel Progressive Media Promoted a False Story of Conflict Beef from Nicaragua gepubliceerd door Fairness and Accuracy in Reporting. Een deel van het gerapporteerde geweld was verzonnen; een deel was overdreven. De beweringen van “genocide” zijn niet geloofwaardig.

De overdreven en onware beschuldigingen in het PBS rapport zijn gebaseerd op vier bronnen. Lottie Cunningham is een inheemse advocate die aan het hoofd staat van het Centrum voor Rechtvaardigheid en Mensenrechten aan de Atlantische Kust van Nicaragua (CEJUDHCAN). Haar organisatie ontvangt Amerikaanse AID en zij is bevriend met de Amerikaanse ambassadeur in Nicaragua. De Mensenrechtencommissie van de Verenigde Naties heeft perscommuniqués uitgegeven die uitsluitend op haar beschuldigingen zijn gebaseerd. Te oordelen naar dit “Conflict Beef” rapport, zijn haar beschuldigingen soms overdreven en soms onwaar.

Een andere bron voor dit rapport is Anuradha Mittal van het Oakland Institute. Het instituut ontving een subsidie van bijna een kwart miljoen dollar voor hun onderzoek naar het Nicaraguaanse “landconflict”.

Veel van hun informatie kwam uit het rapport van het Oakland Institute en de beweringen van Lottie Cunningham, een USAID-begunstigde en ontvanger van de Lush Spring Prize, gesponsord door Lush Cosmetics. Uit onlangs gepubliceerde interviews met talrijke gekozen inheemse leiders uit de autonome gebieden van Nicaragua blijkt dat Lottie Cunningham met scepsis, zo niet vijandigheid, wordt bekeken. De leiders zijn van mening dat haar organisatie, Centrum voor Gerechtigheid en Mensenrechten in het Atlantisch District van Nicaragua (CEJUDHCAN), niet de belangen van de inheemse gemeenschappen vertegenwoordigt en in feite geweld en publiciteit promoot voor persoonlijk gewin.

De hoofdjournalist was Nate Halverson voor REVEAL van het Center for Investigative Reporting (CIR). CIR is goed gefinancierd, met een budget rond de $10M, en grote subsidies van tientallen individuele stichtingen: Hearst ($625K), Soros ($325K), Gates ($247k), Ford ($250K), Pierre Omidyar ($900K), enz.

Een andere journalist, Camilo de Castro Belli, verscheen in de video. Hij is de zoon van schrijver en Sandinistencriticus Giacondo Belli en een “Midden-Amerika Fellow” aan het neoliberale Aspen Instituut. Het Aspen Instituut wordt gefinancierd met subsidies van de Rockefeller, Ford, Gates en andere Amerikaanse filantropische stichtingen.

De belangrijkste beweringen in het “Conflict Beef”-verhaal zijn onwaar. Het rundvlees voor de export is afkomstig van runderen die NIET afkomstig zijn uit de inheemse gebieden. De runderen worden individueel gemerkt en gereguleerd door het nationale IPSA (Instituut voor Landbouwbescherming en Gezondheid) dat op zijn beurt wordt gecontroleerd door het Ministerie van Landbouw van de VS. De Nicaraguanen zijn momenteel in gesprek met de Europese regelgevende instanties ter voorbereiding van de export naar Europa. Deze video, van een van de Nicaraguaanse rundvleesproducenten, geeft een indruk van het professionalisme.

Zelfs de inleiding van de PBS video is onwaar. Op sensationele wijze wordt beweerd dat een jong Miskitu-meisje in het gezicht werd geschoten door iemand die “een boodschap” wilde overbrengen aan de gemeenschap. Het meisje werd per ongeluk neergeschoten toen ze aan het spelen was met een andere jongere die het geweer van zijn vader had. Deze versie wordt bevestigd door de voorzitter van de plaatselijke inheemse gemeenschap, die de familie van het meisje kent. Het meisje heeft het incident overleefd, en de familie heeft steekpenningen aangenomen om het valse verhaal te kunnen verzinnen.

Een andere bewering dat “tientallen gewapende mannen een ander inheems dorp in het noordoosten van Nicaragua hebben aangevallen, waarbij vier mensen in de Mayangna-gemeenschap werden gedood” is vals. Een versie van ditzelfde verhaal werd tweemaal herhaald in het rapport van het Oakland Institute en door Lottie Cunningham (CEJUDHCAN) doorgestuurd naar de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties, die plichtsgetrouw een persbericht verspreidde. Dit ondanks het feit dat de beweringen al snel als vals waren ontmaskerd door de voorzitter van de inheemse Mayangna-gemeenschap. Maar de media sprongen snel op het verhaal, naar verluidt na twee telefoontjes van mensen en zonder verificatie.

Wanneer een regering het doelwit is van Washington, zoals de Sandinistische regering duidelijk is, lijkt de houding van de media te zijn “schuldig tot het tegendeel is bewezen”.

Dit verhaal over “conflictrundvlees” laat zien hoe grote stichtingen invloed uitoefenen op berichten die de doelstellingen van het buitenlands beleid van de VS ten aanzien van Nicaragua bevorderen: het belasteren en economisch straffen van degenen die te onafhankelijk zijn.

Rick Sterling is een journalist gevestigd in de SF Bay Area. Hij is te bereiken op rsterling1@gmail.com. Hij levert regelmatig bijdragen aan Global Research.

Topfoto: Credits Michal Shlapentokh-Rothman / Prezi