Colombia |
jun 2021
Bron:  Rainer Shea 
rainershea612.medium.com 26 jun1 2021  ~~~

Met de wereldschokkende daden van staatsgeweld die de afgelopen twee maanden door Israël en Colombia zijn uitgevoerd, hebben we een duidelijker beeld gekregen van hoe het eruit zal zien wanneer het “imperial boomerang” effect – waarbij het kwaad van een imperium in het buitenland zich manifesteert binnen de eigen grenzen van het imperium – de gebeurtenissen binnen de kern van het mondiale imperialisme, de VS en Navostaten, volledig gaat bepalen. In Israël heeft het Amerikaanse imperium een laboratorium voor necro-politiek gegeven, waar methoden van brute repressie zijn vernieuwd om de kolonistenstaat in stand te houden tegenover het niet aflatende Palestijnse verzet. Door velerlei militaire technologieen en trainingen te geven aan Colombia’s repressieve strijdkrachten, hebben de Israëli’s de bevindingen van hun laboratorium geëxporteerd naar een van Washington’s meest strategisch belangrijke neokoloniën, die zelf een antikoloniale opstand neerslaat.

Met de intensivering van de klassenstrijd in de VS te midden van een dertien jaar durende depressie, en te midden van een ongekende afname van de wereldmacht van Washington in de afgelopen twee decennia, heeft het Amerikaanse imperium tot nu toe op vele manieren de imperiale boemerang vervuld. Niet alleen heeft het de instrumenten van de CIA-propaganda geïmporteerd die de destabilisatie-inspanningen van de VS in het buitenland hebben bepaald, het heeft zijn particuliere huurlingenbedrijven gebruikt om te helpen bij binnenlandse repressie-inspanningen, en het heeft letterlijk zijn oorlogen naar huis gebracht door steeds grotere hoeveelheden legermateriaal van de Oorlog tegen het Terreur door te sluizen naar zijn politie-afdelingen, maar het heeft ook zijn binnenlandse repressieve staat “geIsraëliseerd” door Israëlische strijdkrachten Amerikaanse politie te laten opleiden. Dit heeft geleid tot een toename van het Amerikaanse politiegeweld als gevolg van een meer gemilitariseerde en schietgrage politie, een toename van door de overheid bevorderde desinformatie in de gehele Amerikaanse samenleving, en een daaruit voortvloeiende bevordering van raciale tegenstellingen te midden van een escalerende staatsterreur tegen gekoloniseerde volkeren binnen de grenzen van de VS.

Als dit is hoe slecht de imperiale boemerang het tot nu toe heeft gemaakt, stel je dan eens voor hoe het land er uit zal zien wanneer de rest van de brutaliteit van de mondiale imperialistische projecten van Washington in onze gemeenschappen wordt binnengebracht. Om een idee te krijgen van wat ik bedoel, denk aan de donkerste hoofdstukken in Washingtons geschiedenis van export van dood en verderf, het soort misdaden waar Amerikanen liever niet eens over willen horen. De moedwillige moorden van Washington op burgers tijdens de oorlog in Vietnam zijn daar een voorbeeld van, dat door de columnist K. Nazari van toepassing wordt verklaard op de huidige situatie in Colombia:

In het jaar 1999 presenteerde de Colombiaanse regering een nieuwe strategie in samenwerking met de VS om “vrede en welvaart voor het land” te garanderen. Dit plan loopt vandaag de dag nog steeds. Het programma heeft de naam “Plan Colombia”. Het zou officieel bedoeld zijn om de drugshandel te bestrijden, maar in feite was het gericht op het bestrijden van opstanden, met name de FARC-EP. Tijdens het ontstaan van Plan Colombia was de guerilla zo overweldigend sterk dat het Colombiaanse leger niet eens in staat was grote steden te verdedigen tegen de FARC-guerilla. De rebellen namen het ene dorp na het andere in handen en de dreiging dat de FARC de ene stad na de andere in handen zou krijgen was reëel. Het Colombiaanse leger had dringend geld en expertise nodig. Gelukkig voor hen hebben de VS geen moraal en aarzelen ze niet als het op communistenbestrijding aankomt. Ze sluiten zich aan bij iedereen, zelfs bij een de facto narcostaat.

De parallellen tussen de genocide van het Amerikaanse leger tegen de Vietnamezen en de oorlog van de door de VS gesteunde Colombiaanse narcostaat tegen politieke ongewenste personen zijn duidelijk. Een Colombiaanse rechtbank omschreef wat deze staat deed als een “politieke genocide”, waarbij van 1984 tot 2002 alleen al 6000 mensen werden gedood omdat ze zich aansloten bij de communistische beweging van Colombia. Door middel van moord, marteling, gedwongen verplaatsing en andere schendingen van de mensenrechten schiep het regime – passend genoeg met de hulp van enkele van Israëls meest gedecoreerde spionnen – een precedent voor de soortgelijke wreedheden die nu in het land worden begaan. Een precedent dat relevant is gebleven voor de fascistische politieke cultuur van Colombia, te midden van de vuile oorlog tegen de communistische guerrilla’s die het land sinds het begin van het Plan Colombia voert.

De willekeurige arrestaties, buitengerechtelijke executies van protestleiders, martelingen, seksueel misbruik van gevangenen, verminkingen, verdwijningen, moordpartijen op demonstranten, het gebruik van helikopters om ongewapende burgers op klaarlichte dag neer te schieten, moordaanslagen op journalisten en premiebetalingen aan protestmedici die de Colombiaanse regering de afgelopen twee maanden in samenwerking met de paramilitairen van het land heeft uitgevoerd, worden allemaal gerationaliseerd als zijnde van essentieel belang voor een breed opgezette “terrorismebestrijdings”-inspanning. Een inspanning die erop gericht is alle facetten van de oppositie tegen het regeringsfanatisme van de vrije markt, of het nu gaat om mensenrechtenorganisaties, arbeidersorganisaties of inheemse bevrijdingsstrijders, te bestempelen als onderdeel van een allesomvattende samenzwering die wordt gepleegd door narco-criminelen en buitenlandse regeringen. “Castro-Chavismo” is hoe deze vermeende buitenlandse subversieve dreiging vaak wordt omschreven.

Door iedereen die de agenda van het regime betwist te behandelen als onderdeel van een terroristisch complot, kan het regime beweren dat het geen echte oorlogsmisdaden begaat met het inzetten van zoveel geweld, net zoals Israël ten onrechte beweert dat zijn frequente bombardementen op kinderen en andere niet-strijders in Gaza geen echte oorlogsmisdaden zijn omdat deze individuen zogenaamd “menselijke schilden” zijn voor Hamas. De taal van het Israëlische leger en zionistische propagandisten, die consequent alle facetten van de Palestijnse samenleving en Palestina’s diverse verzetsbeweging bestempelen als “de Hamas”, is een ander aspect van Israël’s methoden om vrijheid te verpletteren dat is geëxporteerd naar het land dat Hugo Chávez beschreef als “het Israël van Latijns-Amerika”.

In Colombia heeft deze zionistische techniek om alle oppositie zonder meer als “terrorisme” te bestempelen, zowel in de militaire doctrine als in de retoriek, de vorm aangenomen van Uribismo, de ideologie die kan worden toegeschreven aan Colombia’s nog steeds invloedrijke ex-president Álvaro Uribe Velez. Tijdens deze protesten heeft Uribismo’s doel om het verzet tegen het neoliberalisme koste wat kost uit te roeien zich gemanifesteerd in Uribe’s theorie van de “###verdwenen moleculaire revolutie,” een ingewikkeld en verwarrend raamwerk dat, voor zover ik kan nagaan, stelt dat een hypothetische socialistische revolutie op moleculair niveau vernietigd moet worden. Deze grondige onderdrukkingscampagne roept natuurlijk op tot de stigmatisering en gewelddadige ontmanteling van elke groepering die op enigerlei wijze het Colombiaanse neokolonialisme en koloniale kapitalisme uitdaagt.

De “opgebroken moleculaire revolutie” wordt binnen de politie, het leger en de paramilitairen verspreid door Alexis López Tapia, de zelfbenoemde neonazi die de Colombiaanse ordehandhavers het intellectuele kader aanreikt om de protesten te begrijpen en te proberen de staking te breken. Zoals een Colombiaanse radiojournalist heeft geschreven, zijn de gevolgen van de leugens van Uribe en Tapia werkelijk nazistisch, waarbij deze extreem-rechtse samenzweringstheorieën dienen om een dictatoriale orde te rechtvaardigen onder het mom van Colombia’s “liberale democratie”:

“Verzet u tegen de Moleculaire Revolutie: maak normaliteit, onmogelijk schaal en kop”, schreef [Uribe] op 3 mei op Twitter, als een boodschap in de vorm van een geheime code. Het land begon onmiddellijk te proberen het cryptische concept te ontcijferen. “Wil je het hebben over moleculaire revolutie of wil je het hebben over nationaal socialisme?” vraag ik uitdagend aan de promotor van het concept op dit moment in Colombia, de Chileen Alexis López, in een interview met een Colombiaans radiostation. López, die in 2000 in Chili als neonazi werd bestempeld, is een extreem-rechtse entomoloog die niet over Pinochet spreekt als een dictator, maar als de man die verhinderde “dat wij in een totalitaire staat met een socialistisch karakter terechtkwamen”. Auteur van artikelen als “Hoeveel Sovjets zijn er in Chili?” Of “Studenten of gewelddadigen: zijn ze niet hetzelfde?” Het is geen stem die serieus genomen wordt in het zuiden van het continent.

Is dit niet allemaal een afspiegeling van de beweringen van Amerikaans rechts die we het afgelopen jaar hebben gezien over de Black Lives Matter protesten die het product zijn van “externe opruiers”, of over Antifa die in het geheim een soort samenhangende organisatie is die wordt geleid door “globalisten” zoals George Soros? Deze demonisering van een #organische beweging tegen racistisch politiegeweld als een gefabriceerde poging tot #ondermijning door kwaadaardige en machtige krachten is een voorbode van het moment waarop de volledige brutaliteit van het Zionisme en Uribismo binnen de grenzen van de VS zal worden gebracht. De heersende klasse in de VS is al bezig haar interne repressieve krachten voor te bereiden, niet alleen op meer politiegeweld, maar ook op rechtse paramilitaire moordpartijen en militaire invasies in grote steden van de VS. Wanneer deze staatsterreurcampagne op ons afkomt, zal ze worden gerationaliseerd met een veramerikaniseerde versie van “#verdreven moleculaire revolutie”.

Als je mijn werk waardeert, hoop ik dat je een eenmalige of regelmatige donateur wordt van mijn Patreon account. Net als de meesten van ons, voel ik de economische druk van het late kapitalisme, en ik heb geld nodig om te blijven vechten voor een nieuw systeem dat werkt voor ons allemaal. Ga hier naar mijn Patreon: