Nicaragua |
jan 2022
Bron: Ben Gutman
COHA 20 januari 2022 ~~~

In een gedurfd en consequent besluit met verstrekkende geopolitieke gevolgen heeft Nicaragua het “één-China-beginsel” erkend en voor het eerst sinds het begin van de neoliberale periode in 1990 de diplomatieke betrekkingen met de Volksrepubliek China (VRC) hervat.[1]

Dit werd bekendgemaakt op 9 december 2021, kort na een bijeenkomst van het China-CELAC-forum, waarop de 32 Latijns-Amerikaanse lidstaten van de CELAC[2] overeenkwamen een gezamenlijk actieplan voor samenwerking tussen China en de CELAC aan te nemen. De versterking van de Chinese banden met partners op het westelijk halfrond in een forum zonder Amerikaanse aanwezigheid komt als een rode vlag voor de Amerikaanse hegemonie en controle over de eigen “achtertuin”, die sinds de Monroe Doctrine van 1823 stevig is afgeschermd van andere “externe” wereldspelers die invloed in de regio willen uitoefenen. In tegenstelling tot de afgelopen twee eeuwen van VS-imperialisme biedt China echter een aanpak die de rechtsstaat en de nationale soevereiniteit respecteert.

De vervanging van Taiwanese investeringen door het duurzame sociaaleconomische ontwikkelingsmodel van het “Belt and Road Initiative” van de VRC in Nicaragua, afgelopen 16 januari, is bijzonder bedreigend voor de regionale economische overheersing door de VS. In 2014 ging Nicaragua een partnerschap aan met een Chinees bedrijf om de aanleg te initiëren van een tweede scheepvaartroute die de Atlantische en de Stille Oceaan met elkaar verbindt, naast het huidige door de VS gedomineerde Panamakanaal. [3] De anti-Sandinistische oppositiepartij Unamos (voorheen bekend als de Sandinistische Renovatiebeweging of MRS), waarvan de leiders regelmatig de Amerikaanse ambassade ontmoetten en van informatie voorzagen, hielp bij het organiseren van een door NED geëngineerde pseudo-beweging in oppositie tegen het project, die uiteindelijk tot stilstand kwam tijdens het politieke geweld van 2018.[4] De mogelijke doorstart van het Nicaraguaanse kanaalproject zou een scharnierpunt kunnen blijken te zijn in de Nieuwe Koude Oorlog van de VS en de kwakkelende poging om de enige supermacht ter wereld te blijven.

Nicaragua verlaat de OAS, de feitelijke diplomatieke afdeling van de VS op het Amerikaanse continent

Op 19 november, na de herverkiezing van president Daniel Ortega, kondigde de Nicaraguaanse regering aan zich terug te trekken uit de door de VS gedomineerde Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS), zich aansluitend bij Venezuela en Cuba in wat de voormalige Boliviaanse president Evo Morales “een daad van waardigheid” noemde. “In een officiële brief aan de secretaris-generaal van de OAS, Luis Almagro, herhaalde de minister van Buitenlandse Zaken van Nicaragua, Denis Moncada, zijn eerdere veroordeling van de OAS als een “instrument van inmenging en interventie” met de “missie om , met haar interventionisme tegen de landen van Latijns-Amerika en het Caribisch gebied, de hegemonie van de Verenigde Staten te mogelijk te maken.”.”

Zoals gerapporteerd door John Perry voor COHA, produceerde de OAS een 16 pagina’s tellend rapport binnen 48 uur na de vermeende “onwettige verkiezingen” dat geen bewijs bevatte van fraude op de verkiezingsdag. In lijn met de perverse en belachelijke bewering van het Witte Huis om het “onvervreemdbare recht op democratische zelfbeschikking van het Nicaraguaanse volk” te steunen, kwam Almagro’s valse verhaal over fraude rechtstreeks uit het draaiboek van de VS/OAS dat gebruikt werd tijdens hun facilitering van de staatsgreep van 2019 tegen de MAS partij van Morales in Bolivia. [7] Geconstrueerd door de VS als een anti-socialistische alliantie van rechtse regimes aan het begin van de Eerste Koude Oorlog, weerspiegelt de OAS en haar delegitimisering van de Nicaraguaanse verkiezingen van 2021 de continuïteit van haar rol als “Ministerie van Koloniën” van de Verenigde Staten, zoals het werd genoemd door Fidel Castro.[8]

Nicaragua’s terugtrekking uit de OAS en het herstel van de betrekkingen met de Volksrepubliek China zijn moedige beslissingen die de Nicaraguaanse soevereiniteit verbuigen en aan ontwikkelingslanden duidelijk maken dat een weg van verzet tegen westerse dwang leidt tot onafhankelijkheid, inclusieve ontwikkeling en veelbelovende nieuwe kansen. De nederlaag van een drie jaar durende Amerikaanse operatie van regimeverandering, die culmineerde in de inauguratie van de Nicaraguaanse president Daniel Ortega op 10 januari 2022, heeft de offers van het Nicaraguaanse volk vertaald in een concreet plan om de egalitaire beginselen van de Sandinistische Revolutie te bevorderen.

Tegen een gemilitariseerd en neoliberaal model voor Midden-Amerika

Met de steun van de snelst groeiende economie ter wereld met een bevolking van 1,4 miljard, naast een reeks andere regeringen en solidariteitsbewegingen, heeft Nicaragua de mogelijkheid verdiend om een agressievere aanval te leiden tegen het door Washington voorgestelde gemilitariseerde veiligheids- en neoliberale ontwikkelingsmodel voor Centraal Amerika.[9] Een dergelijk model, dat erop gericht is om bedrijven te verrijken door middel van particuliere investeringen en bezuinigingen ten koste van de armen en de arbeidersklasse, blijft de antithese van de Chinese en Sandinistische revoluties. Tijdens zijn inauguratietoespraak lichtte President Ortega dit kernpunt toe door te verklaren dat “de Chinese revolutie en de Sandinistische revolutie [hetzelfde] compas hebben, hetzelfde pad, dezelfde bestemming, namelijk een einde maken aan de armoede”.

Omdat het proces van armoedebestrijding indruist tegen de uitbuitingsdoelen van de westerse imperialisten, hebben de VS en de EU gecoördineerde unilaterale dwangmaatregelen genomen tegen Nicaraguaanse functionarissen op de dag van de inhuldiging van president Ortega.[10] De strategie van meedogenloze hybride oorlogsvoering die gebruikt wordt om “vijandelijke staten” als Nicaragua te isoleren en te straffen, heeft echter iets van haar effect verloren. “De unipolaire wereld is voorbij. Het is een multipolaire wereld”, zei Margaret Kimberley van de Black Alliance for Peace bij de inhuldiging. De nederlaag van het Nicaraguaanse volk tegen de pogingen van de VS om het regime de afgelopen drie jaar te veranderen, is een opmerkelijke prestatie die heeft bijgedragen tot de paradigmaverschuiving naar een multipolaire wereld. Het is echter belangrijk om de onvermijdelijke offers te erkennen die verzet met zich meebrengt, om imperiale destabilisatiestrategieën te ontleden, en om na te denken over het gefabriceerde beleid dat ons gebracht heeft waar we nu zijn.

Terugblik op de couppoging van 2018 en het door de media ondersteunde verhaal van de VS

In het onderzoek van de in Nicaragua gevestigde journalist Ben Norton, getiteld “How USAID Created Nicaragua’s Anti-Sandinista Media Apparatus, Now under Money Laundering Investigation,” presenteert Norton gedocumenteerd bewijs dat de Violeta Barrios de Chamorro Foundation tussen 2014 en 2021 meer dan $7 miljoen ontving van de $10 miljoen die naar Nicaraguaanse oppositiemedia werd gesluisd vanuit de soft-power arm van de VS, de US Agency for International Development’s (USAID). [11] Het grootste deel van deze financiering werd verdeeld onder ongeveer 25 publicaties, waaronder die van de Chamorro Foundation, die op grote schaal worden geciteerd door de internationale pers en door Amerikaanse elitaire denktanks zoals de Open Society Foundation, die El Nuevo Diario, Confidencial, en La Prensa (allemaal eigendom van Chamorro) karakteriseerde als “de belangrijkste online nieuwsleveranciers” in Nicaragua. [12] Zoals Norton rapporteerde, leidde de buitenlandse financiering en cultivering van deze oppositie- en mediagroepen tot arrestaties onder Nicaragua’s wet 1055, die vervolgens door de media werd afgeschilderd als een autoritair optreden tegen oppositieleiders.

Veel internationale media zoals de BBC framen “Nicaragua’s crisis” in 2018 als “onverwacht” en een resultaat van basisbewegingen die vreedzaam protesteren tegen een corrupte dictatuur.[13] Dit valse verhaal werd ontmaskerd door John Perry in een rapport voor The Grayzone getiteld “A Response to Misinformation on Nicaragua: It Was a Coup, Not a ‘Massacre.‘” Ten eerste wijst Perry erop dat zelfs anti-Ortega mainstream academici hebben toegegeven dat Amerikaanse instellingen zoals de USAID en NED “de basis legden voor opstand”, waarmee het verhaal dat de protesten organisch en toevallig waren, ontkracht wordt. [Ten tweede maakt Perry duidelijk dat in een poging om het gevestigde verhaal van de “vreedzame demonstranten” te vergemakkelijken door het geweld van de coupplegers goed te praten, academici en de media zich bezig hielden met het systematisch weglaten van ongemakkelijke feiten, waaronder de moord op 22 politieagenten en de marteling van Sandinistische burgers. Het in Nicaragua gevestigde anti-imperialistische collectief Tortilla con Sal publiceerde een diepgaande analyse van deze kwade opzet, van de onafhankelijke onderzoeker Enrique Hendrix, alsmede aanvullend bewijsmateriaal dat de beweringen van martelingen tegen Sandinisten ondersteunt.

Net als de media en door miljardairs gefinancierde stichtingen, heeft een Nicaraguaanse mensenrechtenindustrie, die nauw verbonden is met en gefinancierd wordt door regeringen van de VS en Europa, propaganda verspreid, inclusief het niet in de juiste context plaatsen van sterfgevallen en onjuiste cijfers over het aantal doden, alsof die zich voordeden als onuitgelokte onderdrukking door de regering, om de doelstellingen van de VS inzake regimeverandering steunen. [15] In het artikel “The Rise and Fall of Nicaragua’s ‘Human Rights’ organizations”, gepubliceerd in NicaNotes van de Alliance for Global Justice, vertelt John Perry hoe drie uitgesproken anti-Sandinistische mensenrechtengroeperingen een onevenredige invloed uitoefenden op de verhalen die werden gepresenteerd in internationale organen als Amnesty International en de VN Commissie voor Mensenrechten (UNCHR). Opgenomen in het UNCHR-rapport van 2018 over Nicaragua waren o.a.gedetailleerde verwijzingen naar de Nicaraguaanse Associatie voor Mensenrechten (ANPDH), die werd opgericht door de Reagan-regering om Contra-wreedheden wit te wassen en in 2018 $ 88.000 ontving van de NED en $ 348.000 van andere Amerikaanse bronnen.

In juni van 2019 nam de Nicaraguaanse regering, als onderdeel van een nationale dialoog met de oppositie, maar tot ontsteltenis van veel Sandinistas wier familieleden tijdens de couppoging werden vermoord, een Amnestiewet aan waarbij gratie werd verleend en het strafblad werd uitgewist van degenen die betrokken waren bij gewelddadige en verraderlijke daden. [16] Deze clementie kwam zelfs nadat de oppositie weigerde de Verenigde Staten te vragen een einde te maken aan illegale eenzijdige dwangmaatregelen verpakt als de 2018 NICA Act (aangenomen in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden met nul oppositie dwz met een stemverhouding van 435-0), waar oppositieactivisten zelf in 2015 om hadden gevraagd.[17] Tijdens de berichtgeving over het vredes- en verzoeningsproces en in een voortzetting van de informatieoorlogscampagne van 2018, kozen mediakanalen zoals Reuters voor een nogal eenzijdige benadering door de nadruk te leggen op de “bescherming van de politie en anderen die deelnamen aan een gewelddadige onderdrukking van anti-regeringsdemonstranten”, maar verzuimden de gewelddaden te vermelden die door deze zogenaamde anti-regeringsdemonstranten tegen de politie werden gepleegd.[18]

Amerikaanse hybride oorlogsvoering opnieuw tijdens de Nicaraguaanse presidentsverkiezing van 2021

In de maanden voorafgaand aan de verkiezingen van 7 november hebben de regering van de VS en het bijbehorende ecosysteem van volgzame media, sociale media en havikistische denktanks hun pijlen gericht op Nicaragua in een poging om het land verder te isoleren met als uiteindelijk doel een verandering van regime met een meer neoliberaal leiderschap dat zich naar internationale bedrijven vriendschappelijk opstelt.

Een USAID-regime change document dat in juli 2020 uitlekte naar de onafhankelijke Nicaraguaanse journalist William Grigsby en dat geanalyseerd werd in John Perry’s “The US Contracts Out its Regime Change Operation in Nicaragua” geeft een nuttig inzicht in de destabilisatieplannen van de VS. Dit RAIN of Responsive Assistance in Nicaragua document bevat een bestek voor een contract om een bedrijf in te huren om toezicht te houden op de “overgang naar democratie” in Nicaragua. Het woord “overgang”, een voor de hand liggend eufemisme voor regimewisseling, wordt in het hele document meer dan 60 keer gebruikt om verschillende scenario’s na de verkiezingen te beschrijven. In het geval van een “uitgestelde overgang” of een Sandinistische overwinning zou het ingehuurde bedrijf “onderzoek en planning voor USAID en voor de leiding van de civiele maatschappij met discrete technische bijstand” leveren. Met andere woorden, het bedrijf zou het werk van USAID voortzetten om het democratisch proces van Nicaragua te ondermijnen door het financieren, opleiden en leiden van oppositiegroepen en media die vijandig staan tegenover het FSLN.

Maar ondanks duidelijk bewijs dat de VS bezig was met een multidimensionale destabilisatiecampagne voor, tijdens en na de couppoging van 2018, krijgen zelfs progressieve publicaties zoals NACLA het niet voor elkaar om nauwkeurig verslag te doen van de gebeurtenissen in Nicaragua. In het artikel “How Can Some Progressives Get Basic Information About Nicaragua So Wrong?” – (Hoe kunnen sommige progressieven normale informatie over Nicaragua zo verkeerd begrijpen?) – ontmantelen John Perry en Rick Stirling een populair verhaal van het ministerie van Buitenlandse Zaken dat door NACLA werd gepromoot, namelijk dat de verkiezingen van 7 november werden vervalst omdat zeven potentiële kandidaten werden verhinderd zich kandidaat te stellen voor het presidentschap, door de echte misdaden waarvan ze worden beschuldigd en de dubieusiteit van hun kandidatuur uiteen te zetten. Terwijl de media dit verhaal ad nauseum doordrukten met betrekking tot Nicaragua, was het bijna volledig afwezig voorafgaand aan de presidentsverkiezingen in Ecuador in 2021, waarbij de neoliberale president Lenin Moreno Correístas gevangen zette, verbannen en verbood zich kandidaat te stellen voor de verkiezingen.[19]

Naast de propaganda van de nieuwsmedia, legde een bizarre censuurcampagne, gelanceerd door sociale mediamonopolist Facebook in de dagen voorafgaand aan de verkiezingen van 7 november, ongeveer 1300 Nicaragua-gebaseerde accounts van pro-Sandinistische mediakanalen, journalisten en activisten het zwijgen op, zoals gerapporteerd door The Grayzone’s Ben Norton. [20] Facebook rechtvaardigde deze actie door te beweren dat de gecensureerde accounts deel uitmaakten van een “troll farm gerund door de regering van Nicaragua en de Sandinistische Nationale Bevrijdingsfront (FSLN) partij. “[21] In John Perry’s COHA artikel getiteld “Facebook Does the US Government’s Censorship Work in Nicaraguan Elections”, wijst Perry erop dat “veel commentatoren leden onder dubbele censuur: geblokkeerd omdat ze valselijk beschuldigd werden bots te zijn, vervolgens verhinderd om te bewijzen dat de beschuldigingen vals waren toen ze video’s van zichzelf als echte mensen plaatsten.” Facebook en andere techgiganten als Google en Microsoft hebben een uitgebreide geschiedenis van samenwerking met de Amerikaanse veiligheidsstaat, genieten vaak van lucratieve contracten van het Amerikaanse ministerie van Defensie, en staan erom bekend een draaideur met de publieke sector te hebben.[22] Norton toont deze connectie aan door Facebook’s hoofd van veiligheidsbeleid Nathaniel Gleicher te ontmaskeren als de voormalige directeur voor cyberveiligheidsbeleid bij de Nationale Veiligheidsraad van het Witte Huis, die ook had gewerkt bij het Amerikaanse ministerie van Justitie.

Ondanks intense en voortdurende hybride oorlogsvoering gericht tegen de integriteit van Nicaragua’s presidentsverkiezingen van 2021, heeft 65% van de 4,4 miljoen kiesgerechtigde Nicaraguanen zijn stem uitgebracht, en 75% van die kiezers koos voor herverkiezing van Comandante Daniel Ortega van het Sandinistisch Front. Hoewel de Nicaraguaanse regering de OAS belette om waarnemers te sturen gezien haar rol in de Boliviaanse staatsgreep van 2019, waren er op 7 november 165 verkiezingswaarnemers en 67 journalisten uit 27 landen aanwezig.[23] Leden van delegaties uit de V.S. en Canada, waaronder COHA’s Jill Clark-Gollub, die de verkiezingen waarnamen, hielden een persconferentie waarin zij het verkiezingsproces karakteriseerden als “efficiënt, transparant, met een brede opkomst en met deelname van oppositiepartijen.”[24] In het COHA rapport “Despite US led Dirty Campaign, Nicaraguans Came Out in Force in Support of the FSLN”, sprak Clark-Gollub haar ongeloof uit over het feit dat de media en de regering Biden de stemming frauduleus hadden bestempeld, en beweerden dat slechts 20% van de kiezers was komen opdagen om te stemmen. “Dit druist in tegen mijn eigen ervaring”, zei Clark-Gollub.[25] Ondanks de afwijzing van de verkiezingsuitslag door de VS en de NAVO, steunden 153 soevereine naties over de hele wereld de Nicaraguaanse democratie door bij de Verenigde Naties de verkiezingsuitslag te erkennen[26]

Conclusie: Een betere toekomst voor inclusieve economische ontwikkeling in Nicaragua?

Na meer dan een eeuw van Amerikaanse agressie, waaronder drie decennia van wereldwijde hegemoniale controle, markeerde Obama’s “pivot” naar Azië in 2016 een paradigmaverschuiving en het begin van een Nieuwe Koude Oorlog tegen China. De ongeëvenaarde economische groei van de Volksrepubliek China en de gretigheid om haar gevulde schatkist te gebruiken om economische ontwikkelingsprojecten in de “derde wereld” op gang te brengen, is een directe bedreiging voor de neoliberale kapitalistische hegemonie, omdat China ontwikkelingslanden een alternatief biedt voor de roofzuchtige schuldenvallen van westerse kredietinstellingen zoals de Wereldbank en het IMF.

Tijdens de vlaggenhijsingsceremonie van de pas opgerichte Chinese ambassade in Managua, slechts enkele weken nadat Nicaragua zijn diplomatieke betrekkingen met de VRC had hervat, nodigde de Chinese regeringsvertegenwoordiger Yu Bo Nicaragua uit om zich aan te sluiten bij zijn “Belt and Road”-initiatief. De Nicaraguaanse minister van Buitenlandse Zaken, Denis Moncada, reageerde instemmend op de uitnodiging en verklaarde: “we zijn er zeker van dat we zullen blijven samenwerken, waarbij we elke dag de broederlijke banden van vriendschap, samenwerking en investeringen versterken, [en] de communicatiekanalen met de Belt and Road uitbreiden…”.

Dit bilaterale economische partnerschap creeert een potentiële opstapplek waarmee de “pueblo presidente” (President van het volk) “met een schone lei kan beginnen” en weer op weg kan gaan naar de vooruitgang die voor april 2018 werd geboekt. In de woorden van Comandante Ortega betekent dit “bouwen aan vrede om armoede te bestrijden… zodat er wegen en paden kunnen komen… zodat gezinnen een vertrouwen kunnen voelen; hun kinderen zich vertrouwd kunnen voelen in hun werk; [en] zodat zij zich kunnen vertrouwen op het hebben van een waardig leven.” De Nicaraguanen kunnen er ook op vertrouwen dat de economische ontwikkeling in partnerschap met de Chinezen niet gepaard zal gaan met het opgeven van nationale soevereiniteit door middel van gedwongen neoliberale structurele aanpassingsprogramma’s of schuldval-gangsterisme.

Als de Sandinistische regering ervoor kiest om toekomstige ontwikkelingsvoorstellen van China via de Belt and Road af te wijzen, kunnen zij onderhandelingen te goeder trouw verwachten zonder de dreiging van gewelddadige hybride oorlogsvoering, waar de VS en de NAVO de voorkeur aan geven. In een interview uit 2019 legt de Jamaicaans-Britse rapper Akala dit belangrijke verschil uit in de context van de Jamaicaanse deelname aan het Belt and Road Initiative: “Er zijn verschillende projecten die de Chinezen in Jamaica hebben voorgesteld waar de Jamaicaanse bevolking ‘nee’ tegen zei [dus] moest de Jamaicaanse regering ‘nee’ zeggen… wat was de Chinese reactie? Was het om de CIA te sturen? Was het om de Jamaicaanse democratie omver te werpen? Was het om de hulp aan Jamaica stop te zetten? Nee. Ze zeiden oké, we stelden een zakendeal voor en jij zei nee. Hier is een ander [voorstel]”

Ben Gutman is een onafhankelijke schrijver, onderzoeker en organisator die een MA in Global Communication volgt aan de George Washington University. Momenteel werkt hij, in samenwerking met het Guatemala Solidarity Project en de Promoters of Migrant Liberation, aan zijn onderzoek en een digitaal mediaproject over de uitbesteding van Amerikaanse grensmilitarisering aan Guatemala.

Bronnen:

[1] Escalante, Camila. “China and Nicaragua to Collab on New Multipolar World.” Kawsachun News, 10 Dec. 2021

[2] De CELAC (Gemeenschap van Latijns-Amerikaanse en Caribische Staten), die in 2011 officieel werd geformaliseerd als alternatief voor de OAS, is een samenwerkingsverband tussen ontwikkelingslanden.

[3] Voltaire Network. “Nicaragua Could Bring Canal Project Back to Life.” Voltaire Network, 12 Dec. 2021,
Nicaragua kan zijn kanaalproject herstarten, vertaling openbaararchief

[4] Norton, B. (2021, November 18). From Nicaraguan revolutionaries to US embassy informants: How Washington recruited ex-sandinistas like Dora María Téllez and her mrs party. The Grayzone. Retrieved January 15, 2022,
Van Nicaraguaanse revolutionairen tot informanten van de Amerikaanse ambassade. , vertaling Openbaararchief

[5] JF, teleSUR/. “Withdrawal of Nicaragua from OAS Is an Act of Dignity: Morales.” News | teleSUR English. teleSUR, November 22, 2021.

[6] Norton, Benjamin. “Nicaragua Leaves US-Controlled, Coup-Plotting OAS: ‘We Are Not a Colony.’” Medium, 19 Nov. 2021

[7] Curiel, John, and Jack Williams. “Bolivia Dismissed Its October Elections as Fraudulent. Our Research Found No Reason to Suspect Fraud.” Washington Post, 27 Feb. 2020

[8] Staff, Reuters. “Castro Says Cuba Doesn’t Want to Rejoin ‘Vile’ OAS.” U.S., 15 Apr. 2009, www.reuters.com/article/us-cuba-castro-oas-sb-idUKTRE53E07K20090415.

[9] Chomsky, A. (2021, March 30). Will Biden’s central american plan slow migration (or speed it up)? TomDispatch.com. Retrieved January 15, 2022

[10] Al Jazeera. (2022, January 10). US slaps new sanctions on Nicaragua on Ortega’s Inauguration Day. Elections News | Al Jazeera. Retrieved January 16, 2022, from https://www.aljazeera.com/economy/2022/1/10/us-slaps-new-sanctions-on-nicaragua-on-ortegas-inauguration-day

[11] Norton, Ben. “How USAID Created Nicaragua’s Anti-Sandinista Media Apparatus, Now under Money Laundering Investigation.” The Grayzone, 26 June 2021,
Vergelijkbaar: Hoe door de Amerikaanse overheid gefinancierde media een gewelddadige staatsgreep in Nicaragua aanwakkerden , vertaling openbaararchief

[12] Perry, John. “NPR Should Ask Where Nicaraguan Non-Profits’ Money Comes From.” CounterPunch.Org, 23 May 2021, .NPR moet vragen waar het geld van Nicaraguaanse non-profitorganisaties vandaan komt, vertaling openbaararchief

[13] BBC News. “Downward Spiral: Nicaragua’s Worsening Crisis.” BBC News, 16 July 2018,

[14] Waddell, Benjamin. “Laying the Groundwork for Insurrection: A Closer Look at the U.S. Role in Nicaragua’s Social Unrest.” Global Americans, 10 July 2020,

[15] Perry, John. “NicaNotes: The Rise and Fall of Nicaragua’s ‘Human Rights’ Organizations.” Alliance for Global Justice, 21 Aug. 2019,
De opkomst en teloorgang van ‘Mensenrechten Organisaties’ in Nicaragua, vertaling openbaararchief

[16] teleSUR/ov-MV. “Nicaragua Approves Amnesty Law To Bring Peace.” News | TeleSUR English, 9 June 2019, .

[17] Nicanotes: The revolution won’t be stopped: Nicaragua advances despite US unconventional warfare. Alliance for Global Justice. (2020, July 22). Retrieved January 16, 2022

[18] Lopez, Ismael. “Nicaraguan Congress Approves Ortega-Backed Amnesty Law.” U.S., 9 June 2019, .

[19] Emersberger, J. (2021, February 16). Ignoring repression and dirty tricks in coverage of Ecuador’s election. FAIR. Retrieved January 19, 2022

[20] Norton, Ben. “Meet the Nicaraguans Facebook Falsely Branded Bots and Censored Days before Elections.” The Grayzone, 2 Nov. 2021

[21] Company, Facebook. “October 2021 Coordinated Inauthentic Behavior Report.” Meta, 5 Nov. 2021

[22] Levine, Yasha. Surveillance Valley: The Secret Military History of the Internet. Icon Books Ltd, 2019.

[23] Norton, Ben. “Debunking Myths about Nicaragua’s 2021 Elections, under Attack by USA/EU/OAS.” The Grayzone, 12 Nov. 2021

[24] Escalante, Camilla. “North Americans Debunk US & OAS Claims on Nicaragua Election.” Kawsachun News, 10 Nov. 2021

[25] Clark-Gollub, Rita Jill. “Despite US Led Dirty Campaign, Nicaraguans Came Out in Force in Support of the FSLN.” Council on Hemispheric Affairs, 12 Nov. 2021

[26] Kohn, Richard. “NicaNotes: Nicaragua’s Election Was Free and Fair.” Alliance for Global Justice, 2 Dec. 2021

Eerdere berichten in dit archief: