cuba,Venezuela |
jul 2021
Door Donald Monaco 
globalresearch 27 jul 2021 ~~~

Op 22 juli 2021 heeft het Biden-regime straffe economische sancties opgelegd aan Cubaanse regeringsfunctionarissen die de sancties uit het Trump-tijdperk uitbreiden, die gericht waren op de toerisme- en energie-industrie en het stopzetten van geldtransfers die naar het belegerde eiland worden gestuurd.

Tekorten aan voedsel, medicijnen en elektriciteit als gevolg van het Amerikaanse embargo hebben geleid tot straatprotesten die op de sociale media worden aangemoedigd in wat ironisch genoeg de “Baai van Tweets” wordt genoemd. Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, de National Endowment for Democracy (NED), het Amerikaanse agentschap voor internationale ontwikkeling (USAID) en het Amerikaanse agentschap voor wereldwijde media hebben subsidies verstrekt aan Cubaanse hiphopartiesten, muzikanten, bloggers en journalisten om de ontevredenheid onder het Cubaanse volk te verspreiden. De NED en USAID zijn organisaties die door de CIA worden gebruikt om staatsgrepen over de hele wereld te financieren. De VS geven momenteel 48 miljoen dollar per jaar uit om een regimeverandering in Cuba te financieren.

Cuba zal nooit vergeven worden dat het de eigendommen van Amerikaanse banken en bedrijven heeft genationaliseerd in de nasleep van een revolutie die de door de VS gesteunde dictatuur van Fulgencio Batista in 1959 omverwierp. De regering Eisenhower legde Cuba een handelsembargo op als reactie op Cuba’s nationalisatie van olieraffinaderijen die eigendom waren van Amerikaanse bedrijven en weigerden ruwe olie uit de Sovjet-Unie te raffineren in 1960. Eisenhower had de verkoop van olie aan Cuba verboden, waardoor het land zich tot de Sovjet-Unie moest wenden om in zijn energiebehoeften te voorzien. President Kennedy breidde het handelsembargo in 1962 uit tot alle in Cuba geproduceerde producten. De gebroeders Kennedy, John en procureur-generaal Robert, waren ook verantwoordelijk voor het goedkeuren van de Varkensbaai-invasie in 1961 en de CIA-operatie Mongoose in 1962, om de Cubaanse revolutie te ondermijnen.

Het zestig jaar durende economische embargo heeft de kleine eilandnatie volgens een agentschap van de Verenigde Naties naar schatting 130 miljard dollar gekost. De Cubaanse regering raamt de kosten op 1,1 triljoen dollar.

De Amerikaanse regering legt draconische economische sancties op aan verschillende landen over de hele wereld, ogenschijnlijk om terrorisme en schendingen van de mensenrechten tegen te gaan. Dat dit beleid wordt uitgevoerd door de meest gewelddadige, terroristische en wetteloze regering van de planeet is een ironie die de slachtoffers van het imperium niet ontgaat.

Vanaf juni 2021 handhaaft het Amerikaanse ministerie van Financiën sancties tegen drieëntwintig landen. De belangrijkste daarvan zijn Iran, Noord-Korea, Syrië, Venezuela, Rusland, China en het eerder genoemde Cuba. Wat hebben deze landen gemeen? Zij wensen economische en politieke soevereiniteit uit te oefenen in een wereld die gedomineerd wordt door de Amerikaanse hegemon.

Hoewel economische sancties goedaardig lijken, doden zij honderdduizenden mensen even doeltreffend als kruisraketten. En net als kruisraketten zijn zij een oorlogswapen, met als enig verschil dat de slachtoffers van economische sancties een langzame dood sterven. En een stille.

Een rapport van Mark Weisbrot en Jeffrey Sachs, gepubliceerd door het Center for Economic and Policy Research, documenteert de gruwelijke dood van 40.000 burgers die door de Amerikaanse sancties in Venezuela zijn gedood. De auteurs concluderen terecht dat economische sancties een vorm van collectieve bestraffing zijn die verboden is volgens de Conventies van Den Haag en Genève, het internationaal recht en de Amerikaanse wetgeving.

Weisbrot en Sachs merken op dat Venezuela deviezen verdient met de verkoop van olie. De inkomsten worden gebruikt voor de aankoop van voedsel, medicijnen, medische apparatuur, reserve-onderdelen en apparatuur die nodig is voor het onderhoud van water-, elektriciteits- en transportsystemen. Door de verkoop van olie op de Amerikaanse en de wereldmarkt te beperken, miljarden dollars aan activa te bevriezen en de toegang tot de Amerikaanse financiële markten te verbieden, heeft de Amerikaanse regering in feite belangrijke bronnen van inkomsten van Venezuela afgesneden, waardoor een economische crisis in het verarmde land is ontstaan.

Het resultaat is economische ontbering, ziekte, dood, massale migratie en sociale onrust in een land dat lijdt aan hyperinflatie en depressie. Economische oorlogsvoering breidt politieke oorlogsvoering uit. De regering van de VS organiseerde couppogingen in 2002 tegen Hugo Chavez en in 2018 tegen Nicolas Maduro. Beide mislukten. De Bolivariaanse revolutie houdt stand, maar tegen een verschrikkelijke prijs in de vorm van verlies van levens.

Het verergeren van menselijk lijden is een berekend doel van het Amerikaanse beleid om sociale instabiliteit en regimewisselingen te bewerkstelligen.

Het meest afschuwelijke voorbeeld is Irak. Een studie van Thomas Nagy onthult hoe de Verenigde Staten de sancties van de V.N. gebruikten om opzettelijk de toevoer van schoon water in Irak te vernietigen tijdens de Golfoorlog van 1991. Nagy ontdekte documenten van de Defense Intelligence Agency waarin werd berekend hoeveel Irakezen zouden sterven aan door water overgebrachte ziekten als gevolg van het verbod op de invoer van chloor tijdens het sanctieregime. De DIA-documenten berekenen de waarschijnlijkheid van cholera-, hepatitis- en tyfusepidemieën die het gevolg zouden zijn van het verbod op de invoer van chloor dat nodig is om water te zuiveren.

De sancties van de V.N. werden gehandhaafd nadat de Verenigde Staten doelbewust Irak’s waterzuiveringsinstallaties, ziekenhuizen, gezondheidscentra, scholen, textielfabrieken, autofabrieken, chemische, petrochemische, landbouw-, transport-, communicatie- en industriële faciliteiten hadden gebombardeerd. Irak werd letterlijk gebombardeerd tot een pre-industrieel tijdperk, zoals nauwgezet is gedocumenteerd door de voormalige Amerikaanse procureur-generaal Ramsey Clark. De architecten van de Golfoorlog en het sanctieregime van de V.N. zijn schuldig aan oorlogsmisdaden, misdaden tegen de vrede, misdaden tegen de menselijkheid en schendingen van het Handvest van de V.N. De regimes van George H.W. Bush en Bill Clinton stelden menselijke barbarij centraal in het beleid van de VS, terwijl ze de democratie en de mensenrechten ophemelden.

De sancties waren gericht tegen Iraakse kinderen, die stierven in een tempo van 5000 per maand. Gedurende de 13 jaar dat het sanctieregime duurde, verloren meer dan 1,5 miljoen Irakezen het leven, waaronder 500.000 kinderen. De aan Irak opgelegde economische sancties waren even wreed en monsterlijk als genocidaal.

Iran is een ander land dat het doelwit is van Amerikaanse sancties. Het Trump-regime heeft Iran opnieuw economische sancties opgelegd na het verlaten van de nucleaire overeenkomst van het Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA) in 2018.

Uit een rapport van de Wereldbank blijkt dat het Iraanse bbp versneld is gekrompen van 4,7% in 2018/19 tot 8,2% in 2019/20. De olie- en gaswaarde daalde met 37% omdat de productie daalde tot 2 miljoen vaten per dag, een dieptepunt in drie decennia. Naast de olie- en gassector van de economie waren de sancties van Trump gericht tegen de bouw, basismetalen en de petrochemische industrie. De gasprijzen zijn verdubbeld en de inflatie is de pan uit gerezen: de prijzen van levensmiddelen, huisvesting en consumentendiensten zijn met 34,8% gestegen. Net als in Venezuela zijn er in Iran tekorten aan voedsel en medicijnen. De Iraanse regering heeft nu een tekort door de daling van de olie-inkomsten als gevolg van de sancties, die de lagere gasprijzen op de wereldmarkt nog hebben versterkt.

Wat de taal van de statistieken verhult, is de dagelijkse ontbering en het lijden van een volk dat leeft in landen die door de Verenigde Staten worden aangevallen. In een rapport van Human Rights Watch wordt gedocumenteerd hoe de secundaire sancties van de VS tegen elke “niet-Amerikaanse entiteit” die financiële of commerciële transacties met Iran verricht, zo’n grote invloed op de gezondheidszorg hebben gehad, dat het “recht op gezondheid” van het Iraanse volk in gevaar komt. Als gevolg van de sancties kan Iran geen essentiële geneesmiddelen en medische apparatuur krijgen die nodig zijn voor de behandeling van ernstig zieke patiënten.

Net als in het geval van Cuba, Irak en Venezuela zijn de economische sancties in Iran een strafmaatregel en een collectieve bestraffing van een volk, opgelegd als onderdeel van een strategie van regimeverandering die door de regering van de VS wordt omarmd.

De Verenigde Staten zijn van alle landen ter wereld de meest opvallende schender van de mensenrechten, sponsor van terrorisme en pleger van oorlog. Economische sancties/embargo’s zijn slechts één instrument in het arsenaal van het imperialisme. Als er één land moet worden gesanctioneerd vanwege zijn wetteloze gedrag, dan zijn het de Verenigde Staten wel.

Op 18 maart 2021 nam de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Anthony Blinken deel aan een confronterende ontmoeting met vertegenwoordigers van het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken. Tijdens de bijeenkomst verklaarde hij dat acties van de Chinese regering “een bedreiging vormen voor de op regels gebaseerde orde die de stabiliteit in de wereld handhaaft.” Blinken zei dat de Verenigde Staten “de op regels gebaseerde internationale orde willen versterken”. De arrogantie van deze uitspraken is adembenemend.

Voor functionarissen als Blinken staat het buiten kijf dat de Verenigde Staten de regels maken in een wereldorde die wordt gedomineerd door het Amerikaanse imperium, ondanks de opmerking van de Chinese minister van Buitenlandse Zaken dat “de VS niet de wereld vertegenwoordigen, maar alleen de regering van de Verenigde Staten.”

Op 17 maart 2021 kondigde Blinken Amerikaanse sancties aan tegen Chinese functionarissen wegens vermeende schendingen van de mensenrechten bij hun behandeling van “pro-democratische” demonstranten in Hong Kong. Het centrale karakter van het Amerikaanse financiële systeem en het gebruik van de dollar als ‘s werelds reservevaluta stelt de Verenigde Staten in staat sancties in te stellen tegen elk land ter wereld om hun imperialistische agenda te bevorderen. De Verenigde Staten steunen alleen “pro-democratische” activisten in Hong Kong, Venezuela, Cuba en elders als zij als pionnen kunnen worden gebruikt in een schaakspel waarbij schaakmat betekent dat het regime in het doelland wordt veranderd.

Het saboteren van economieën, het plegen van staatsgrepen, het vervalsen van verkiezingen, het aanzetten tot volksopstanden, het aanmoedigen van etnische twisten, het financieren van doodseskaders, het bevorderen van separatistische en proxy-oorlogen, het vermoorden van leiders, het bombarderen en binnenvallen van landen zijn de methoden waarmee het Amerikaanse imperium in stand wordt gehouden.

Sancties zijn een vorm van economische oorlogsvoering. De misdadigheid van economische sancties vloeit voort uit hun dodelijke en afschuwelijke gevolgen. Economische oorlogsvoering moet ontmaskerd worden voor wat het werkelijk is: een verraderlijke vertoning van staatsgeweld en terreur.

Donald Monaco is een politiek analist die in Brooklyn, New York woont. Hij behaalde zijn Master’s Degree in Onderwijs aan de State University of New York in Buffalo in 1979 en werd geradicaliseerd door de oorlog in Vietnam. Hij schrijft vanuit een anti-imperialistisch, anti-kapitalistisch perspectief. Zijn recente boek is getiteld The Politics of Terrorism en is verkrijgbaar bij amazon.com

Topfoto:: File Photo