cuba |
mrt 2023
Bron:  Sergio Ortiz 
Resumen, 30 maart 2023 (EN)
Resumen-Cuba,  30 maart 2023 (SP)
Officiele tellingen (NL-ambassade): onderaan dit bericht ~~~

De 11,1 miljoen Cubanen hebben veel economische problemen, vooral als gevolg van de Amerikaanse blokkade die 61 jaar geleden op criminele wijze werd opgelegd. En zoals zij erkennen zijn die problemen in mindere mate het gevolg van fouten en beperkingen van hun regering en van een klein deel van hun bevolking dat bijvoorbeeld de prijzen verhoogt.

Niettegenstaande deze zorg om van dag tot dag te leven, hebben de Cubanen een hoog niveau van politiek bewustzijn en een hoge culturele en educatieve basis; een vrucht van de revolutie en gehandhaafd tot op de dag van vandaag. Een praktische manier om deze betrokkenheid te meten is te analyseren hoeveel mensen stemmen, op wie ze stemmen en met welke hoop. De vijanden van de revolutie vervloeken het socialistische systeem altijd, beschuldigen het ervan dictatoriaal te zijn en promoten boycots. Dat werd op 26 maart opnieuw geprobeerd door het imperium dat 90 mijl verderop schuilt en de zich in Miami nestelende wormen; ook door hun publieke vertegenwoordigers en undercoveragenten van “Patria Sin Vida”, die het gewelddadige oproer van 11 juli 2021 bevorderden. Bij die gelegenheid hadden zij geen succes en nu, op de verkiezingsdatum, ook niet.

Op 26 maart gingen de Cubanen stemmen om 470 vertegenwoordigers te kiezen voor de Nationale Vergadering van Volksmacht (ANPP), hun parlement. De regering propageerde “Ik stem voor iedereen”, terwijl de vijanden van de revolutie inzetten op onthouding. Alina Balseiro, hoofd van de Nationale Kiesraad (CEN), deelde mee dat de opkomst 75,96 procent bedroeg: 6.164.876 mensen stemden op een kiezersaantal van 8.100.000. Geldige stemmen waren 90,28 procent, blanco stemmen 6,22 en geannuleerde stemmen 3,50. De stemming vond plaats in 23.648 stembureaus zonder geweld, fraude of incidenten. De stembussen werden bewaakt door pionierskinderen, anders dan in kapitalistische landen waar het leger en de politie bewapend zijn.

Op 19 april wordt de tiende ANPP gevormd, die de raad van bestuur, de Raad van State en de president en vice-president van het land zal kiezen. De huidige president, Miguel Díaz Canel, zou zijn tweede termijn van vijf jaar kunnen krijgen. Wie er ook democratisch wordt verkozen voor de leidende functies en de afgevaardigden van de ANPP, hun taak zal ontmoedigend zijn vanwege de economische problemen waarmee het land te kampen heeft.

Een criminele blokkade

De VS hebben de militaire weg met Cuba al geprobeerd bij de Varkensbaai (april 1961) en dat is slecht afgelopen. Ook houden zij de blokkade in stand, die sinds 1992 dertig keer door de Algemene Vergadering van de VN is veroordeeld, zonder dat Washington zich houdt aan het besluit van de overgrote meerderheid van de landen (laatste stemming in 2022, 185 voor Cuba en 2 tegen, de VS en Israël). De schade aan het vaderland van José Martí bedroeg ten tijde van die stemming in New York 154,27 miljard dollar, een fortuin voor welk land dan ook.

Die blokkade is door de neonazi Donald Trump opgevoerd met 243 verzwarende maatregelen, die zijn opvolger Joe Biden heeft gehandhaafd, waaruit blijkt dat de twee Amerikaanse partijen niet van mening verschillen als het gaat om het straffen van waardige volkeren.

Naast de blokkade stond het eiland sinds de tijd van Ronald Reagan, in 1982, op de lijst van landen die terrorisme sponsoren; dat werd gehandhaafd tot de regering-Obama, in 2015, maar werd door Trump en Biden opnieuw ingevoerd. De schade aan Cuba is niet zozeer politiek, want het grootste deel van de wereld weet dat het een gruwelijke leugen is. Het is bekend dat het eiland het slachtoffer is van Amerikaans terrorisme (638 pogingen om Fidel Castro te vermoorden, bomaanslag op het Cubaanse vliegtuig boven Barbados in 1976 met 73 doden, aanslagen en bomaanslagen waarbij 3.048 Cubanen werden gedood en 2.099 gewond). De schade is vooral van financiële aard, omdat opname in deze lijst van “terroristische staten” krediettransacties en financiering van de economie van het eiland verhindert of ernstig belemmert.

Daarom zullen de huidige en toekomstige Cubaanse autoriteiten het zeer moeilijk krijgen, zoals in deze 64 jaar van revolutie gebruikelijk is geweest. En nog meer in tijden van wereldwijde inflatie, de NAVO-oorlog in Oekraïne tegen Rusland, stijgende energie- en voedselprijzen, stijgende rentevoeten en andere gevolgen die de wereld treffen. Ondanks alles zou het eiland Cuba iets beter af moeten zijn, want de voorspelde groei van het BBP voor Latijns-Amerika in 2023 is slechts 1,3 procent, terwijl de Cubaanse minister van Economie, Alejandro Gil Fernández, een doelstelling van 3 procent voorspelt.

In de strijd om de economie en de levensstandaard van de bevolking te verbeteren, zijn de autoriteiten zich ervan bewust dat zij de kwaliteit van hun regering moeten verhogen. Premier Manuel Marrero Cruz, die net als Díaz Canel de steden bezoekt, verklaarde dat zij de “zelf-bureaucratie, inefficiëntie en bureaucratie” moeten overwinnen. Bureaucratisme is een ziekte die genezen moet worden en daarvoor hebben ze helaas niet de vijf vaccins die ze tegen COVID-19 hebben kunnen maken.

Een mooie democratie

Afgezien van de leugenachtige campagnes van het imperium en zijn internationale persagentschappen, in Argentinië bijgestaan door Clarín, La Nación en Desinfobae, zijn de verkiezingen in Cuba hyperdemocratisch verlopen. Voor het imperialisme en zijn oligarchische bondgenoten in elk land bleven ze onopgemerkt. Ze kregen geen minuut of geen woord in de media. Ze werden onzichtbaar gemaakt. Misschien omdat ze ze niet konden laten zien en blijven praten over de “communistische dictatuur”.

(Red: enkele hoernalisten moesten dat toch doen, en reputatieschade voor lief nemen : Telegraaf 28/3, Volkskrant 26/3, )

De opkomst was zeer hoog: 1,8% hoger dan bij het referendum over de gezinswet en 7,36% meer dan bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen. En dit is een niet-verplichte verkiezing: stemmen is vrijwillig, vanaf 16 jaar.

Er waren veel jonge kandidaten: 94 van beide geslachten tussen 18 en 35 jaar oud, op de 470 ANPP posten. Het percentage vrouwen was ook zeer hoog: 55,3% van het totaal, waarmee het al hoge percentage van het negende ANPP, van 2018, werd verbeterd, toen het percentage vrouwen 53 procent bedroeg. Cuba staat op de tweede plaats in de wereld voor parlementen met de meeste vrouwen (Rwanda eerst). Het eiland komt goed mee in de strijd tegen de koloniale, door mannen gedomineerde hegemonie. En het zijn revolutionaire vrouwen, niet zoals bijvoorbeeld Patricia Bullrich, Elisa Carrió, María E. Vidal, Victoria Villarruel en andere Argentijnse ontkenners van de misdaden van het staatsterrorisme tijdens de dictatuur.

Democratie is geen plutocratie

Het imperialisme en rechts in de wereld beschuldigen de Cubaanse verkiezingen ervan gemanipuleerd te zijn door de Communistische Partij van Cuba, één partij. Zij zeggen dat dit niet democratisch zou zijn; alleen een meerpartijenstelsel zou democratisch zijn. Dat de PCC de verkiezingen manipuleert is een totale leugen, want de kandidaten worden voorgedragen door de buurtbewoners, de vakbonden en de CTC, de Vrouwenfederatie, enz. Zij dragen ze voor, niet de partij. En dan worden ze al dan niet verkozen in democratische gemeentelijke, provinciale en nationale verkiezingen.

Behalve dat het een kiesstelsel van onderop is, zeer democratisch en pluralistisch, heeft het nog een groot voordeel: het is zeer goedkoop. Er zijn geen propaganda-uitgaven, die in kapitalistische landen meestal miljoenen dollars bedragen. Op het eiland stellen de kandidaten hooguit een kort cv op en posten dat in de buurt of in het college. De Cubaanse staat heeft niet de enorme uitgaven bij elke verkiezing, zoals in Argentinië: “Bij de parlementsverkiezingen van 2021 worden 127 zetels in de Kamer van Afgevaardigden en 24 in de Senaat vernieuwd. Zij zullen van de regering 17.171.091.891 pesos kosten” (Noticias Argentinas, 4/10/2020).

Een ander opmerkelijk verschil ten gunste van het Cubaanse systeem is dat degenen die in de ANPP worden gekozen, hun gewone beroep blijven uitoefenen en geen salaris ontvangen voor hun wetgevende functie. Dit bespaart geld en bovenal verbindt het de vertegenwoordigers met hun kiezers, aangezien zij zoals gewoonlijk in hun buurt en van hun beroep of handel leven. In Argentinië kregen de afgevaardigden in november 2022 500 duizend pesos per maand betaald, plus extraatjes, secretariële functies, vliegtickets, enz. Doen ze veel voor het Argentijnse volk? Het is niet merkbaar, door de lage kwaliteit van hun wetten en het lage aantal zittingen. Het eerste wordt geïllustreerd door de overeenkomst met het IMF, goedgekeurd door het Congres in maart 2022, die een frauduleuze schuld legaliseert en een verregaande schuldregeling jegens het volk versterkt. Het tweede is dat ze heel weinig werken: in 2022 kwam de Kamer van Afgevaardigden 14 keer bijeen en de Senaat slechts 12, het laagste record van de laatste jaren. De luiste van allemaal is de fascist Javier Milei, die in bijna vier jaar als afgevaardigde 5 positieve stemmen en 20 negatieve stemmen had en 41 zittingen miste.
Met betrekking tot de vraag of de democratie een meerpartijenstelsel moet zijn, moet worden gezegd dat wat belangrijk is in een democratie haar sociale en klasseninhoud is, en niet het aantal groeperingen. De Amerikaanse democratie is tweepartijig, omdat de Democraten en Republikeinen alle taart opeten. Bovendien heeft Fidel Castro sinds maart 1960 (toespraak voor de milities en voor de aanval op het schip Le Coubre) aan de kaak gesteld dat het Yankee-systeem een plutocratie was, de democratie van de rijken. Hij herhaalde het in een boodschap in 1988. En hij sloeg de spijker op de kop, want in de beëdigde verklaringen van de 534 leden van het Capitool in 2012 werd bevestigd dat 268 van hen, (50,2 procent) meer dan een miljoen dollar waard waren. Slechts 2 procent kwam uit de arbeidersklasse. Dat is een plutocratie, geen democratie.

Democratie hangt niet af van het aantal partijen, maar van de inhoud, programma’s, concrete regeringsplannen en leiders die waarmaken wat ze zeggen (de leugenaar en voormalig Argentijn Carlos Menem gaf toe dat “als ik zou zeggen wat ik van plan was, ze niet op me zouden stemmen”).

Als Cuba slechts één partij heeft, is dat omdat zijn socialisme Martiano is. Cuba’s nationale held José Martí richtte in april 1892 de Cubaanse Revolutionaire Partij (PRC) op en riep op tot eenheid. De partij onder leiding van Fidel, in de continuïteit van de onafhankelijkheidsstrijd, voor de Spaanse metropool en vervolgens van de slechte Yankee buurman, verlangde ook eenheid als onmisbare voorwaarde. Daarom is er op het socialistische eiland maar één partij. Communistisch, Martiano en Fidelista, zij is veel meer waard dan de in Washington genestelde tweepartijenplutocratie en de honderden burgerlijke partijen die hun bevelen opvolgen in de semikolonies en afhankelijke kapitalistische landen.

noot auteur: Ik draag dit artikel op aan onze dierbare kameraad Mario Alberto Díaz, lid van de Argentijnse Beweging van Solidariteit met Cuba (MASCUBA Córdoba), die een jaar geleden is overleden, op een dag als vandaag.

Topfoto: kiezer bekijkt de kwalificaties van de kandidaten. foto: Laura V. Mor

Relevante informatie over de uitslag van de algemene verkiezingen in Cuba, 2023.

Bron: Cubaanse-Ambassade, den haag 31 maart 2023
(in aansluiting op een eerder bericht)

Op 26 maart 2023 vonden in Cuba de algemene verkiezingen plaats voor de vernieuwing van de Nationale Vergadering van Volksmacht, in haar X-Legislation (tiende wetgevende macht). De volksdeelname was een meerderheid, 6.167.605 kiezers maakten gebruik van hun stemrecht, van de 8.129.321 personen die in het kiezersregister waren opgenomen, hetgeen 75,87% vertegenwoordigt.

De provincies met een grotere deelname waren Ciego de Ávila (86,14%), Matanzas (83,88%), Artemisa (81,05%) en Pinar del Río (80,95%).

De deelname in Cuba was hoger dan het gemiddelde van de deelname in Latijns-Amerikaanse landen waar stemmen verplicht is (65%) en in landen waar dat niet het geval is (55%).

Het proces werd uitgevoerd in 12.427 kiesdistricten en er werden 23.648 stembureaus ingericht, waaronder 250 speciale in ziekenhuizen (106), hotels (80) en kampeerterreinen en andere centra (64). Er werden 80 districten gecreëerd in 27 gemeenten. Meer dan 200.000 geautoriseerde personen namen er aan deel, in meer dan 62.000 kiesdistricten en meer dan 118.000 tafels, die hun werk vrijwillig deden.

90,28 % van de stembiljetten waren geldig en onder hen steunde 72,10 % van de kiezers de volledige lijst, dwz alle kandidaten samen, met de zogenaamde “Vote for All”. De 470 kandidaten werden dus verkozen. Deze gegevens hebben de kwaliteit van het proces en de steun van het volk voor zijn vertegenwoordigers aangetoond, aangezien de gunstige steun voor alle kandidaten overheerst zonder het selectief stemmen als optie voor de kiezers uit te sluiten, hetgeen de beginselen van het stemmen in de grootste van de Antillen, gekenmerkt door het feit dat het vrij, gelijk, direct en geheim is, bekrachtigt. Dit resultaat is een echte uitdrukking van eenheid en steun aan de revolutie en Relevante informatie over de uitslag van de algemene verkiezingen in Cuba, 2023.

Het hele proces zal worden afgesloten met de grondwet van de Nationale Vergadering van Volksmacht, in haar X-wetgevende vergadering, op 19 april aanstaande.haar leiders. De steun aan Cuba, zijn soevereiniteit en ontwikkeling.

Het hele proces zal worden afgesloten met de grondwet van de Nationale Vergadering van Volksmacht, in haar X-wetgevende vergadering, op 19 april aanstaande.

Gerelateerd (berichten in dit archief):