Colombia |
mei 2022
Bron: Angel Guerra 
telesur 26 mei 2022 (SP)
resumen-english 26 mei 2022 (EN) ~~~

De waarschijnlijke overwinning van de progressieve kandidaat Gustavo Petro bij de Colombiaanse presidentsverkiezingen, die aanstaande zondag plaatsvinden, wekt grote hoop daar, in onze regio en in andere uithoeken van de planeet. Volgens de opiniepeilingen wint hij, hoewel niet helemaal met de helft en de plus één van de geldige stemmen die nodig zijn om hem in de eerste ronde tot winnaar uit te roepen.

Als zich geen verrassing voordoet, zal Petro dus op 19 juni in een tweede ronde moeten strijden met degene die op de tweede plaats komt, een plaats die tot voor enkele dagen werd ingenomen door de pro-Uribe Fico Gutiérrez in de peilingen, die nu een technisch gelijkspel laat zien met Rodolfo Hernández. Hernandez zou Petro stemmen kunnen afsnoepen, een waarschijnlijk scenario dat een tweede ronde zou forceren waarin het Uribisme en alle rechtse stromingen zich samen met de hegemoniale media op de nek van de progressieve lijst zouden werpen. Petro, een voormalige guerrilla en voormalig burgemeester van Bogota is de vaandeldrager van de zeer brede coalitie Historisch Pact (PH), samen met de prominente Afro-Colombiaanse activiste, feministe en milieuactiviste Francia Marquez, die samen met hem de moeilijke taak op zich neemt om in het Paleis van Nariño te komen.

Het systeem werpt altijd enorme obstakels op voor alternatieve kandidaten in welk land dan ook. Hoe ingewikkeld zal het zijn in Colombia, een land dat al twee eeuwen lang geregeerd wordt door een vastgeroeste oligarchie, die door de Verenigde Staten als haar eigendom wordt beschouwd. Op 28 maart, na de parlements- en voorverkiezingen, waarbij de PH het grootste aantal zetels behaalde, maar niet de meerderheid in beide kamers, had generaal Laura Richardson, hoofd van het Southern Command (SC) een ontmoeting met generaal Luis Navarro, commandant-generaal van de strijdkrachten, om hem te vragen naar de mogelijke ontmanteling van de zeven militaire bases van de VS op Colombiaans grondgebied, mocht Petro winnen. Navarro antwoordde dat zowel de wetgevers als de strijdkrachten zich daartegen zouden verzetten, waarmee de legerleider een persverklaring van de Hoge Raad kreeg waarin stond dat Colombia “een onvoorwaardelijke veiligheidspartner van Washington is”.

Petro heeft publiekelijk beweerd dat er een samenzwering bestaat om een staatsgreep te plegen of de verkiezingen af te gelasten in plaats van zijn overwinning te aanvaarden. Hij en Marquez, die in het verleden het doelwit van aanslagen zijn geweest, hebben doodsbedreigingen ontvangen en in de eigenaardige democratie van Colombia moeten zij in deze laatste week voor de verkiezingen op bijeenkomsten verschijnen onder bescherming van gepantserde schilden.

Colombia: op weg naar een progressieve regering?

Sinds 1980 zijn in Colombia vier linkse of progressieve presidentskandidaten vermoord. En dan hebben we het nog niet eens over de moord in 1948 op Jorge Eliécer Gaytán, kandidaat van de Liberale Partij, maar met duidelijke volkse nationale wortels en roeping, die de periode inluidde die bekend staat als La Violencia.

In het Andesland, waar rivieren van bloed hebben gevloeid sinds het beroemde bloedbad op de bananenplantages (1928), zijn er volgens de Speciale Rechtspraak voor de Vrede, die in 2016 door de vredesakkoorden in het leven is geroepen, alleen al tussen 2002 en 2008 6400 mensen gedood door de repressieve praktijk van “valse positieven”, namelijk de moord door het leger op onschuldige burgers die als guerrillastrijders worden voorgesteld. Uit de gegevens van het prestigieuze INDEPAZ blijkt dat in 2022 78 sociale leiders en mensenrechtenactivisten zijn vermoord, evenals 21 FARC-strijders die het vredesakkoord hebben ondertekend, een tragedie die is begonnen kort na de verkiezing van de huidige president Iván Duque, een marionet van de neofascistische voormalige president Álvaro Uribe, een fervente vijand van de vredesakkoorden. Ook moet worden gewezen op de repressieve wreedheid van de Colombiaanse veiligheidstroepen tijdens de grote volksopstanden van 2019-2020 en 2021, de afwijzing van Duque in de peilingen met 70 procent en de ineenstorting van het Uribisme. De heropleving van de gemoederen, die net als de opkomst van Petro nauw verband houden met het bewustzijn dat is ontstaan door de niet-naleving van de vredesakkoorden, heeft ook de volksprotesten in de straten aangewakkerd, op hetzelfde moment dat het lijden van de velen door het neoliberale beleid is toegenomen.

Petro dringt aan op volledige naleving van de vredesakkoorden. Hij pleit voor een landbouwhervorming om de plattelandsgezinnen land ter beschikking te stellen en de voedselproductie te stimuleren, maar zonder onteigening; hij pleit voor een belastinghervorming om de 4000 grootste fortuinen in het land te belasten en belastingontduiking te bestrijden om gezondheidszorg en onderwijs te financieren. Hij stelt ook een nieuw eenvormig pensioenstelsel voor dat hoofdzakelijk door de staat wordt gesteund, de heronderhandeling van vrijhandelsovereenkomsten en 50/50 pariteitsposities in de regering tussen mannen en vrouwen, alsook de erkenning van de rechten van minderheden en seksuele diversiteit. Petro en Marquez hebben zich ingezet voor een geleidelijke overgang van fossiele naar duurzame energie.

Het zou ideaal zijn als Petro-Márquez in de eerste ronde zou winnen, want om de overwinning in de tweede ronde veilig te stellen, zullen zij allianties moeten sluiten met partijen buiten het populaire kamp en aspecten van hun programma moeten wegonderhandelen. Maar hoe dan ook, hun overwinning zou een belangrijke stap voorwaarts betekenen voor Colombia en ons Amerika.

Topfoto: Manifestatie in Bogota voor de Petro-Márquez lijst

Angel GuerraLatijns-Amerikanist en internationaal analist, columnist voor het Mexicaanse dagblad La Jornada. Regelmatig te gast bij teleSUR. Voormalig redacteur van het dagblad Juventud Rebelde (1968-71), het tijdschrift Bohemia (1971-1980) en andere Cubaanse publicaties met nationale oplage.

Eerdere berichten in dit archief: